بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

جنبه‌ی مخرب دیمیتر با مضایقه کردن از پاسخ به نیاز فردی دیگر، ابراز می‌شود. (برخلاف هرا و آرتمیس که با خشم خود به شکل فعالی تخریب ایجاد می‌کردند). یک تازه مادر به شدت افسرده که دست از هر کاری کشیده است، می‌تواند زندگی شیرخوار خود را به خطر بیندازد.

زمانی که یک زن در اواخر میانسالی به خاطر آن‌که فرزندان بزرگش از او فاصله عاطفی یا روان‌شناختی می‌گیرند، دچار افسردگی، خشم یا ناامیدی می‌شود، تبدیل به یک مادر اندوهگین می‌گردد. او به خاطر حس فقدان خود دچار آزار روحی شده، امید به زندگی خود را از دست می‌داده و رشد روان‌شناختی‌اش متوقف می‌شود. او در اثر «تسخیر شدن» توسط جنبه اندوهگین کهن‌الگوی دیمیتر، عملا تفاوتی با دیگر بیماران مشابه نخواهد داشت. این بیماران افسرده، علائمی از خود نشان می‌دهند که بسیار شبیه به هم هستند: نشانه‌های افسردگی در صورت، نوع نشستن، ایستادن، راه رفتن و آه کشیدن؛ نوع ابراز درد و ایجاد حس گناه، خشم و بیچارگی در دیگران.

زمانی که کهن‌الگوی دیمیتر در روان زنی قوی باشد و او نتواند آن را ارضا کند، از نوعی افسردگی خاص موسوم به «آشیانه‌ی خالی و پوچی» رنج خواهد برد. زنی که تمایل به بچه‌دار شدن دارد، ممکن است عقیم بوده یا فرزند خود را از دست بدهد یا فرزند خانه را ترک نماید. یا شغل خود را که در آن در مقام یک مادر کار می‌کرده است از دست بدهد و دلش برای شاگردان یا درمان‌جوهایش تنگ شود.

در اسطوره‌ها، دیمیتر بخشنده‌ترین اسطوره‌ی زن بود. او به بشریت کشاورزی و محصولات را بخشید؛ به رشد دموفون کمک کرد (و او را فناناپذیر ساخت) و اسرار الوسین را پایه‌گذاری نمود. تمام این سخاوت‌ها در زنان دیمیتری نیز یافت می‌شود.

سرسختی مادرانه یکی دیگر از جنبه‌های دیمیتر است. چنین مادرانی زمانی که پای خوشبختی فرزندان‌شان در میان است، تسلیم نمی‌شوند. بسیاری از کلاس‌های آموزشی استثنایی برای کودکان معلول، به دلیل پافشاری یک مادر دیمیتری برای دریافت آنچه که کودکش به آن نیاز دارد به وجود آمده‌اند.

دیمیتر در مقام اسطوره‌ی غلات، این امکان را برای بشریت فراهم آورد تا بتوانند محصولات کشاورزی پرورش دهند و مسئول حاصلخیزی طبیعت بود. به طور مشابه، زنانی که در روستاها محصولات غذایی خودشان را پرورش می‌دهند، نان می‌پزند، میوه می‌کارند و با بخشندگی آن‌ها را با دیگران شریک می‌شوند، بیانگر این جنبه مادر طبیعت دیمیتر هستند.

جنبه تغذیه‌کنندگی و پرورش‌دهندگی کهن‌الگوی دیمیتر می‌تواند در مشاغل خدماتی ــ از قبیل معلمی، پرستاری، مشاوره و هر شغلی که یاری رساندن به دیگران بخشی از آن باشد ــ و هر رابطه‌ای که او بتواند در آن فرد پرورش‌دهنده‌ای باشد، خود را نشان دهد. بنابراین این کهن‌الگو محدود به نقش مادری نیست.

زمانی که دیمیتر قوی‌ترین کهن‌الگو در روان یک زن باشد، مادر بودن مهم‌ترین نقش و عملکرد زندگی او خواهد بود. تصویر مادر و فرزند ــ که در هنر غرب بیش از هر چیز با تصویر حضرت مریم و کودکش نشان داده شده است ــ برای چنین زنی مطابق با تصویری درونی است که عمیقآ به او انگیزه می‌بخشد.

نماد مادر در کوه المپ دیمیتر بود که مهم‌ترین نقش را به عنوان مادر (برای پرسفون) و فراهم‌کننده خوراک (در مقام اسطوره‌ی غلات) و حامی معنوی (اسرار الوسین) داشت. اگرچه دیگر اسطوره‌ها نیز مادر بودند (هرا و آفرودیت) اما برای دیمیتر، دخترش مهم‌ترین رابطه‌ی زندگی‌اش بود. او در میان اسطوره‌های زن، پرورش‌دهنده‌ترین بود.

