بریده‌هایی از کتاب چرا ملت ها شکست می خورند؟

مشکل سیاستمدار عموماً کمبود علم و دانش نیست. مشکل دوراهی حفظ قدرت سیاسی از طریق قربانی کردن منافع عمومی یا تامین منافع عمومی و از دست دادن تدریجی قدرت سیاسی است. این دوراهی سیاستمدار است که سرنوشت کشور را تعیین می‌کند.

عثمانی نه تنها نمی‌توانست نظمی با ثبات در بخش اعظم خاورمیانه برقرار کند، که ظرفیت اجرایی لازم برای جمع‌آوری مالیات را نیز نداشت. از همین روی امتیاز تیول این مناطق را به دیگران می‌فروخت تا به هر شیوه‌ای که می‌توانند از آنها مالیات بگیرند. این تیول‌داران خودمختار و قدرتمند شدند.

رشد تنها در صورتی ادامه می‌یابد که توسط بازندگان اقتصادی، که پیش‌بینی می‌کنند در اثر آن امتیازات‌شان از بین برود و نیز توسط بازندگان سیاسی که در وحشت از دست دادن قدرت خود هستند، با انسداد روبه‌رو نشود.

قانون آهنین اندک‌سالاری به‌عنوان صورت خاص چرخهٔ شوم، جوهره‌اش بی‌حاصلی اقدامات رهبران جدیدی است که با وعدهٔ دگرگونی‌های وسیع و بنیادین، رهبران پیشین را سرنگون می‌کنند و نتیجه‌ای به جز همان شرایط پیشین به بار نمی‌آورند. در برخی سطوح تشخیص قانون آهنین اندک‌سالاری مشکل‌تر از سایر صورت‌های چرخهٔ شوم است. یک منطق روشن در پس تداوم نهادهای استثماری در جنوب ایالات متحده و گوآتمالا وجود دارد. در این دو مورد برای قرن‌ها گروه‌های ثابتی سلطهٔ خود را بر اقتصاد و سیاست حفظ کردند.

«روح آزادی عمدتاً به دو موضوع بستگی دارد: اول، وضع مردمان از لحاظ توزیع دارایی و وسایل امرار معاش؛ و دوم مهارتی که اعضای جامعه را قادر می‌سازد گردهم آیند و به عمل جمعیِ هماهنگ دست یازند »

در ۱۶ ژوئن ۱۹۳۳ روزولت لایحه را امضا کرد و قانون ملی احیای صنعتی به مرحله اجرا رسید. اما این قانون بلافاصله در دیوان عالی با مشکل مواجه شد. در ۲۷ مه ۱۹۳۵ دیوان به اتفاق آراء فصل اول این قانون را مغایر با قانون اساسی دانست. این حکم قاطعانه اعلام می‌کرد: «شرایط فوق‌العاده ممکن است درمان‌های فوق‌العاده‌ای را ایجاب کند. اما... شرایط فوق‌العاده موجد یا توسعه دهندهٔ قدرت‌های ناشی از قانون اساسی نیست.»

کارگریزی موجب شد در ژوئن ۱۹۶۰ قانونی به اجرا درآید که براساس آن بیش از بیست دقیقه غیبت غیرموجه و حتی اتلاف وقت در کار، یک تخلف کیفری شمرده شود که مجازاتش می‌توانست شش ماه کار سخت و کاهش ۲۵ درصدی در پرداخت حقوق باشد. طیف متنوعی از این‌گونه کیفرها تعیین می‌شد و مرتباً به اجرا درمی‌آمد. بین سال‌های ۵۵‌ ـ ۱۹۴۰ بالغ بر سی‌وشش میلیون نفر، یعنی تقریباً یک سوم جمعیت بزرگسال، به علت چنین تخلفاتی مجرم شناخته شدند. از این تعداد پانزده میلیون نفر به زندان افتادند و سیصدوپنجاه هزار نفر تیرباران شدند. هر ساله یک میلیون نفر از بزرگسالان به دلیل تخلفات کار به زندان می‌رفتند. ۲.۵ میلیون نفری که استالین آنان را به اردوگاه‌های کار اجباری در سیبری تبعید کرد در این آمار نیامده است.

