بریده‌هایی از کتاب تو کله خر هستی؛ برو پیش موفق می‌شوی

حیف تو که بخواهی جای فردی دیگر باشی.

به خدا توکل کن. به زندگی «بله» بگو و ببین چگونه ناگهان زندگی به جای اینکه علیه تو باشد،‌ بر وفق مرادت می‌شود. ـ اکهارت تول

به خودت قول بده که وابستگی‌هایت به افکار و تجاربی را که فرکانس تو را پایین می‌آورد، رها کنی. ایمان داشته باش که خدا خیر تو را می‌خواهد. به ترس لگدی محکم بزن. با شجاعت و بی‌باکی در دل ناشناخته‌ها شیرجه برو.

آلبرت اینشتین چه حرف به‌جایی زد که گفت: «دنیایی که ما خلق کرده‌ایم حاصل فکر ماست. تا فکرمان را تغییر ندهیم، نمی‌توانیم دنیای خود را عوض کنیم.»

اگر ذهنت را بر خواسته‌ات، یعنی بر واقعیت متمرکز کنی و هر آنچه را در فکرش هستی واقعی بدانی و بر این باور باشی که آن چیز از قبل وجود دارد، مطمئن باش که با اقدام خودت آن را آشکار می‌کنی.

من معتقدم در این دنیای شلوغ و پر از فناوری، مراقبه امری ضروری است

شفافیت در مورد هدف منحصربه‌فرد زندگی‌ات می‌تواند در کیفیت انتخاب زندگی پر بار و شاد و سراسر نعمت یا انتخاب زندگی سرشار از بلاتکلیفی و توأم با عذر و بهانه تأثیر بگذارد.

تمام جواب‌ها در خودت نهفته است. تمرین موجب تقویت شم و شهود می‌شود. برای بر قراری ارتباط قوی خودت با خدا وقت صرف کن. به خدا اعتماد و توکل کن و بدان که او آنچه را برایت بهترین است به دلت می‌اندازد و سر راه تو قرار می‌دهد

تصورش را بکن واقعیت چقدر فرق می‌کرد اگر همه هر روز صبح با اعتمادبه‌نفس کامل و عشق‌به‌خود و درک این مسئله که رسالتی مهم در این سیاره دارند، از خواب بیدار می‌شدند.

امکان دارد باورهای قدیمی را کنار بگذاری، آستین همت را بالا بزنی، خطر کنی و به دنبال زندگی جدیدی بروی. یک روز چشمانت را باز می‌کنی و می‌بینی همان‌طور زندگی می‌کنی که زمانی در حسرت آن بودی.

مسئله این نیست که فرصت‌ها و هر آنچه می‌خواهیم، وجود ندارند. مسئله این است که ما هنوز از وجودشان بی‌خبر هستیم، وگرنه آن‌ها را به دست می‌آوردیم.

خداوند آموزگارانی تمام عیار در اختیار ما گذاشته است. به عنوان مثال، حیوانات. آن‌ها همیشه در زمان حال زندگی می‌کنند، غم گذشته را نمی‌خورند، نگران آینده هم نیستند. کودکان هم راهنماهای خوبی برای‌مان هستند. آن‌ها به‌قدری درگیر بازی و سرگرمی و نقاشی می‌شوند که خوردن و خوابیدن را فراموش می‌کنند. بچه‌ها مدام بر شادی و سرگرمی خود تمرکز دارند و یاد نگرفته‌اند نگران بقیه مردم باشند یا مثلاً حسرت همسایه بغل‌دستی خود را بخورند که مثل او استعداد نقاشی با انگشت را ندارد! آن‌ها در لحظه زندگی می‌کنند. خوشی در لحظه وجود دارد. والسلام.

زمانی آن‌قدر به فلاکت و بدبختی افتاده بودم که برای رفع آن‌ها هر پیشنهادی را با آغوش باز می‌پذیرفتم. به همین دلیل کتاب خواندن را شروع کردم تا رسالتم را در زندگی پیدا کنم و ثروتمند شوم و از مشکلات نجات پیدا کنم. بیشتر کتاب‌ها جنبه معنوی داشتند و بر مشیت الهی تکیه می‌کردند. من وضعیت روحی مناسبی نداشتم و وجود خدا را کشک و افسانه می‌پنداشتم. اما خواندن کتاب‌ها باعث شد به خودم بیایم، به خدا نزدیک شوم و مطالبی را که یاد گرفته بودم در زندگی پیاده کنم. با این کار احساس کردم روحیه‌ام خیلی بهتر شد.

از آنجا که ضمیرناخودآگاه صافی و فیلتر ندارد، همه چیز را باور می‌کند و نمی‌تواند موارد واقعی و غیرواقعی را از هم تشخیص دهد. اگر پدر و مادرمان به ما بگویند که کسی در خانواده راه و رسم پول در آوردن را بلد نیست، ما این حرف را باور می‌کنیم. اگر کسی به ما بگوید که ازدواج یعنی کتک‌کاری، ما این را هم باور می‌کنیم. اگر کسی به ما بگوید آدمی چاقالو در شب کریسمس از داخل دودکش پایین می‌آید و برای‌مان هدیه می‌آورد، آن را باور می‌کنیم.

همه ما انسان‌ها دو ضمیر داریم، خودآگاه و ناخودآگاه. بیشتر ما مردم فقط از ضمیر خودآگاه خود باخبر هستیم چون تمام اطلاعات خود را در آنجا پردازش می‌کنیم، از موارد مختلف سر در می‌آوریم و قضاوت، تجزیه‌وتحلیل و انتقاد می‌کنیم.

از لحظه‌ای که به خودت آمدی، آن‌ها مجموعه‌ای از باورهایی را که ربطی به تو نداشت و الزاماً حقیقی هم نبود، به خورد تو دادند. مثلاً، اینکه دنیا جایی خطرناک است، تو خیلی چاق هستی، سایز و اندازه خیلی مهم است، تحصیلات عالی خیلی مهم است، موسیقیدان و هنرمند شدن که برایت نان و آب نمی‌شود، و از این جور چیزها. منبع اصلی این گونه اطلاعات پدر و مادرت بودند که آن‌ها هم تا حد زیادی تحت تأثیر جامعه قرار گرفته بودند.

خیلی بهتر است بابت آنچه هستی مورد نفرت قرار بگیری تا بابت آنچه نیستی مورد مهر و محبت قرار بگیری. ـ آندره ژید؛ نویسنده فرانسوی، برنده جایزه نوبل، خودکاو جسور

آدم عاقل کسی است که مثل کودکان مفهوم زمان حال را درک کند.

اگر افسرده هستی، در گذشته زندگی می‌کنی. اگر مضطرب هستی، در آینده زندگی می‌کنی. اگر آرام هستی، در زمان حال زندگی می‌کنی. ـ لائو تسه؛ فیلسوف چینی و بنیان‌گذار فلسفه تائوئیسم

هیچ‌کس اهمیتی نمی‌دهد یا حتی متوجه نمی‌شود که همه چیز صددرصد عالی نیست. راستش هیچ چیزی صددرصد عالی نخواهد بود. هیچ چیزی بهتر از این نیست که به جای دست‌دست کردن، قال قضیه‌ای را بکنی. پس همین حالا بجنب. چیزی بهتر از این نیست که کار را انجام دهی و آن را به سرانجام برسانی. پس همین حالا دست‌به‌کار شو!