بریده‌هایی از کتاب ۵ زبان عشق

۷- در هر صورت یک سری کارهای روزمره را باید انجام دهید. وقتی گردگیری می‌کنید، تمیزکاری می‌کنید یا ظرف می‌شویید، با همسر خود حرف بزنید. این کار باعث می‌شود کارتان سریع‌تر انجام شود! ۸- در مورد جاهایی که دوست دارید به آنجا سفر کنید با صدای بلند رویاپردازی کنید. چه در نهایت به آنجا سفر کنید یا نکنید، تصور با هم سفرکردن به آن مکان‌ها نیز لذت بخش و سرگرم کننده است.

۴- فکر کنید ببینید همسر شما از چه فعالیتی لذت می‌برد که برای شما لذت خیلی کمی دارد. به همسر خود بگویید می‌خواهید مرزهای خود را گسترش دهید و گاهی اوقات آن فعالیت را با او انجام دهید. تاریخش را تعیین کنید و در آن فعالیت به بهترین شکل او را همراهی کنید. ۵- برای یک سفر آخر هفته در شش ماه آینده برنامه‌ریزی کنید. زمانی را انتخاب کنید که نیازی نباشد با محل کار خود در ارتباط باشید. فقط دو نفری کاری که یک یا هر دوی شما از آن لذت می‌برید انجام دهید. ۶- هر روز زمانی را به با هم بودن اختصاص دهید. مثلا هنگامی که زمان خود را به جای حرف زدن با همسرتان صرف دیدن اخبار می‌کنید، یعنی رویدادهای خاورمیانه برایتان مهم‌تر از همسرتان است. وقتی زمان بیشتری را صرف گشتن در شبکه‌های اجتماعی می‌کنید، یعنی به صدها دوست خود در شبکه‌های اجتماعی بیشتر از همسر خود اهمیت می‌دهید.

عشق گذشته را پاک نمی‌کند، اما آینده را تغییر می‌دهد.

۴- وقتی زندگی شما واقعا بهتر شد، به آن اکتفا نکنید. زبان عشق همسرتان و نیازهای روزانه‌ی او را از یاد نبرید. شما همچنان در مسیر رسیدن به رویاهایتان هستید، پس در همان مسیر باقی بمانید. در تقویم خود زمان‌هایی مشخص کنید و در آن زمان‌ها با هم عملکرد خود و وضع موجود را ارزیابی کنید.

۳- وقتی همسر شما به نیازهای شما پاسخ مثبت داد و آنها را برآروده کرد قادر خواهید بود علاوه بر اراده، با احساس خود نیز واکنش مثبت نشان دهید. در این زمان هر وقت بازخورد مثبت یا تایید و تعریفی از همسرتان دریافت کردید بدون اینکه واکنش اغراق‌آمیز و شدیدی نشان دهید، به کار خود ادامه دهید.

در عشق بدی‌ها و اشتباهات فراموش می‌شود. در عشق شکست‌های گذشته یادآوری نمی‌شود. هیچ کدام از ما کامل نیستیم. هیچ یک از ما در زندگی مشترک همیشه بهترین کار یا کار درست را انجام نمی‌دهیم. گاهی کارهایی می‌کنیم یا حرف‌هایی می‌زنیم که موجب رنجش همسرمان می‌شود. نمی‌توان گذشته را پاک کرد، فقط می‌توانیم اعتراف کنیم و بپذیریم که اشتباه کرده‌ایم. می‌توانیم طلب بخشش کنیم و سعی کنیم در آینده متفاوت و بهتر عمل کنیم. برای جبران و تسکین درد همسرمان باید به اشتباه خود اعتراف کنیم و از او معذرت خواهی کنیم

می‌خواهم این‌ها را باور داشته باشم، اما تا زمانی که کسی به من ابراز عشق نکند، نمی‌توانم احساس مهم بودن داشته باشم. وقتی همسرم با عشق برای من وقت می‌گذارد، انرژی صرف می‌کند و برای من تلاش می‌کند، باور می‌کنم که مهم هستم. بدون عشق ممکن است عمری را به دنبال مهم شدن، ارزشمند شدن و امنیت بگردم. وقتی عشق را تجربه کنم، عشق بر همه‌ی این نیازها تاثیر مثبت می‌گذارد و می‌توانم با آزادی کامل استعدادهای خودم را شکوفا کنم. با عشق احساس امنیت و ارزشمندی بیشتری می‌کنم و در نتیجه می‌توانم تمام تلاش‌هایم را در راستای اهدافم متمرکز کنم، بجای اینکه درگیر نیازهای احساسی‌ام شوم. عشق واقعی همیشه آزادی بخش است.

حال به شما پیشنهاد می‌کنم وقت بگذارید و چیزی که فکر می‌کنید زبان اصلی عشق شما است را بنویسید. بعد ۴ مورد بعدی را به ترتیب اهمیت زیر آن لیست کنید. همچنین چیزی که فکر می‌کنید زبان اصلی عشق همسرتان است را بنویسید و زیر آن نیز ۴ مورد دیگر را به ترتیب اهمیت بنویسید. سپس با همسر خود در مورد اینکه حدس شما از زبان اصلی عشق او چیست گفتگو کنید. سپس به هم بگویید چه چیزی را زبان اصلی عشق خودتان می‌دانید.

