بریده‌هایی از کتاب شیدایی

اون بیرونی که ازش حرف میزنی شده میدون مسابقه، درسته؟ همه میترسین یه جا کوتاه بیاین و بقیه حقتون رو هورتی بکشن بالا زندگی رو خیلی جدی گرفتید اصلا هم حواستون به کوتاهیش نیست

چیزی که برا ما توهمه و قبولش نداریم برا یکی دیگه همه چیزه و داره باهاش زندگی میکنه...

فعلا بیخیال فردا و فرداها باید از این آرامش و شادی امروز لذت ببرم هیچوقت نباید غصهٔ چیزی که اتفاق نیفتاده و ممکنه هیچوقت هم اتفاق نیفته روخورد

الآن احساساتم گل کرده و تو ذهنم حرف های قشنگ میزنم ولی ممکنه باز یه چیزی بشه و دوباره قاطی کنم، ما آدم ها همینیم دیگه دقیقا خودمونم نمیدونیم چی میخوایم

بی خدافظی رفته بود، وقتی اون میره انگار همه از دنیای من میرن، خودش میدونه چقدر تنها میشم ولی بازم میره، بعد از رفتنش دنیام خالی میشه

تو که عاشق قرمز بودی!!

هیچوقت نباید غصهٔ چیزی که اتفاق نیفتاده و ممکنه هیچوقت هم اتفاق نیفته روخورد

ما میفهمیدیم و هیچکی حواسش به فهمیدن ما نبود.

شاید آدم ها گاهی لازمه طعم ترس از دس دادن رو بچشن تا یکم دقیق تر یادشون بیاد همدیگرو چقدر دوست دارن

دستمو ول نکن که زمین میخورم تو بری از همه آدما میبرم

واقعا که پدرام راست میگفت ما دنیا رو کردیم میدون مسابقه، این همه بگیر و ببند و بجنگ و بدو سر چی؟ چرا میترسیم ببخشیم و بگذریم؟ چرا انقدر خودمون ودنیای کوچیکمون رو جدی گرفتیم؟ خوده من مگه چند سال زندم چرا تو این سال هایی که هستم کنار کسی که دوستم داره و دوستش دارم نباشم؟ چرا به خودمون و بقیه سخت میگیریم؟

بعضی ها از آدم بودن فقط شکل ظاهریش رو دارن.

بعضی ها از آدم بودن فقط شکل ظاهریش رو دارن.

درمان کسی که ادای دیوونه ها رو در میاره از کسی که واقعا دیوونست سخت تره

هیچوقت نباید غصهٔ چیزی که اتفاق نیفتاده و ممکنه هیچوقت هم اتفاق نیفته روخورد

عشق لازمه اما کافی نیست دوست داشتن به تنهایی از عهده نگه داری یه زندگی بر نمیاد

ما بودیم اما کسی بودن مارو نمیخواست

همین حضورش کنار من که میتونست من رو بعد از هرتلخی دوباره شیرین کنه

من هم میخوام مثل خودشون باشم با هرکی مثل خودش رفتار کنم پدرام: اینجوری که نمیشه هرکسی باید خودش تصمیم بگیره چه جوری رفتار کنه کاری به بقیه نداشته باشه، شعور همه که یه اندازه نیست ولی شما با این کارت یعنی در واقع میزاری دیگران نوع رفتارت رو مشخص کنن، مگه شما از خودت اراده نداری؟

خدا میدونه این جمع صمیمی و خودمونی خونشون رو چقدر دوست داشتم