بریده‌هایی از کتاب تاریخ شفاهی بمباران شیمیایی سردشت

برای غریبان‌های ۷ تیر ۶۶ علیرضا اشکانی غربت فصل انار/ را بارانه های مصموم باران/ و طعم نا مفهوم تنهایی/ را اندام‌های تاول‌زده/ و نوبر کردم افسوس، برای رسوایی آدم‌نماها

کل آمار شهدا ۱۳۰ نفر بود که ۲۰ نفر آن‌ها در سردشت همان دقایق و ساعت نخستین پس از بمباران شهید شدند. ۱۰ نفر در حین انتقال از سردشت به شهادت رسیدند. ۱۰۰ نفر باقی‌مانده ظرف ۳۰-۷ روز پس از حادثه به‌تدریج در بخشهای مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان‌های مختلف کشور به شهادت رسیدند

یکی از کسانی که برای مصاحبه به من معرفی شد، آقای قادر مولان‌پور اهل روستای (ره ش هه رمی) بود. او چهار نفر از اعضای خانواده‌اش را در این حادثه ازدست‌داده بود و هیچ‌کدام از آن‌ها به عنوان شهید شناخته‌نشده بودند و باوجود بی‌سوادی یکی از افرادی بود که در دادگاه لاهه‌ی هلند شرکت کرده بود و با زبان ساده ماجرا را برای دادگاه تعریف کرده بود و چنان با صحبت‌هایش دادگاه را تحت تأثیر قرار داده بود که حتی رئیس دادگاه را به گریه انداخته بود.

۶۰۰ نفر از این گروه ۱۵۰۰ نفری، به تهران و مابقی به چند شهر شمال غربی کشور اعزام شدند. از بیمارانی که به تهران آمدند، ۴۲۰ نفر طی ۱۰-۷ روز اول از بیمارستان‌ها ترخیص شدند. تعداد ۱۸۰ نفر باقی‌مانده، افراد بدحال‌تر بودند که گروهی شهید شدند و گروهی نیز هفته‌های زیادی را در بیمارستان گذراندند و برخی از مجروحان به کشورهای اروپایی همچون اسپانیا انتقال یافتند که اکنون نیز از عوارض شدید ریوی رنج می‌برند.

حداقل ۴۵۰۰ نفر از مصدومان نیاز به درمان داشتند.۳۰۰۰ نفر آن‌ها در خود شهر به‌طور سرپایی درمان شده و سپس در روستاهای مجاور مدتی را سپری کردند تا آلودگی شهر کاملاً مرتفع گشت. مابقی مصدومان که ۱۵۰۰ نفر می‌شدند در حال وخیم‌تری بوده و نیاز به بیمارستان داشتند و لذا به خارج از سردشت اعزام شدند.

"از شهر ۱۲۰۰۰ نفری سردشت طبق آمارهای رسمی (بر اساس گفته‌های آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه مردادماه سال ۱۳۸۲) ۸۰۲۵ نفر مصدوم شدند، یعنی بیش از ۶۶% مردم که این آمار شامل مصدومان خفیف نیز می‌شد.

بیش از ۹۰ درصد شهدا در بیمارستان‌های هم‌جوار ازجمله بانه، تبریز، تهران و ۲۹ تن در خارج از ایران (اسپانیاو ایتالیا) جان دادند.

بیشتر افراد اطراف سرچشمه و کوچه‌ی شهدا که خانواده‌هایی مثل اسدزاده، کریمی واحد، جنگ دوست که متأسفانه ۴۷ نفر در آن کوچه زندگی می‌کردند، و به بیمارستان‌های شهرهای اطراف اعزام‌شده بودند، شهید شدند.

اعضاء یک خانواده که منزلشان در ۵ متری محل اصابت بمب بود (خانواده شهید اسدزاده) شامل سه پسر ۴، ۱۴ و ۱۶ ساله نیز سه دختر ۶، ۱۸ و ۲۲ ساله و پدر و مادر آن‌ها، ظرف مدت ۱۰ روز به‌تدریج به شهادت رسیدند. تنها بازمانده‌ی این خانواده، پسری بود که در زمان حادثه در کرمان خدمت سربازی را می‌گذرانید.

