بریده‌هایی از کتاب ۴۲ اندیشه ناب (تأمّلاتی درباره زندگی، جهان و هر آن چیزِ دیگر)

«دانش واقعی یعنی دانستن حدّومرز نادانی خویش.»

«“خودتان را بشناسید؟” اگر من خودم را می‌شناختم، پا به فرار می‌گذاشتم.» گوته

۳ «آنجا که نادانی موهبت است، دانا بودن حماقت است.» توماس گرِی

خرد آن چیزی نیست که می‌دانی، بلکه آن است که بدانی چه محدود است دانسته‌هایت، شخصیتت، اعمالت ـ زندگی‌ات.

«پول نمی‌تواند برایتان خوشبختی بخرد، اما مسلّماً شکل خوشایندتری از مصیبت را برایتان می‌خرد.» اسپایک میلیگان

سقراط از دکّه‌ای بالا رفت، به تماشای تمام اجناس روبه‌رویش ایستاد، دستانش را در برابر آن فراوانی از هم گشود و فریاد کشید: «خداوندا! چه کسی فکر می‌کرد این‌همه چیز در جهان باشد که من نخواهم!»

«کافی‌ست از خود بپرسید که آیا شادید، تا دیگر شاد نباشید.» جان استوارت میل

«دانش واقعی یعنی دانستن حدّومرز نادانی خویش.»

هیچ‌کس در خلأ شادمان نیست. انسان شادمان است به دلیل آنچه انجام می‌دهد و آن‌که هست؛ به دلیل آن‌کسی که دوست می‌دارد و آن‌جایی که هست. پس این پرسش جدّی که چگونه می‌توانم شادمان باشم تلویحاً به معنای پرسشی دیگر است: چگونه باید زندگی کنم؟

«آنجا که نادانی موهبت است، دانا بودن حماقت است.» توماس گرِی