بریده‌هایی از کتاب پیرمرد و دریا

تا حالا همچین ماهی‌ای که این قدر قوی باشه و این‌جوری عمل کنه نگرفتم. شاید از عاقلی‌شه که نمی‌پره. می‌تونه با یه پرش یا یه حمله کارمو تموم کنه. ولی شاید قبلاً زیاد به قلاب گیر کرده و می‌دونه چطور باید بجنگه. نه می‌تونه بفهمه که فقط یه مرد مقابلشه، نه اینکه اون مرد یه پیرمرده. ولی عجب ماهی بزرگیه و اگه گوشتش خوب باشه توی بازار چی میشه. مثل یه ماهی نر طعمه رو گرفت. و مثل یه ماهی نر اونو می‌کشه. هیچ ترسی هم توی مبارزه ش نیست. موندم نقشه‌ای داره یا درست مثل من نا امیده؟

این منم که بدشانسم. ولی کسی چه می‌دونه؟ شاید امروز... هر روز، یه روز دیگه ست. خوش شانس بودن بهتره. ولی من کارمو کاملاً درست انجام میدم تا وقتی شانس پیداش شد، آماده باشم

بعد از آنکه تشخیص داد دست راستش به قدر کافی توی آب مانده آن را بیرون آورد و بهش نگاه کرد و گفت: «بد نیست. تازه درد برای یه مرد چیزی نیست»

خوش شانس بودن بهتره. ولی من کارمو کاملاً درست انجام میدم تا وقتی شانس پیداش شد، آماده باشم».

از خود پرسید: «چی بود که تو رو شکست داد؟» و با صدای بلند گفت: «هیچ چی. من زیادی دور شدم»

«تو باید خیلی چیزا با خودت میاوردی. ولی اونا رو نیاوردی، پیرمرد. حالا وقت این نیست که به نداشته‌هات فکر کنی. به کارهایی فکر کن که با چیزایی که این‌جا هست می‌تونی انجام بدی»

فهمید حرف زدن با یک نفر به جای حرف زدن با دریا یا با خودش چقدر خوشتر است.

از شدت دردهایش می‌فهمید که هنوز نمرده است.

چرا پیرمردا این‌قدر زود بیدار میشن؟ برای اینکه روزشون بیشتر طول بکشه؟

شانس چیزیه که به شکلای جورواجور میاد. کی می‌تونه بشناسش؟ من اونو با هر شکل و پولی که بخواد می‌گیرمش. کاش می‌تونستم نوری از چراغ‌ها ببینم. دلم خیلی چیزا می‌خواد. ولی این چیزیه که حالا می‌خوامش»