بریده‌هایی از کتاب رازهایی درباره مردان

ما با احساس مسئولیت نسبت به کمک به دیگران از توجه به زندگی خود باز می‌مانیم و از روبرو شدن با کاستی‌های خودمان سر باز می‌زنیم.

مردان را والدین و اجتماع شرطی کرده‌اند. بدین معنی که ارزش‌هایی را به آنان آموزش داده‌اند که نهایتآ آن‌ها را از صمیمیت و نزدیکی دور می‌کنند.

از دیدگاه این الگوهای تلویزیونی، صمیمت به معنای داشتن اسب، یا حداکثر داشتن یک وردست می‌باشد و هرگز به معنای تأهل و داشتن یک همسر نبوده است.

در فیلم‌های تلویزیونی وسترن که اغلب مورد علاقه پسران جوان دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ می‌باشد، همیشه قهرمانان آمریکایی را به تصویر می‌کشند که شامل گاو چرانان و کابوی‌ها می‌باشند. آنان گاوچرانان را شخصیت‌هایی مستقل و بسیار شجاع نشان می‌دهند که همواره آن‌چه را که دوست دارند، انجام می‌دهند. در غروب آفتاب به تنهایی با اسب عزم سفر می‌کنند، در حالی که هیچ قید و بند و تعهدی ندارند و به مانند باد آزاد هستند.

مطالعات و تحقیقات حیرت آوری درباره تأثیر تلویزیون بر انگیزه‌های جنسی به عمل آمده است که نتایج برخی از آن‌ها براستی مأیوس کننده می‌باشد. شخصیت‌های مذکر عمومآ در قالب افراد آرزومند، جاه طلب، بلند پرواز، ماجراجو، قوی و غالب نشان داده می‌شوند. در حالی که شخصیت‌های مؤنث در قالب افراد وابسته، زیر دست، ضعیف و نقش‌هایی این چنین نشان داده می‌شوند. مذکرها معمولا در فعالیت‌های مهیجی شرکت دارند که برای آن جوایز زیادی دریافت می‌کنند. این در حالی است که شخصیت‌های مؤنث غالبآ در نقش‌های قابل حمایت ظاهر شده که در مقایسه با نقش مردان از اهمیت کمتری برخوردار هستند. در ضمن برای شرکت در این گونه فعالیت‌ها پاداش و یا جایزه‌ای در نظر گرفته نمی‌شود.

والدین، فرزندان پسر خود را تشویق می‌کنند که احساسات خود را کنترل نموده، برعکس دختران خود را تشویق می‌نمایند احساساتشان را بیان کنند. به پسرها چنین آموزش داده می‌شود که چنان‌چه احساسات و عواطفی قوی در خود بپرورانند دارای صفت مردانه نیستند. در آن‌ها نه تنها داشتن احساسات و عواطفی نظیر غم و ناراحتی، نقطه ضعف محسوب می‌شود، بلکه حتی احساساتی نظیر عشق، احتیاج و نیاز مبرم به هر گونه حساسیتی نیز قابل قبول نیست.

والدین یک نوزاد پسر همواره به نوعی پسر خود را بزرگتر، هوشیارتر، قوی‌تر و محکم‌تر توصیف می‌کنند. والدین یک نوزاد دختر، همواره دختر خود را پرستیدنی، کوچک‌تر، زیباتر و لطیف‌تر توصیف می‌کنند. آنان براستی چنین باور دارند که فرزندشان این خصوصیات و ویژگی‌های بارز را از خود ظاهر می‌سازد. گرچه بر طبق گزارش‌های بیمارستانی هیچ گونه تفاوتی بین این دو گروه از نوزادان وجود ندارد و اگر هم تفاوتی وجود دارد، بواسطه ناچیز بودنشان قابل چشم پوشی است.