بریده‌هایی از کتاب شیدایی

ما آدم ها همینیم دیگه دقیقا خودمونم نمیدونیم چی میخوایم بعد من که میگم"نمیدونم"بقیه مسخرم میکنن

شاید هیچ لذتی بالاتر از این نباشه که سختی های زندگی رو برا خودم آسون کنم و نهایت لذت رو از لحظه لحظهٔ زندگیم ببرم حالا اینکه تا چه حد میتونم موفق باشم رو نمیدونم...

شاید همیشه نباید چیزی رو که آدما دوست دارند بگیریم، شاید باید چیزی رو که بدشون میاد بگیریم و سعی کنیم از این به بعد خوششون بیاد!!!

پدرام یکم بهم نگاه کرد و گفت: من خیلی عقل درست حسابی دارم شما هم من رو گیج تر کن خندیدم و گفتم: والا تو عقلت از همهٔ ما سالم تره اون بیرون نیستی ببینی آدم ها چه رنگی عوض میکنند چه بی عقلی در میارن از همشونم بدتر خوده من پدرام: خب ببخشیدا ولی اگه میدونی کارهات بی عقلیه چرا انجامشون میدی؟ من: چون دیگه من هم میخوام مثل خودشون باشم با هرکی مثل خودش رفتار کنم پدرام: اینجوری که نمیشه هرکسی باید خودش تصمیم بگیره چه جوری رفتار کنه کاری به بقیه نداشته باشه، شعور همه که یه اندازه نیست ولی شما با این کارت یعنی در واقع میزاری دیگران نوع رفتارت رو مشخص کنن، مگه شما از خودت اراده نداری؟

شاید آدم ها گاهی لازمه طعم ترس از دس دادن رو بچشن تا یکم دقیق تر یادشون بیاد همدیگرو چقدر دوست دارن

ما دنیا رو کردیم میدون مسابقه، این همه بگیر و ببند و بجنگ و بدو سر چی؟ چرا میترسیم ببخشیم و بگذریم؟ چرا انقدر خودمون ودنیای کوچیکمون رو جدی گرفتیم؟ خوده من مگه چند سال زندم چرا تو این سال هایی که هستم کنار کسی که دوستم داره و دوستش دارم نباشم؟ چرا به خودمون و بقیه سخت میگیریم؟

عشق لازمه اما کافی نیست دوست داشتن به تنهایی از عهده نگه داری یه زندگی بر نمیاد، باید علاوه بر دوست داشتن احترام هم باشه مسئولیت هم باشه تکیه گاه بودنم باشه

واقعا که بعضی ها از آدم بودن فقط شکل ظاهریش رو دارن.

نه چون درمان کسی که ادای دیوونه ها رو در میاره از کسی که واقعا دیوونست سخت تره

هیچوقت نباید غصهٔ چیزی که اتفاق نیفتاده و ممکنه هیچوقت هم اتفاق نیفته روخورد

شاید آدم ها گاهی لازمه طعم ترس از دس دادن رو بچشن تا یکم دقیق تر یادشون بیاد همدیگرو چقدر دوست دارن مثل الآنه من که هیچوقت به این دقت عکسامون رو نگاه نکرده بودم و متوجه اندازه صمیمیتمون نبودم.

عشق لازمه اما کافی نیست دوست داشتن به تنهایی از عهده نگه داری یه زندگی بر نمیاد، باید علاوه بر دوست داشتن احترام هم باشه مسئولیت هم باشه تکیه گاه بودنم باشه

احترام بزرگتر دست خودشه، احترام تا جایی واجبه که حرف بزرگتر حق باشه

زندگی رو خیلی جدی گرفتید اصلا هم حواستون به کوتاهیش نیست

واقعا که بعضی ها از آدم بودن فقط شکل ظاهریش رو دارن

شاید هیچ لذتی بالاتر از این نباشه که سختی های زندگی رو برا خودم آسون کنم و نهایت لذت رو از لحظه لحظهٔ زندگیم ببرم حالا اینکه تا چه حد میتونم موفق باشم رو نمیدونم...

اما اون شب تا خوابم ببره قیافه اون بچه و اشکی که بخاطر چند تا دونه تخمه ریخته بود جلو چشمم بود و اذیتم میکرد...

اون بیرونی که ازش حرف میزنی شده میدون مسابقه، درسته؟ همه میترسین یه جا کوتاه بیاین و بقیه حقتون رو هورتی بکشن بالا زندگی رو خیلی جدی گرفتید اصلا هم حواستون به کوتاهیش نیست

چیزی که برا ما توهمه و قبولش نداریم برا یکی دیگه همه چیزه و داره باهاش زندگی میکنه...

پدرام: تو دوست داری کسایی که همه چیزت رو ازت گرفتن ببینی؟؟ من: آره پدرام: دروغ میگی من: نه، دوست دارم ببینم پدرام: چرا؟ من: که ازشون بپرسم چرا همه چیزم رو ازم گرفتن؟ پدرام: فکر میکنی بهت جواب میدن؟ اصلا جوابی دارن که بدن؟ من: من میپرسم حتی اگه جوابی نداشته باشن پدرام: شنیدن سکوتشون دردی ازت دوا نمیکنه من: ندیدن و حرف نزدن و نبخشیدنشونم آرومم نمیکنه پدرام: من دیگه به آرامش فکر نمیکنم