بریده‌هایی از کتاب مردی به نام اوه

اووه زمانی که نماینده‌ی ساختمان بود پیشنهاد نصب دوربین مداربسته برای کنترل اتاق زباله را داده بود، اما پیشنهاد توسط ساکنان رد شده بود، چون آن‌ها از این کار احساس راحتی نداشتند؛ مخصوصا وقتی می‌دیدند اووه هر بار تکرار می‌کند: «کسی که کاسه ای زیر نیم کاسه نداشته باشد نباید با این طرح مخالفت کند!»

«آدمی که نمی‌توان روی سر قرار رسیدنش حساب کرد را نمی‌توان در بقیه زمینه‌ها هم بهش اعتماد کرد!»

با این که مرگ یکی از انگیزه‌های زندگی است، اما اکثر مردم طوری زندگی و رفتار می‌کنند که گویی مرگ هرگز وجود ندارد.

«مردها به خاطر اعمالشان است که تبدیل به یک مرد بزرگ می‌شوند، نه به خاطر حرف‌هایشان!»

هر آدمی باید بداند برای چه هدفی مبارزه می‌کند

او پارو را برداشت و شروع به پارو کردن برف‌های جلوی خانه‌اش کرد. برف‌ها که تمام شد، جلوی اتاقک چوبی به پارو تکیه داد و بقیه‌ی خانه‌های مجتمع را تماشا کرد. سپس از خیابان رد شد و شروع به پارو کردن برف جلوی بقیه‌ی خانه‌ها کرد...

«درست انجام شدن کار، خودش پاداش کار است.»

اووه دستانش را توی جیب‌هایش کرده و کنار او گربه ایستاده و چنان ژستی گرفته که انگار اگر جیب داشت و اگر دست داشت، او نیز حتما همین کار را می‌کرد

پدرش دست بر گردن اووه انداخت و گفت: «اینو یادت باشه، فقط احمق‌ها هستند که هیکل و قدرت را یکی می‌دانند!» و این جمله‌ای بود که اووه هیچ وقت آن را فراموش نکرد.

«مردها به خاطر اعمالشان است که تبدیل به یک مرد بزرگ می‌شوند، نه به خاطر حرف‌هایشان!»

«اینو یادت باشه، فقط احمق‌ها هستند که هیکل و قدرت را یکی می‌دانند!»

«همیشه فکر می‌کردم هنوز فرصت زیادی برای انجام هر کاری دارم...»

اووه گفت: «مردها به خاطر اعمالشان است که تبدیل به یک مرد بزرگ می‌شوند، نه به خاطر حرف‌هایشان!»

«آدمی که نمی‌توان روی سر قرار رسیدنش حساب کرد را نمی‌توان در بقیه زمینه‌ها هم بهش اعتماد کرد!»

سونیا عاشق حرف زدن بود و اووه عاشق گوش دادن و اووه تازه در این لحظه بود که معنی این که می‌گویند: «انسان‌ها مکمل هم هستند» چیست.

«کسی که بد است، با کسی که می‌تواند بد باشد تفاوت زیادی دارد.»

خیلی وقت است که دلش برای سونیا تنگ شده... خیلی وقت است که انتظار می‌کشد... انتظار پایان را... تحمل این دلتنگی برای او آن‌قدر سخت و طاقت فرساست که حتی نمی‌تواند وجود خودش را در جسمش تحمل کند... این که روزها بدون او بیدار شود و شب‌ها را بدون این که او را دیده باشد به خواب رود... روزها برای او تاریک و سوزانند... گاهی وقت‌ها سنگینی استخوان‌هایش را هم احساس می‌کند و تلخی همه‌ی مسیری را که راه نفس کشیدن اوست...

بهترین آدما هم عیب و ایرادایی دارن و با عیباشون زاده می‌شن و کم کم با تمرین و زندگی در این دنیا، روز به روز بهتر می‌شن و پیشرفت می‌کنن!

«مردها به خاطر اعمالشان است که تبدیل به یک مرد بزرگ می‌شوند، نه به خاطر حرف‌هایشان!»

یک جایی در زندگی هر آدمی پیش می‌آید که تصمیم می‌گیرد چطور آدمی باشد؛ آدمی‌که اجازه‌ی هر سلطه‌گری‌ای را به مردم می‌دهد یا نه!