بریده‌هایی از کتاب تاریخ شفاهی بمباران شیمیایی سردشت

به امید صلح و دوستی و جهانی عاری از سلاح‌های کشتارجمعی، در تمام دنیا

بدتر و بیش‌تر از همه‌ی این موارد آنچه روحم را آزار می‌داد، این بود که وقتی موضوع تحقیقم را سر کلاس مطرح کردم، خیلی از همکلاسی‌هایم حتی اطلاع نداشتند که سردشت مورد حمله بمباران شیمیایی قرارگرفته، درحالی‌که حتی مردم خود این کشور از چنین فاجعه‌ی هولناکی اطلاع ندارند، که چه بلایی برسر یکی از شهرهای کشورشان آمده آن‌هم حادثه‌ای به این مهمی چه انتظاری می‌توان از مردم کشورهای خارجی داشت؟

یکی از کسانی که برای مصاحبه به من معرفی شد، آقای قادر مولان‌پور اهل روستای (ره ش هه رمی) بود. او چهار نفر از اعضای خانواده‌اش را در این حادثه ازدست‌داده بود و هیچ‌کدام از آن‌ها به عنوان شهید شناخته‌نشده بودند و باوجود بی‌سوادی یکی از افرادی بود که در دادگاه لاهه‌ی هلند شرکت کرده بود و با زبان ساده ماجرا را برای دادگاه تعریف کرده بود و چنان با صحبت‌هایش دادگاه را تحت تأثیر قرار داده بود که حتی رئیس دادگاه را به گریه انداخته بود.

فهمیدم که اوهم مصدوم شیمیایی است. ۲۴ سال سن داشت، در سن دو یا سه‌سالگی گرفتار چنین وضعیت اسفناکی شده بود. یک کودک بی‌گناه و بی‌اطلاع از همه‌چیز.

چرا افرادی را که شیمیایی شدند، نمی‌کشند و اجازه می‌دهند این‌همه درد و رنج را تحمل کنند

بلع مواد غذایی وآب آشامیدنی آلوده با عوامل خردلی، ممکن است موجب تخریب غشای سلول‌های پوششی و مخاطی دستگاه گوارش گردد. علائم بالینی شامل تهوع، استفراغ، درد، اسهال و ناتوانی است. این علائم ممکن است موجب گردد که مصدوم از خوردن امتناع نماید. استفراغ و مدفوع امکان دارد خون‌آلود باشد و مصدوم ممکن است وارد شوک شود.

آنچه مایه تأسف است، اینکه کسی از اهالی این روستا به‌عنوان مصدوم و جانباز شیمیایی شناسایی نشده است. به این منظور یکی از افراد مصاحبه‌شونده در این کتاب فردی از اهالی «ره ش هه رمی» به نام آقای قادر مولان- پور هست که در این رخ داد ۵ تن از اعضای خانواده‌اش را از دست داد.

اما بمباران عصر روز هفتم تیرماه ۱۳۶۶،‌ مانند بمباران‌های پیشین نبود؛ هوا ناگهان تیره شد؛ گردوخاک و بوی بسیار بدی همچون بوی سیر یا غذای فاسد شده یا سم درختان در فضای شهر پیچید و سرنوشتی دیگر رقم خورد.

به‌هرحال بر اساس این سهل‌انگاری‌ها اکنون افزون بر ۳ هزار مصدوم شیمیایی باقی‌مانده است که از این تعداد ۱۰ درصد مبتلابه صدمات شدید تنفسی، ۲۵ درصد آسیب‌های قابل‌توجه پوستی و ۷۰ درصد دارای صدمات چشمی هستند که هزینه‌های بهداشتی و درمانی آن‌ها بالغ‌بر میلیاردها دلار شده است. براساس تحقیقات صورت گرفته اکثریت مصدومان شیمیایی کشور در اثر تنفس گاز خردل به مصدومیت شیمیایی مبتلا شده‌اند که خوشبختانه این گاز اثری بر نسل‌های بعدی برجای نخواهد گذاشت.

تردیدی نیست که ایران از زمرۀ مظلوم‌ترین قربانیان بمب‌های شیمیایی بود؛ زیرا سیطرۀ جهانی رسانه‌های غربی مانع از انتشار اخبار جنایت‌بار حمله‌های شیمیایی رژیم بعث می‌شدند. به اعتراف دکتر شیزو کو سویا، رئیس انجمن صلح ژاپن، اگرچه در زمان جنگ ۸ ساله خبرهایی از ایران می‌رسید، اما هیچ‌گاه خبری از بمباران‌های شیمیایی به جهانیان نرسید و بشر از فجایعی که در ایران اتفاق می‌افتاد بی‌خبر ماند. پشتیبانی قدرت‌های بزرگ از رژیم عراق در جنگ تحمیلی موجب می‌شد نه جامعه بین‌المللی و نه نهادهای بین‌المللی تمایلی به پاسخگویی و رسیدگی به شکایت ایران نداشته باشند و با تأخیرهای عامدانه خود می‌کوشیدند آثار سلاح‌های شیمیایی از مناطقی که مورد حمله قرارگرفته بودند، زدوده شود و بدین ترتیب شکایت ایران بلا موضوع گردد.