بریده‌هایی از کتاب آمریکایی

آن‌قدر بزرگ شده بود که بداند دنیا برای انسان‌ها مادری نمی‌کند.

- بگذار فریاد بکشند! بگذار کشور را بیدار کنند! از این موش‌های حقیر بی‌ارزش حالم به‌هم می‌خورد، این مک‌دانلدها، مارک هاناها، آرمورها، همهٔ رأی‌خرها و رأی‌فروش‌های پست. در این کشور هفتادوپنج میلیون نفر زندگی می‌کنند و آن‌ها قوی هستند، به خدا سوگند اِما، آن‌ها قوی هستند! دارم با آن‌ها صحبت می‌کنم و به من گوش خواهند کرد. اکنون صدای آن‌ها به‌جایی نمی‌رسد، این یاوه، این آشغال‌ها، این‌ها صدای آن‌ها نیست. اما می‌شود صدای آن‌ها شد. می‌شود برایشان حزبی تشکیل داد. می‌شود کاری کرد که بفهمند آراءشان مثل پتکی آمادهٔ عقب راندن این موش‌هاست.

در نظر پیتر جنگ وضعیتی همیشگی از زندگی بود، همچون هر وضعیت دیگری که می‌توانست تصور کند. گاهی به نظرش می‌رسید که هرگز زمانی وجود نداشته است که در آن جنگ نبوده باشد و نیز چندان به این نمی‌اندیشید که وقتی جنگ تمام شد برایش چه پیش خواهد آمد.

به کسی که ثروتمندان از او بیزارند اعتماد داشته باشید.

هنوز دنیا دنیای زنان نیست

«نمی‌دانم آیا آن‌ها بی‌گناه‌اند یا مقصر و اهمیتی هم نمی‌دهم که بی‌گناه باشند یا نباشند. حقیقت این است که آن‌ها نامناسب، مبتذل و مغرضانه محاکمه شدند و حتی چیزی که عدالت می‌دانیم به ریشخند گرفته شد.»

تنها آزادی واقعی شناخت این است که آدم چه کار باید بکند و من دارم به آن‌جا می‌رسم.

در عین حال که نهادهای ما عاری از بی‌عدالتی نیستند، باز هم بهترین نهادهایی هستند که تاکنون ایجاد شده‌اند و بنابراین باید حفظ شوند.

«تا زمانی که ذره‌ای شهامت باقی است عدالت از روی زمین برنخواهد افتاد.»

شیکاگو خوک‌ها را می‌کشد و انسان می‌سازد. اما کمی پس از آنکه آلتگلد به آن‌جا آمد ملاحظه کرد که انسان‌ها نیز همراه خوک‌ها کشته می‌شدند، و اخلاقیات محدود به همین حد بود که با خوردن گوشتشان مخالفت می‌شد