بریده‌هایی از کتاب مردان مجنون زنان لیلی (جلد اول)

زن در درک، تحلیل و جزئی‌نگری، توانایی‌هایی دارد که مرد ندارد و مرد در درک و کلی‌نگری از تجربه‌هایی برخوردار است که زن فاقد آن‌هاست. چه‌بسا زنانی که با همین توجه‌های جزئی، از سقوط مردان خود جلوگیری کرده‌اند و آن‌ها را به سمت پیشرفت کشانده‌اند

گفتگو، در مراودات شما و همسرتان، نقشی جدی دارد. مفاهیم و محتوای این گفتگوها، و لحن و آهنگ بیان آن‌ها بسیار مهم است. گاهی محتوا خوب است اما لحن گزنده؛ گاهی، هم محتوا پوچ است و هم لحن بسیار تلخ. بهتر است همیشه به محتوا و لحن و آهنگ کلام‌تان توجه داشته باشید. این توجه و دقت، به هوش عاطفی شما بازمی‌گردد. شما و همسرتان باید بیاموزید که چگونه از هم سؤال کنید یا از یکدیگر تقاضا و درخواستی داشته باشید، زیرا هر سؤالی، پاسخ خاص خود را دارد. کافی است در درخواست‌هایتان، کمی بی‌دقت باشید یا ظریف و دقیق پرسش نکنید، طبیعی است جواب مورد نظرتان را نخواهید گرفت

اگر ظرفی کوچک بگذارید همان مقدار باران دریافت می‌کنید و اگر ظرفی بزرگ در دست بگیرید باز هم همان اندازه باران نعمت و رحمت الهی را دریافت خواهید کرد. فرصت‌های طلایی در زندگی نصیب بسیاری از افراد نمی‌شود، نه به این دلیل که نمی‌خواهند، بلکه به این خاطر که اندیشه و عقلشان کار نمی‌کند یا قد نمی‌دهد. وقتی ذهن فقیر باشد، نمی‌تواند کارهای خارق‌العاده انجام دهد. وقتی فرد نتواند از تخیل خود، که ثروت بزرگ درونی‌اش است، بهره ببرد، از حل مسائل جزئی زندگی‌اش هم ناتوان می‌ماند.

روزی کسی نزد ملا آمد و از او درخواست کرد تا الاغش را برای ساعتی به او قرض بدهد. ملا که نمی‌خواست الاغش را قرض دهد، گفت: «الاغ این‌جا نیست، پسرم آن‌را به صحرا برده است.» در همین لحظه صدای عرعر الاغ بلند شد مرد همسایه گفت: «تو که گفتی الاغ در صحرا است، پس این چه کسی است که عرعر می‌کند؟» ملا با عصبانیت گفت: «عجب آدمی هستی حرف پیرمردی مثل من را قبول نداری، اما عرعر کردن یک الاغ بی‌شعور را باور می‌کنی؟!»

یک شب، مردی از خواب پرید، همزمان، زنش هم از خواب پرید. مرد گفت: «زن چقدر اتاق تاریک است! کبریت را بیاور تا شمع را روشن کنیم.» کمی گذشت و زن با ناامیدی گفت: «آن‌قدر تاریک است که نمی‌توانم کبریت را پیدا کنم. اگر تو شمع را روشن کنی، من کبریت را برایت پیدا می‌کنم.»

سازگاری بایستی یکی از ارزش‌های زندگی زن و شوهر باشد

رابطه‌ی زناشویی که بر محور عشق بنا نشود، دیر یا زود محکوم به شکست است.

برای رسیدن به صمیمیت و تجربه‌ی آن، باید هدف‌هایتان را همسو کنید و در جهت هماهنگی ارزش‌هایتان گام بردارید و بکوشید تنش‌ها و اختلاف‌های خود را با برنامه‌ریزی دقیق و گفتگوهای هدفمند و پی‌درپی، کاهش دهید و از نظر روانی به‌هم نزدیک‌تر شوید و بدانید شما هم مانند هر زن و شوهر دیگری ممکن است با هم اختلاف داشته باشید اما مهم این است که بتوانید گاهی از هم عذر بخواهید و به اهداف کلی خود بیندیشید و بدون دخالت کودک خودخواه و والد لجباز خود روابط خود را مدیریت کنید و به خوشبختی واقعی برسید.

بسیاری از همسران، از رسیدن به سعادت معنوی «صمیمیت عاشقانه» در طول زندگی‌شان محروم‌اند؛ زیرا در تجربه‌های زندگی راه خود را می‌روند، ساز خود را می‌زنند، دغدغه‌های خود را دارند و حاضر نیستند خودمحوری عصبی را کنار بگذارند و گذشت کنند. برای مثال وقتی مرد یا زن یا هر دوی آن‌ها از ادبیات عذرخواهی فاصله دارند و آن‌را رعایت نمی‌کنند و بر خودخواهی‌های عصبی‌شان اصرار می‌ورزند یا در برابر هم جبهه می‌گیرند و مقاومت می‌کنند و می‌خواهند خود را اثبات کنند، طبیعی است که این دو «عِرض خود می‌برند و زحمت خود می‌دارند»؛

اگر بسیاری از مردان به حرف همسرشان گوش کرده و به هوشمندی زنانه‌اش اعتماد می‌کردند، هرگز شکست نمی‌خوردند. وقتی توانایی مردانه با توانایی زنانه به‌هم آمیزد، قدرتی عظیم خلق می‌شود.

