بریده‌هایی از کتاب آمریکایی

اول قلب چیزی را می‌بیند و پس از آن چشم‌ها می‌بینند.

اگر امروز او را بکشند دیگر نخواهد مرد. بعضی آدم‌ها نمی‌میرند

ما با اخلاقیات خوکی و مقررات خوکی زندگی می‌کنیم. من با چنین چیزی زندگی می‌کنم! تو هم همین‌طور! دنیای گران‌قدر ملعون ما این است!

رؤیا چه فایده‌ای دارد، مردم خواستار آن نیستند

اگر قانون خوب نیست باید عوض بشود

هرگز به یک سیاست‌مدار اعتماد نکنید! این یک پند آمریکایی است که بامسمّا است

نمی‌توان انسان را با شکنجه در هم شکست. روح او را نمی‌توان در هم شکست

هنگام ناهار آلتگلد به همسرش گفت: «مشکل‌ترین کار در جهان این است که انسان چیزی را که مقابل دماغش است ببیند. می‌توانستم تبهکارترین آدم‌کشان را عفو کنم؛ می‌توانستم بدترین منحرفان جنسی، موفق‌ترین جاعلان و ماهرترین بانک‌ربایان را عفو کنم و در آن صورت آن‌ها با تأیید چاپلوسی می‌کردند. اما فقط یک چیز است که مثل ضربه‌ای است که به شکمشان وارد شده و آن هرگونه تهدیدی بر فرمانروایی آن‌هاست. من اُلیگارشی را تکان دادم اِما و می‌خواهم آن‌ها را بیش از این هم تکان بدهم. می‌خواهم این را پیش برانم. تازه اول کار است، می‌خواهم تا آخر این راه بروم. به آن‌ها گفتم که عدالتشان عدالت نیست، بلکه یک نیرنگ است و همچنین دادگاه‌هاشان و نیز سراسر ساختار پوسیدهٔ کشور و آن‌ها این را تحمل خواهند کرد، زیرا مردم با من خواهند بود.»

کسی که برای سرزمین بومی‌اش، برای میهن و خانه و خانواده‌اش در برابر یک متجاوز بیگانه می‌جنگد، جنگ او به‌حق و عادلانه است.

آخر چه لطفی دارد که انسان هنوز یک ساعت از بیدار شدنش نگذشته، از بدبختی‌های جهان باخبر بشود؟