می‌توانید یک کارت پستال زیبا بخرید، یا اگر توان خریدش را ندارید با یک تکه کاغذ خودتان یکی بسازید. مثلا آن را شبیه قلب برش دهید و روی آن بنویسید: «دوستت دارم» و اسم و امضای خود را نیز زیرش بزنید. نیازی نیست هدیه گرانقیمت باشد.

نمادهای قابل مشاهده‌ی عشق برای برخی افراد مهم‌تر از برخی دیگر است.

هدیه را می‌توانید نزد خود نگه دارید و با دیدنش به خود بگویید: «ببین، به من فکر می‌کرده» یا «منو یادش بوده». شما به کسی هدیه می‌دهید که به او فکر کنید. هدیه خودش نشانه‌ای است از اینکه هدیه دهنده به یاد ما بوده است. ارزش مادی آن مهم نیست، مهم این است که به او فکر می‌کرده‌اید. فکری که نه فقط در ذهن شما بوده، بلکه تبدیل به یک هدیه شده است و با دادن آن عشق و علاقه‌ی خود را ابراز کرده‌اید.

«من عاشقتم. دوسِت دارم. برام مهمی و می‌بخشمت. حتی اگه هنوزم درد و رنج باقی مونده باشه، نمی‌ذارم این موضوع باعث فاصله گرفتن ما از هم بشه. امیدوارم از این اشتباه درس بگیریم. اینکه اشتباه کردی به معنی ناتوانی تو نیست. همسر منی و از اینجا به بعد با هم ادامه خواهیم داد».

اگر می‌خواهیم به روشی موثر عشق بورزیم، باید زبان اصلی عشق همسرمان را یاد بگیریم.

زنده نگه داشتن عشق در زندگی امری است که باید جدی گرفته شود.

الان سوال من این است که بعد از آغاز زندگی زیر یک سقف چه بر سر عشق می‌آید؟ آیا این اتفاق برای همه می‌افتد یا فقط مختص من است؟ آیا علت بیشتر طلاق‌ها همین موضوع است؟ باورم نمی‌شود که این اتفاق سه بار برای من افتاده است. آیا افرادی که از هم جدا نمی‌شوند، یاد می‌گیرند بدون عشق به زندگی‌شان ادامه دهند؟ یا عشق واقعا در بعضی زندگی‌ها باقی می‌ماند؟ اگر می‌ماند، چطور؟!

«من عاشقتم. دوسِت دارم. برام مهمی و می‌بخشمت. حتی اگه هنوزم درد و رنج باقی مونده باشه، نمی‌ذارم این موضوع باعث فاصله گرفتن ما از هم بشه. امیدوارم از این اشتباه درس بگیریم. اینکه اشتباه کردی به معنی ناتوانی تو نیست. همسر منی و از اینجا به بعد با هم ادامه خواهیم داد».

هیچ یک از ما در زندگی مشترک همیشه بهترین کار یا کار درست را انجام نمی‌دهیم. گاهی کارهایی می‌کنیم یا حرف‌هایی می‌زنیم که موجب رنجش همسرمان می‌شود. نمی‌توان گذشته را پاک کرد، فقط می‌توانیم اعتراف کنیم و بپذیریم که اشتباه کرده‌ایم. می‌توانیم طلب بخشش کنیم و سعی کنیم در آینده متفاوت و بهتر عمل کنیم. برای جبران و تسکین درد همسرمان باید به اشتباه خود اعتراف کنیم و از او معذرت خواهی کنیم. وقتی همسرم بدی در حق من کرده باشد و به آن اعتراف و طلب بخشش کند، دو راه پیش رو دارم: عدالت یا بخشش. اگر عدالت را انتخاب کنم و همانگونه که او با من رفتار کرده با او رفتار کنم، خودم را قاضی کرده‌ام و او را مجرم. در این حالت ایجاد صمیمیت غیرممکن است. اما اگر بخشش را انتخاب کنم، می‌توانم صمیمیت را دوباره ایجاد و تقویت کنم. بخشش راه عشق است.

پر نگه داشتن مخزن عشق برای ادامه‌ی زندگی بسیار مهم است، به همان اندازه که پر نگه داشتن باک بنزین برای حرکت ماشین ضروری است.

هر کودکی نیازهای احساسی اساسی دارد که به منظور ثبات روانی او باید برآورده شوند. در بین این نیازهای احساسی، هیچ یک مهم‌تر از نیاز به عشق و علاقه نیست، نیاز به اینکه حس کند به کسی تعلق دارد و او را می‌خواهند. با میزان کافی عشق و علاقه، کودک به یک بزرگسال مسئولیت‌پذیر تبدیل خواهد شد.

آنا به او التماس کرده بود که به مشاوره بیاید، کتابی بخواند یا به سخنرانی‌هایی در مورد زندگی مشترک گوش دهد، اما او نپذیرفته بود. طبق گفته‌ی آنا، رفتار شوهرش اینگونه بود: «من هیچ مشکلی ندارم، تویی که مشکل داری». در ذهنش حق با خودش بود و آنا اشتباه می‌کرد، همین! عشق آنا به او طی سال‌ها مورد سرزنش قرار گرفتن و محکوم شدن توسط او، از بین رفته بود. بعد از ده سال زندگی مشترک، انرژی احساسی او تمام شده بود و عزت نفسش نابود شده بود. آیا امیدی به زندگی مشترک آنا بود؟ آیا او می‌توانست شوهر دوست نداشتنی‌اش را دوست بدارد؟ آیا شوهرش می‌توانست به عشق آنا پاسخ دهد؟