کتاب پی یر و لوسی

لحظاتی هست... که آدم از انسان بودنش خجالت می‌کشد...

لحظاتی هست... که آدم از انسان بودنش خجالت می‌کشد...

به این خو گرفته بود که فقط روی خودش حساب کند، فقط با خودش زندگی کند، فقط به سعی خودش و برای خودش.

جهان خیلی پیر شده است، باید بمیرد، لازم است که بمیرد.

در این روزگار، روز کوتاه است: باید شتافت.

نفرت‌انگیزترین چیز این است که جزو آدمهایی شویم که به انسان بودن‌شان می‌بالند، به ویران کردن می‌بالند، به تحقیر کردن می‌بالند...

زندگی همین است که هست. آن را همینطور که هست بپذیریم! می‌توانست بدتر از این هم باشد!

زندگی یعنی پول پرداختن.

وه که زندگی چقدر عجیب است!

ای ستاره دریا، ای فرشته عشق، ای عشق، در لحظه مرگ نیز چشم از ما بر مگیر!...