ما در سطح بین‌المللی توانستیم با به‌دست آوردن دو کرسی از سازمان منع سلاح‌های شیمیایی به عضویت آن در آییم و از آن زمان هر ساله در جلسات این سازمان شرکت داریم.

درواقع، کشور ایران در طول دوران ۸ سالۀ جنگ بیش از ۳۰۰ بار موردحملۀ انواع مختلف سلاح‌های شیمیایی قرار گرفت.

درواقع، کشور ایران در طول دوران ۸ سالۀ جنگ بیش از ۳۰۰ بار موردحملۀ انواع مختلف سلاح‌های شیمیایی قرار گرفت.

اولین گزارش استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ ایران و عراق به تاریخ ۱۳۵۹/۱۰/۲۳ در منطقه‌ی هلاله و نی‌خزر (حوالی میمک) مربوط می‌شود که در جریان این حمله رژیم عراق از گاز تهوع‌آور استفاده کرد. پس‌ازآن در مرداد ۱۳۶۲ در منطقه عملیاتی والفجر ۲ پیرانشهر و حاج عمران و در آبان ۱۳۶۲ در منطقه والفجر (پنجوین) رژیم عراق از سلاح‌های شیمیایی استفاده کرد. اولین حملۀ گستردۀ شیمیایی رژیم عراق در اسفندماه ۱۳۶۲ در منطقه عملیاتی خبیر و جزیرۀ مجنون با استفاده از گاز خردل و عوامل اعصاب انجام شد و پس‌ازآن در اسفند ۱۳۶۳ در منطقه عملیاتی بدر حملات وسیع شیمیایی عراق علیه ایران منجر به تلفات وسیع در رزمندگان ایرانی گردید.

به‌طورکلی ایران در دوران جنگ تحمیلی، به مدت ۵ سال از مردادماه ۱۳۶۲ تا تیرماه ۱۳۶۷ موردتهاجم جدی شیمیایی عراق قرار گرفت.

گویا قبل از این‌که بمباران شیمیایی شود، یعنی چند لحظه قبل از بمباران هواپیماهای رژیم بعثی، آن‌ها مانوری داده بودند تا این‌که مردم بیشتری به پناهگاه‌ها بروند و با بمباران شیمیایی حداکثر مردم دچار مصدومیت و کشته شوند

به امید صلح و دوستی و جهانی عاری از سلاح‌های کشتارجمعی، در تمام دنیا

بدتر و بیش‌تر از همه‌ی این موارد آنچه روحم را آزار می‌داد، این بود که وقتی موضوع تحقیقم را سر کلاس مطرح کردم، خیلی از همکلاسی‌هایم حتی اطلاع نداشتند که سردشت مورد حمله بمباران شیمیایی قرارگرفته، درحالی‌که حتی مردم خود این کشور از چنین فاجعه‌ی هولناکی اطلاع ندارند، که چه بلایی برسر یکی از شهرهای کشورشان آمده آن‌هم حادثه‌ای به این مهمی چه انتظاری می‌توان از مردم کشورهای خارجی داشت؟

فهمیدم که اوهم مصدوم شیمیایی است. ۲۴ سال سن داشت، در سن دو یا سه‌سالگی گرفتار چنین وضعیت اسفناکی شده بود. یک کودک بی‌گناه و بی‌اطلاع از همه‌چیز.

چرا افرادی را که شیمیایی شدند، نمی‌کشند و اجازه می‌دهند این‌همه درد و رنج را تحمل کنند

بلع مواد غذایی وآب آشامیدنی آلوده با عوامل خردلی، ممکن است موجب تخریب غشای سلول‌های پوششی و مخاطی دستگاه گوارش گردد. علائم بالینی شامل تهوع، استفراغ، درد، اسهال و ناتوانی است. این علائم ممکن است موجب گردد که مصدوم از خوردن امتناع نماید. استفراغ و مدفوع امکان دارد خون‌آلود باشد و مصدوم ممکن است وارد شوک شود.