بدین ترتیب تصاحب محصولات کشاورزی و استفاده از آن برای تغذیهٔ مردمی که در حال ساخت کارخانجات جدید و کار در آنها بودند برای استالین آسان‌تر می‌شد. پیامدهای این شیوه برای مردم روستایی فلاکت‌بار بود. مزارع اشتراکی هیچ‌گونه محرکی برای سخت‌کوشی افراد باقی نمی‌گذاشتند، از همین روی تولید به‌شدت سقوط کرد. از آن‌چه تولید می‌شد آنقدر می‌ستاندند که چیز چندانی برای خوردن باقی نمی‌ماند و مردم از فرط گرسنگی می‌مردند. در پایان برنامه حدود شش میلیون نفر در اثر قحطی جان خود را از دست دادند. علاوه بر آن صدها هزار نفر دیگر در طول «اشتراکی‌سازی» اجباری به قتل رسیدند یا به سیبری تبعید شدند.

حلقه‌های قدرت معمولاً در برابر پیشرفت اقتصادی و موتورهای بهروزی می‌ایستند.

فرادستان در برابر تامین امنیت از قدرت خود استفاده می‌کنند و فضای سیاسی و اقتصادی را می‌بندند تا بتوانند حداکثر سود ممکن را از بازارهای اقتصادی و سیاسی به دست آورند

علت اجرای نادرست سیاست‌های اقتصادی و شکست کشورها در نیل به توسعه در یک کلمه نهفته است: دوراهی سیاستمدار: حفظ کارایی یا حفظ حکومت گروه خاص.

حرف ما این است که برای فهم نابرابری جهانی باید پاسخ این سؤال را بیاییم که چرا برخی جوامع به شیوه‌های بسیار ناکارآمد و از لحاظ اجتماعی نامطلوب، سازمان یافته‌اند.

رویه‌های فرهنگی که عموماً به کندی تغییر می‌یابند بعید است به تنهایی بتوانند معجزات رشد را در شرق آسیا و چین توجیه کنند. در حالی‌که نهادها هرچند پایدارند، اما آن‌طور که خواهیم دید تحت شرایط معین به‌سرعت تغییر می‌یابند.

مشکل سیاستمدار عموماً کمبود علم و دانش نیست. مشکل دوراهی حفظ قدرت سیاسی از طریق قربانی کردن منافع عمومی یا تامین منافع عمومی و از دست دادن تدریجی قدرت سیاسی است.

اجرای نادرست سیاست‌های اقتصادی و شکست کشورها در نیل به توسعه در یک کلمه نهفته است: دوراهی سیاستمدار: حفظ کارایی یا حفظ حکومت گروه خاص.

دلیل آن‌که نوگالسِ آریزونا بسیار ثروتمندتر از نوگالسِ سونوراست بسیار ساده است: در دو سوی مرز نهادهایی بسیار متضاد رواج دارند که انگیزه‌هایی کاملاً متفاوت برای اهالی این دو شهر ایجاد می‌کنند. هم‌چنین به دلیل مسیری که نهادهای اقتصادی و سیاسی ایالات متحده در شکل‌دهی به انگیزه‌های صاحبان کسب و کار و اشخاص و سیاستمداران طی کرده‌اند، این کشور امروزه بسیار غنی‌تر از مکزیک یا پرو است.

علت اجرای نادرست سیاست‌های اقتصادی و شکست کشورها در نیل به توسعه در یک کلمه نهفته است: دوراهی سیاستمدار: حفظ کارایی یا حفظ حکومت گروه خاص. مشکل سیاستمدار عموماً کمبود علم و دانش نیست. مشکل دوراهی حفظ قدرت سیاسی از طریق قربانی کردن منافع عمومی یا تامین منافع عمومی و از دست دادن تدریجی قدرت سیاسی است.

در روسیهٔ قرن هجدهم تزارها به‌عنوان حکام خودکامه از سوی اشرافیت که دربرگیرنده یک درصد از جمعیت بود، حمایت می‌شدند.

امپراطوری عثمانی تا زمان فروپاشی آن در پایان جنگ جهانی اول باقی ماند و توانست با موفقیت مانع از نشر ابداعاتی چون دستگاه چاپ، و تخریب خلاق ناشی از آنها در قلمرو خود شود.

کتاب‌ها هم‌چنین قدرت کسانی را که بر دانش شفاهی حکم می‌رانند تضعیف خواهند کرد، زیرا آن دانش را به راحتی در اختیار هرکسی که سواد داشته باشد می‌گذارند. در سرزمین‌هایی که علم در انحصار فرادستان بود این امر وضعیت موجود را به خطر می‌انداخت و متزلزل می‌کرد. سلاطین عثمانی و نظام دینی از تخریب خلاقی که پیش می‌آمد می‌ترسیدند. راه‌حل آنها ممنوعیت چاپ بود.