دیمیتر کهن‌الگوی مادری است. او مظهر غریزه‌ی مادری است که از طریق بارداری و پرورش جسمی، روانی و روحی دیگران ارضا می‌شود. این کهن‌الگوی قدرتمند می‌تواند مسیر زندگی یک زن را تعیین کرده و تأثیر قابل‌توجهی بر افرادی که در زندگی آن زن حضور دارند بگذارد.

پرسفون به همراه دوستانش در حال جمع کردن گل در چمنزاری بود که گل نرگس فوق‌العاده‌ای توجه او را به خود جلب کرد. به محض آن‌که پرسفون خواست آن گل را بچیند، زمین زیر پایش شکافت. از اعماق زمین، هادس با ارابه‌ی طلایی‌اش که اسب‌های سیاه آن را می‌کشیدند؛ بیرون آمد، پرسفون را ربود و به همان سرعتی که بیرون آمده بود، در اعماق زمین ناپدید شد. پرسفون تقلا کرد و با فریاد از زئوس کمک خواست؛ اما هیچ کمکی نیامد.

شروع زندگی دیمیتر به همان رقت‌انگیزی زندگی هرا بود. او دومین فرزند رئا و کرونوس بود و دومین بچه‌ای که توسط او بلعیده شد. دیمیتر چهارمین همسر رسمی زئوس (ژوپیتر) بود. او بر هرا که هفتمین و آخرین همسر زئوس بود، تقدم داشت. حاصل پیوند زئوس و دیمیتر تنها یک فرزند بود؛ دخترشان پرسفون که دیمیتر در افسانه‌ها و آیین‌ها، با او مرتبط بود.

به نظر می‌رسد در نام دیمیتر، بخش «میتر» به معنای «مادر» باشد؛ اما مشخص نیست بخش «دِ» یا نسخه قدیمی‌تر آن «را» به چه معناست. دیمیتر در مقام اسطوره‌ی مادر، به‌ویژه مادر غلات و مادر دوشیزه‌ی پرسفون (پروسرپینای رومی‌ها) مورد ستایش بود.

دیمیتر اسطوره‌ی غلات، حاصلخیزی محصولات کشاورزی را بر عهده داشت. رومی‌ها او را با نام سِرِس می‌شناختند که با لغت سرآل به معنای غلات در ارتباط می‌باشد.

یک زن هرایی در یک زندگی زناشویی نامناسب، می‌تواند با ترک آن رابطه‌ای که فقط پوچی، سوءاستفاده و خیانت برایش دارد، از لحاظ عاطفی خود را «بیوه» کند. سپس می‌تواند از نو شروع کرده و این بار دست به انتخابی عاقلانه بزند. در یک ازدواج جدید، میل او به همسر بودن می‌تواند به روشی مثبت ارضا شود. این چرخه همچنین اگر زن بتواند نیاز خود به همسر بودن و خرسند شدن از طریق نقش همسری را رها کند، می‌تواند به شکل یک تجربه‌ی درونی زیست شود.

هفایستوس نماد قدرت بالقوه‌ی درونی است که خود هرا آن را طرد کرد؛ اما هنوز در روان زنان هرایی حضور دارد. (هرا پسر دیگر خود، یعنی آرس اسطوره‌ی جنگ را دوست داشت. آرس نیز مانند مادرش خشمی غیرقابل کنترل در میدان جنگ داشت که بازتاب انتقام‌جویی خارج از کنترل هرا بود). هفایستوس ــ که رومی‌ها او را با نام ولکان می‌شناسند ــ دارای کوره‌ای درون یک آتشفشان بود. به طور نمادین او مظهر این قابلیت است که خشم آتشفشانی را کنترل کرده و آن را به انرژی خلاقه‌ای برای ساخت سلاح و آثار هنری تبدیل کند.

زن هرایی باید به طور آگاهانه و مکرر، خود را با دیگر اسطوره‌هایی که به او اجازه می‌دهند از نقش همسری فراتر رود، تنظیم نماید.

در ازدواج‌های سنتی، زن و شوهر نیمه‌هایی از یک کل هستند و هرکدام به ایفای نقش فرهنگی مشخصی می‌پردازند. این تخصصی کردن وظایف، به کمال رسیدن هر فرد را سست می‌کند. هر آن چیزی که فرهنگ آن را «مردانه» تلقی می‌کند، در یک زن رشد پیدا نمی‌کند. زن هرایی به‌راحتی در دام این الگو می‌افتد.

توجه داشته باشید که علی‌رغم تمام ویژگی‌های مخرب هرا، مدآ جیسون را نمی‌کشد. به همین صورت، هرای خشن و طرد شده، به دیگران بیش از آن مردی که او را ترک کرده آسیب می‌زند. او حتی به فرزندان‌شان نیز آسیب می‌رساند.

در اسطوره‌های یونان، مدآ زنی فانی بود که فرزندان خود را کشت تا از شوهری که او را ترک کرده بود انتقام بگیرد. این یک مورد بیماری است که در زنانی که توسط جنبه‌ی منفی هرا تسخیر می‌شوند، دیده می‌شود.