بریده‌هایی از کتاب بوی مهربانی

ظلم، یعنی خود را دیندار و مسلمان و مؤمن نشان دادن برای گرفتن پست و مقام و جاه و جلال؛

ما را سر باغ و بوستان نیست هر جا که تویی تفرج آنجاست

ظلم، یعنی پارتی‌بازی، دوست‌بازی و رفیق‌بازی همه مدیرها و رئیس‌ها و صاحبان زور و زر؛ ظلم، یعنی خود را دیندار و مسلمان و مؤمن نشان دادن برای گرفتن پست و مقام و جاه و جلال؛ ظلم، یعنی صف‌های طولانی و مردی که با سری افراخته بی‌آنکه در صف بماند همه کارهایش انجام می‌شود؛ ظلم، یعنی چیپس، شکلات، نوشابه، دست‌های تپل و لباس‌های گران‌قیمت و چشم‌های گرسنه کودکی پشت ویترین در شهر؛ ظلم، یعنی ویلا، کاخ، دلار، سفرهای خارجی و استعداد هزاران هزار جوانی که در میان رنج و درد و خستگی از بین می‌رود؛ ظلم، یعنی سرعت، جنون، شتاب و عجله‌ای که نمی‌گذارد کسی روز و شب، جوانی و پیری و عبادت و بندگی را بفهمد و بعد پیر شود؛

کاش در اوّل مهرماه، به همان صورت که کلاس درس فیزیک و ریاضی تشکیل می‌شد، کلاس درس «چگونه بودن در عرصۀ حیات» هم شکل می‌گرفت آن وقت بود که همۀ‌شاگردهای این کلاس در می‌یافتند تنه معلمان شایسته این درس، مردان و زنانی هستند که شجاعت و جوانمردیشان ملّتی را از فراز و نشیب‌های حیات عبور می‌دهد؛ آنان که با تعلیمات مستقیم و غیرمستقیم دختران و پسران را برای رویارو شدن با حقیقت هستی مهیا می‌سازند و معنی زندگی را به آنها می‌آموزند.

کاش می‌دانستیم که همه چیز را به قیمت باید خرید تا احساس خسران امانمان را نبرد! کاش قیمت حیات، قیمت عزت، قیمت بهشت و حتی قیمت خدا را می‌دانستیم! آن وقت می‌فهمیدیم این همه زیبایی و خیر و سرمایه را از اوّل روز تا پایان شب به چه بهای اندکی و حقیری از دست می‌دهیم.

«فصل آموختن» درست وقتی که روزهای جوانی را به شب می‌رسانیم می‌گذرد. همان وقت که بسیاری از شب‌ها و روزهایمان در میان سایت‌ها می‌گذرد، همان ماه‌هایی که در هوای قبول شدن در کنکور سپری می‌شود به سادگی و آرام از کنار ما می‌گذرد

آیا هیچ به «معنی زندگی» فکر کرده‌ای؟

کاش قیمت حیات، قیمت عزت، قیمت بهشت و حتی قیمت خدا را می‌دانستیم!

این حق اجتماع و سرزمین ماست که از ما بخواهد عدالت پیشه کنیم، از به هدر دادن سرمایه‌ها دوری کنیم، کم آزار و نافع باشیم، مددرسان و منصف باشیم و بیش از آنکه مدام ناله سر دهیم که: «دیگران برای ما چه کرده‌اند؟» از خود بپرسیم: «برای دیگران چه کرده‌ایم؟» راستی ما برای دیگران چه کرده‌ایم؟ و دیگران برای ما ...

انگار همین دیروز بود. در چشم به هم زدنی نیمه شعبان رسید؛ امّا افسوس که انتظار ما سر نرسید. انتظاری سخت برای بسته شدن دفتر ظلم و بیداد و نامردمی در عرصۀ زمین. انتظار دیدار بزرگ‌ترین، شریف‌ترین و صمیمی‌ترین مرد منتظر تاریخ؛ امّا اگر چشم دل باز کنی خواهی دید که همۀ عالم گواه و شاهد گذر سریع زمان و نوید دهندۀ فرا رسیدن بهاری خجسته است. چه او خود بهار همۀ آفریده‌های خداوند است. او در انتظار حکم خداوند است و شاید در انتظار مردان مردی که در رکابش گوش به فرمان می‌باشند.