بریده‌هایی از کتاب پی یر و لوسی

زندگی یعنی پول پرداختن.

آدم احساس می‌کند همه جا، میان افرادی که همدیگر را می‌شناسند، حتی در خانواده، روابط دیگر همانی نیست که بود. از هیچ چیز نمی‌توان اطمینان داشت، صبح از خودمان می‌پرسیم: «امشب چه خواهم دید» و «آیا متوجهش می‌شوم؟» مثل این است که روی تخته‌پاره‌ای در آب شناور باشیم که هر لحظه ممکن است واژگون شود.

آنچه او را بیشتر از رنج بشری آزار می‌داد، بلاهت بشر بود. رنج کشیدن مهم نیست، مردن مهم نیست اگر معنایی در آن باشد.

تنها چیزی که می‌توان از آن اطمینان داشت همین زمان حال است. زمان حالِ هردومان. و بهتر آنکه تمام سهمیه ابدی و ازلی‌مان را در همین زمانِ حال سرازیر کنیم!