بریده‌هایی از کتاب ۴۲ اندیشه ناب (تأمّلاتی درباره زندگی، جهان و هر آن چیزِ دیگر)

عقل و هوشمندی رابطه‌ی معکوسی با شادمانی دارد: نادانی موهبت است.

«کافی‌ست از خود بپرسید که آیا شادید، تا دیگر شاد نباشید.»

«وقتی با گربه‌ام بازی می‌کنم، از کجا معلوم، شاید بیشتر از آنکه من خودم را با او سرگرم می‌کنم، این او باشد که خودش را با من سرگرم می‌کند؟»

«کافی‌ست از خود بپرسید که آیا شادید، تا دیگر شاد نباشید.»

خواننده‌ی عزیز، این فصل به بیان اندیشه‌ی نابی در مورد امور خصوصی پرداخته بود که شاید بیان عمومی آن چندان باب فرهنگ جاری ما نباشد. به همین خاطر مصلحت دیده شد که در ترجمه‌ی فارسی کتاب از آن چشم‌پوشی شود. گرچه خوانندگان کنجکاو ممکن است برای تکمیل مطالعه‌ی اندیشه‌های ناب به متن اصلی رجوع کنند.

اگر همه یک مدل شلوار جین پایشان می‌کنند، یک نوع پنیر می‌خورند یا به یک کفش ورزشی یا یک مکان برای گذراندن تعطیلات علاقه نشان می‌دهند ـ یا از یک منجی پیروی می‌کنند ــ مسلّماً این رفتاری گلّه‌ای است.

آنچه تبلیغات در جست‌وجویش است آگهی‌هایی است با تأثیری چنان چشمگیر بر بیننده که او فکر کند آن آگهی تنها و تنها برای شخص او طراحی شده است.

«دوست انسان خودِ دیگر اوست.»

ما همه نادانیم اما هوشمند کسی است که به این حقیقت آگاه باشد.

سقراط گفته است خِرد همچون آب نیست که بتوان آن را از تُنگی به درون تَشتی ریخت. خِردِ زندگانی در عادت‌ها و انتخاب‌ها، تمنّاها و تأمّلات فرد هویداست.

«کافی‌ست از خود بپرسید که آیا شادید، تا دیگر شاد نباشید.»

«“خودتان را بشناسید؟” اگر من خودم را می‌شناختم، پا به فرار می‌گذاشتم.» گوته

اولین معضل را می‌توان «سندرم افسردگی مصرف‌کننده» نامید. ژان ژاک روسو این سندرم را ـ هرچند نه تحت این نام ــ به‌خوبی شرح داده و آن را نتیجه‌ی همسان‌انگاری شادمانی با لذت عنوان کرده است.

شادی در این زندگی دست‌یافتنی نیست

آیریس مرداک نوشته است: «انسان موجودی‌ست که از خود تصویری می‌سازد و سپس در نهایت شبیه آن تصویر می‌شود.»

«اشتیاق به دوستی زود ایجاد می‌شود. دوستی اما نه.»

«ناشادمانی‌های آدمی تنها از یک چیز ناشی می‌شود: ناتوانی‌اش در ساکت و آرام ماندن در یک اتاق.» بلِیز پاسکال

«مرگ انسان را نابود می‌کند، فکر مرگ انسان را نجات می‌دهد.»

ارسطو بر این نظر بود که سه گونه دوستی وجود دارد. نخست، دوستی‌های فایده‌محور است، دوستی‌هایی که شکل می‌گیرند به دلیل کار مشترکی که قرار است انجام شود. دوستی‌های محیط کار نمونه‌ی گویایی از این دوستی‌هایند. چنین دوستی‌هایی، چه در طول ساعات استراحت و ناهار و چه در هنگام برگزاری جلسات، بی‌شک منجر به شادمانی بیش‌تر میلیون‌ها فردی می‌شود که سر کار می‌روند، اما دارای نقاط ضعفی هم هستند: تنها تا هنگامی ادامه دارند که آن کار مشترک ادامه داشته باشد و بنابراین دوستیِ حاصل از این کار مشترک معمولاً ناپایدار است. به همین خاطر است که حتّی دوستیِ حاصل سال‌ها کار دائم مشترک هم، با رفتن یکی از دوستان از آن دفتر / اتاق مشترک یا رفتنش سر کاری دیگر، از هم می‌پاشد. دومین گونه‌ی دوستی از نگاه ارسطو دوستی لذت‌محور است. این نوع از دوستی به این دلیل شکل می‌گیرد که در آن چیزی مشترک وجود دارد که طرفین از آن لذت می‌برند. این‌گونه دوستی‌ها آینه‌ای از همان دوستی‌های مبتنی بر کار مشترک هستند و همان نقاط ضعف را هم دارند.

خواننده‌ی عزیز، این فصل به بیان اندیشه‌ی نابی در مورد امور خصوصی پرداخته بود که شاید بیان عمومی آن چندان باب فرهنگ جاری ما نباشد. به همین خاطر مصلحت دیده شد که در ترجمه‌ی فارسی کتاب از آن چشم‌پوشی شود. گرچه خوانندگان کنجکاو ممکن است برای تکمیل مطالعه‌ی اندیشه‌های ناب به متن اصلی رجوع کنند.