بریده‌هایی از کتاب مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است

«من دوست دارم یه نفر باشه که یادش بمونه من هم وجود داشتم. دلم می‌خواد یه نفر باشه که بدونه من اینجا بودم.»

نکتۀ خاصی که در مورد خانۀ مادربزرگ‌ها وجود دارد این است که هیچ‌وقت بویش را فراموش نمی‌کنید.

اگر آدم‌ها را دوست نداشته باشی، نمی‌توانند اذیتت کنند.

همۀ هیولاها از اول هیولا نبوده‌اند، بعضی‌هایشان هیولاهایی هستند که از اندوه هیولا شده‌اند

نکتۀ خاصی که در مورد خانۀ مادربزرگ‌ها وجود دارد این است که هیچ‌وقت بویش را فراموش نمی‌کنید.

هیچ‌چیزی بیشتر از یه دختر باهوش احمق‌ها رو نمی‌ترسونه.

چون همۀ هیولاها از اول هیولا نبوده‌اند، بعضی‌هایشان هیولاهایی هستند که از اندوه هیولا شده‌اند.

اگر چیزی نداشته باشی که بهش اهمیت بدی، اون‌وقت دیگه زنده نیستی. فقط وجود داری...»

«تا وقتی مامانت می‌تونه چیزی رو پیدا کنه، اون چیز هیچ‌وقت گم نمی‌شه.»

«عزیز دلم، تنها موندن شکل‌های زیادی داره.»

مامان‌بزرگ زیر لب می‌گوید: «احسنت.» و پک عمیقی به سیگار می‌زند. (احسنت یکی از کلمه‌هایی است که السا آن را خوب می‌فهمد، بدون آنکه لازم باشد معنی‌اش را بداند.) مامان به سیگار اشاره می‌کند و می‌گوید: «تا به حال به ذهنت نرسیده این چقدر می‌تونه واسه بچه خطرناک باشه؟ همین‌طور واسه السا؟» «این‌قدر دادوقال راه ننداز! مردم از روز ازل سیگار می‌کشیدن و بچه‌هاشون هم سُرومُروگنده به دنیا می‌اومدن. نسل شما یادش رفته بشر هزاران سال بدون آزمایش آلرژی و باقی مزخرفات زندگی کرده، قبل از اونکه شماها پیداتون بشه و خیال کنین واسه خودتون کسی هستین. فکر می‌کنی اون زمان که آدم‌ها تو غار زندگی می‌کردن پوست ماموت‌ها رو می‌انداختن تو ماشین لباس‌شویی و با برنامۀ شست‌وشو با آب داغ تمیزش می‌کردن؟» السا می‌پرسد: «اون‌وقت‌ها هم سیگار داشتن؟» مامان‌بزرگ می‌گوید: «تو دیگه شروع نکن.»

«فقط آدم‌های متفاوت می‌تونن دنیا رو عوض کنن. آدم‌های عادی عرضۀ تغییر دادن هیچ کوفتی رو ندارن.»

السا یک بار شنیده بود یکی از دکترها به مامان می‌گوید: «مامان‌بزرگ می‌تونه حتی تو یه اتاق خالی هم دعوا به‌پا کنه.» ولی وقتی السا این را به او گفت مامان‌بزرگ فقط به او نگاه کرد و گفت: «خب اگر خود اتاق اول دعوا رو راه انداخته باشه چطور؟»

بزرگ‌ترین توانایی مرگ میراندنِ آدم‌ها نیست، بزرگ‌ترین توانایی‌اش این است که می‌تواند کاری کند بازمانده‌ها آرزو کنند زندگی‌شان متوقف شود،

ما می‌خواهیم دوست داشته شویم؛ اگرنه، مورد تحسین قرار بگیریم؛ اگرنه، ازمان بترسند؛ اگرنه، مورد نفرت و تحقیر واقع شویم. ما به هر قیمتی می‌خواهیم حسی را در دیگران برانگیزیم. روح ما از تهی بودن گریزان است؛ و به هر بهایی طالب ارتباط با دیگران است.»

«شاید ازت ناامید شده بود چون خودت از خودت ناامید هستی.»

السا بچه‌ای است که خیلی زود یاد گرفت اگر می‌خواهد در زندگی پیشرفت کند و به جایی برسد، باید موسیقی متن زندگی‌اش را خودش انتخاب کند.

همۀ هیولاها از اول هیولا نبوده‌اند، بعضی‌هایشان هیولاهایی هستند که از اندوه هیولا شده‌اند.

«چون آدم باید به یه چیزی اهمیت بده، السا. مامان‌بزرگت اسمش رو می‌ذاشت "نق زدن"، اما اگر چیزی نداشته باشی که بهش اهمیت بدی، اون‌وقت دیگه زنده نیستی. فقط وجود داری...»

«من فقط هفت سالمه!» «تا کی می‌خوای هفت سالگیت رو بهانه کنی؟» «تا وقتی هفت سالم تموم شه.»