اگر عشق را از رابطه‌ی خود به‌مرور حذف و کمرنگ کنید، روزمرگی و خستگی روانی به سراغتان می‌آید و کم‌کم درگیر نوعی همسرزدگی می‌شوید و به شیوه‌های مختلف سعی می‌کنید از هم فرار کنید.

زندگی بر عملکرد زن و مرد استوار است. اگر کودک فانتزی شما و همسرتان اسیر خودنمایی رفتاری و احساسی شود، زندگی‌تان سراسر خیالبافی بدون عمل خواهد شد؛ زیرا مرد حراف یا زن خیالباف، خود را با واقعیت موجود هماهنگ نمی‌کند؛ هرچند رؤیاپردازی برای حیات و سرزندگی معنوی زن و شوهر لازم است؛ اما اگر به وادی شعارزدگی کشیده شوید، به‌تدریج هر دو یا یکی از شما اعتبارتان را از دست می‌دهید.

. تو برایم شادی آرزو کردی، درحالی‌که من هرگز اندوهگین نبوده‌ام، زیرا عمیق‌ترین شوق قلبی من یکی شدن با خواست خالق هستی و زندگی کردن بنابر خواست اوست. من سراپا تسلیم خالق و طبیعتم و هر آنچه را او بخواهد، می‌پذیرم

همسرانی که در زندگی زناشویی به‌دنبال آرامش می‌گردند باید «ساده‌زیستی» را به‌عنوان یکی از ارزش‌های زندگی خود بپذیرند و روحیات کامل‌گرایانه را در خود حذف کنند. هنر لذت بردن از کوچک‌ترین داشته‌ها، نشان از درک واقعی زندگی دارد. بسیاری از افراد از رسیدن به این بینش و تصور عاجزند و فقط سعی در احتکار و جمع‌آوری بیمارگون دارند؛ ولی زن و شوهری که به درجه‌ای از پختگی و رسش درونی رسیده‌اند، بنا را بر راضی بودن و پایین آوردن انتظارات و متعادل کردن آن‌ها می‌گذارند.

حرف زدن مهم نیست؛ کیفیت حرف زدن اهمیت دارد. زنان حرف زدن را شیوه‌ای برای برقراری ارتباط می‌دانند و این جزئی از ویژگی‌های روان‌شناختی و کلامی آن‌هاست؛ اما مردان حرف زدن را ابزاری برای کسب منافع یا رسیدن به قدرت و ثروت در نظر می‌گیرند و به‌نوعی سود و زیان حرف برایشان اهمیت دارد

گاهی شما زن و شوهر تصمیم می‌گیرید که در مقام تسلیم در مقابل خواست خالق خورشید و طبیعت به زندگی‌تان ادامه دهید و وقتی این مهم، آگاهانه هم باشد، زندگی کردن لذتی دیگر دارد، زیرا هر دو از آنچه دارید، لذت می‌برید و خوشحال هم هستید. مقام تسلیم، به بلوغ معنوی و عرفان درونی نیاز دارد و شما باید برای رسیدن به این مقام، به زندگی نگرشی معنوی داشته باشید. آرامش و خوشبختی شما و همسرتان تا حد زیادی به رضایت‌تان از آنچه طبیعت بر شما روا داشته بستگی دارد؛ که البته با تلاش و حرکت و برنامه‌ریزی مغایرتی ندارد

یکی از رازهای داشتن یک زندگی پایدار، «تعهد به عشق» است؛ البته اگر عشق، به‌معنای واقعی وجود داشته باشد. وقتی عشق باشد نه لیلی و نه مجنون، هیچ‌یک حاضر نیستند با وجود بزرگ‌ترین موانع هم از آن سر باز بزنند. مجنون حاضر نمی‌شود به چشمان خود هم بی‌وفایی کند، زیرا او فقط لیلی را می‌طلبد و لیلی، تنها در پی مجنون است

روزی مردی نزد حکیمی فرزانه رفت و از روزگار خویش گلایه کرد و بسیار نالید. حکیم فرزانه گفت: «تو از تکرار و روزمرگی خسته شده‌ای و هیچ چیز برایت جذابیت روزهای اول را ندارد.» مرد پرسید: «چه کنم تا از این تکرار و خستگی رهایی یابم!‌«حکیم گفت: «راز گریز از تکرار، عاشق‌پیشگی است. عاشق که شوی زمان را از یاد می‌بری و همیشه در خلسه‌ی لحظات خواهی بود.»

یمان‌نامه‌ی قلبی لیلی و مجنون امروز من و همسرم با هم عهد می‌بندیم در زندگی عاشقانه‌ی خود با هم از اصل یگانگی و وحدت وجود پیروی کنیم.