بریده‌هایی از کتاب مردی به نام اوه

درست انجام شدن کار، خودش پاداش کار است.

مردها به خاطر اعمالشان است که تبدیل به یک مرد بزرگ می‌شوند، نه به خاطر حرف‌هایشان

از مدرسه متنفر نبود، اما دقیقا علت درس خواندن و تحصیلات را نمی‌فهمید

هر کسی توی زندگیش یه گوشه‌ی آروم و یه کم آرامش نیاز داره

آدم زمانی که عزیزی را از دست می‌دهد، دلش برای کوچک‌ترین و عجیب‌ترین چیزها هم تنگ می‌شود: لبخندش، حرکاتش هنگام خواب و یا حتی رنگ کردن دوباره‌ی اتاق برای او...

چون بنا به حرف پدرش: «درست انجام شدن کار، خودش پاداش کار است.»

او اصلا اهل رقص نبود و این کار از نظرش مجموعه‌ای از حرکات سرگیجه‌آور بود که بدون هیچ حساب و کتاب و قانون و قاعده‌ای انجام می‌شد.

در این روزها حتی خودکشی هم سخت شده و معقول و راحت نمی‌توان خود را کشت!

مردم همیشه برای اووه از صفت «بداخلاق» استفاده می‌کردند، اما بداخلاق نبود؛ بلکه علاقه‌ای به مدام لبخند زدن نداشت.

عشق اتفاق عجیبی است، تنها چیزی است که به یکباره انسان را غافلگیر می‌کند...

«کسی که بد است، با کسی که می‌تواند بد باشد تفاوت زیادی دارد.»

اووه گفت: «مردها به خاطر اعمالشان است که تبدیل به یک مرد بزرگ می‌شوند، نه به خاطر حرف‌هایشان!»

همیشه این سوال در ذهنش هست که آن‌ها چطور این‌قدر می‌خورند و این‌قدر چاق می‌شوند و چطور می‌توانند هیکل خود را دو برابر کنند!... هیچ گاه آن‌ها را درک نمی‌کند و از نظرش حتی چاق شدن هم نیاز به یک اراده‌ی قوی دارد.

سخت‌ترین سن و سخت‌ترین روزها، روزهایی است که مجبور هستیم به جای نگاه به آینده بنشینیم و به گذشته فکر کنیم

اووه یک بار از سونیا علت این همه شادمانی و سرزندگی را پرسید و او جواب داد: «برای دور کردن سیاهی‌ها از خود باید به پرتوهای نور و روشنایی پناه ببری!»

کسی که بد است، با کسی که می‌تواند بد باشد تفاوت زیادی دارد

«مردها به خاطر اعمالشان است که تبدیل به یک مرد بزرگ می‌شوند، نه به خاطر حرف‌هایشان!»

سونیا از او پرسید: «کتاب خوندن دوست داری؟» اووه سرش را تکان داد و گفت: «نه.» اما انگار این مسئله خیلی برای سونیا مهم نبود، چون در جواب اووه فقط لبخند زد و بعد با حوصله شروع کرد درباره‌ی هر کدام از کتاب‌ها و موضوعات آن به اووه توضیح دادن و در این لحظه بود که اووه فهمید چقدر دوست دارد به صدا و حرف‌های این زن گوش بدهد. اووه تا به آن روز صدایی با آن جذابیت نشنیده بود. سونیا طوری صحبت می‌کرد که در لایه‌های زیرین صدایش نوعی لبخند و خنده به گوش می‌رسید.

اگر به این افسانه که گربه ها هفت جان دارند معتقد باشیم، می‌توانیم به جرات بگوییم که این گربه پنج الی شش تا از این جان‌ها را داده است!...

سونیا به سرنوشت و قسمت معتقد بود و می‌گفت: «هر کاری را به هر طریقی که انجام دهی، نهایتا اتفاقی رخ می‌دهد که مقدر شده است.»