بریده‌هایی از کتاب رهنمای طریق

«مَنْ وَالاکمْ فَقَدْ وَالَی اللَّهَ وَ مَنْ عَادَاکمْ فَقَدْ عَادَی اللَّهَ وَ مَنْ أَحَبَّکمْ فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ وَ مَنْ أَبْغَضَکمْ فَقَدْ أَبْغَضَ اللَّهَ وَ مَنِ اعْتَصَمَ بِکمْ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللَّه»

همه باید بدانند که اگر از خطاهای مردم گذشت نکنند، با ایشان همان‌گونه رفتار خواهد شد

اوّلین عامل عدم حضور قلب، چشم ماست.

امر به معروف و نهی از منکر، واجبی در کنار واجبات دیگر است. اگر من واجبات دیگر را (به هردلیل مانند نادانی یا هواپرستی) عمل نمی‌کنم ولی می‌توانم امر به معروف و نهی از منکر را انجام دهم، لازم و واجب است که از انجام آن کوتاهی نکنم؛ یعنی مبتلا بودن یا نبودن شرط وجوب امر به معروف و نهی از منکر نیست.

گفته‌اند که اراده و عزم، جوهره‌ی انسانیت است و انسان به‌مقدار برخورداری از آن‌ها انسان است.

قدم اوّل برای مبارزه با وساوس شیطانی، به‌ویژه در مسائل جنسی، کنترل غذایی است. ما معمولاً بیش از حدّ لزوم غذا می‌خوریم و کالری جذب می‌کنیم. همین امر باعث زحمت در جنبه‌های مختلف می‌شود

به‌نظر شما بهترین اذکاری که می‌توان از برکات آن‌ها بهره برد کدام‌اند؟ اذکار «أستَغْفِرُ اللهَ رَبّی وَ أتوبُ إلَیهِ»، «لا إله إلا الله» و صلواتدر روایات، بسیار مورد توصیه قرار گرفته‌اند؛ البتّه در استغفار، توجّه و عمل نمودن به شرایط آن اهمّیت بسیار دارد.

نکته‌ی بسیار مهمّ و کلیدی در این زمینه آن است که لذّت بردن از عبادات اصل نیست، بلکه تنها وجود توجّه و حضور قلب در آن‌ها اصل است. درنتیجه اگر توجّه نباشد، عبادات ارزشی نخواهد داشت و اگر آن عبادت مستحب است، باید ترک شود.

نمی‌توان همیشه در یک حال بود. اقبال و ادبار برای قلب مؤمن، حقیقتی است که از آن گریزی نیست؛ پس وجود یک حالتِ دائمی، از نظر عملی امکان پذیر نخواهد بود.

زمانی که از اعمال عبادی لذّت نمی‌برید، باز هم باید اعمال را ادامه بدهید؛ مگر زمانی که کسالت‌آور شده و خستگی و بی‌حوصلگی وجود داشته باشد. البتّه بعضی از اعمال مانند نمازشب نباید ترک شود، امّا در حال کسالت می‌توان آن‌ها را مختصرتر و سبک‌تر انجام داد.

همیشه مقصدِ سالکان، رسیدن به توحید و مراتب آن بوده است و یک سالک، هرروز می‌کوشد تا به مرتبه‌ی بالاتری از توحید دست پیدا کند.

هرچه در نمازتان سرمایه‌گذاری کنید، زودتر به نتیجه خواهید رسید

نماز صحیح و اوّل‌وقت، مدد و کمک برای همه‌ی کارهای معنوی است.

برای اینکه بتوانید توبه کرده و تخلّف خود را جبران کنید، اوّل باید نمازتان را درست و صحیح بخوانید. اگر نماز را درست و اوّل‌وقت بخوانید، راه نجات وجود دارد و إن‌شاءالله عاقبتتان به‌خیر خواهد شد.

گناهی که ملکه شده و محبّت آن در دل نشسته است، مشکلش با یکی دو ساعت گریه و عجز و لابه به‌درگاه خدا حل نمی‌شود؛ چون چیزی که در دراز مدّت به‌وجود آمده، با مجاهدتِ دراز مدّت و با گریه‌های زیاد و استغفار فراوان از بین می‌رود.

در هرصورت اگر نماز اوّل‌وقت و توسّل پیگیری شود، می‌تواند به فضل خدای‌متعال از بروز گناه جلوگیری کند.

اوّلین عامل عدم حضور قلب، چشم ماست. کسی که چشمش هر زن و مرد، هرمنظره، هرعکس و فیلمی را مشاهده می‌کند، نمی‌تواند نماز خوبی بخواند.

از میدانِ جنگِ با گناه، هیچ‌گاه و به هیچ‌وجه فرار نکنید. این یک جنگ واقعی است. تا زمان غلبه و پیروزی بر گناه باید آن را ادامه داد.

غیبت این است که عیب برادر و خواهر مؤمنی را در پشت سر او بگویی؛ عیبی که مخفی بوده و کسی از آن خبر نداشته است؛ و فرقی نمی‌کند که برای عیب‌جویی باشد یا برای گِله و یا به‌عنوان انتقاد.

اگر کسی به هدایت دست پیدا نکند و راه حقّ و باطل را نداند و برای او ممکن نباشد که راه را پیدا کند مستضعف محسوب می‌شود و مستضعف تکلیف نخواهد داشت و خداوند با غفران و رحمت خویش با آن‌ها رفتار خواهد کرد.