بریده‌هایی از کتاب مردی به نام اوه

شش ماه است که همسر اووه فوت کرده اما او هنوز دو بار در روز شوفاژها را بررسی می‌کند تا همسرش درجه‌ی آن را بیش‌تر نکرده باشد!

اووه کسانی را که برای بازنشستگی لحظه‌شماری می‌کنند و از بازنشستگی خوشحال می‌شوند را درک نمی‌کند. چطور می‌شود آدم از بی مصرف بودن و انگل اجتماع بودن لذت ببرد و خوشحال شود؟!

این بار می‌گوید: «سنسور دنده عقب، دوربین پارک خودرو!... تو تا وقتی که برای پارک کردن ماشین به این چیزها نیاز داشته باشی به هیچ دردی نمی‌خوری!»

خدای من!... جامعه‌ای که مردم در آن نمی‌توانند یک قهوه‌ی ساده دم کنند و با دست بنویسند، چه آینده‌ای خواهد داشت؟!

شش ماه است که همسر اووه فوت کرده اما او هنوز دو بار در روز شوفاژها را بررسی می‌کند تا همسرش درجه‌ی آن را بیش‌تر نکرده باشد!

همسر اووه هم بر سر این مسئله با او بحث نمی‌کند و فقط حرف‌های او را تایید می‌کند و تمام طول زمستان یواشکی درجه‌ی رادیاتورها را بالا می‌برد و هر سال این داستان تکرار می‌شود...

«اگر هر کسی بخواهد بی‌قانونی کند، دنیا به هم خواهد ریخت.»

فروشنده نفس عمیقی می‌کشد. کف دست‌هایش را روی لبه‌ی ویترین می‌کشد و کم‌کم می‌فهمد که اووه یک مشتری معمولی نیست و از آن مشتری‌هایی است که باید همه چیز را برایش توضیح داد:

مردی به نام اووه مولف: فردریک بکمن مترجم: دکتر سعید گوهری راد انتشارات رادمهر