بریده‌هایی از کتاب مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است

«من دوست دارم یه نفر باشه که یادش بمونه من هم وجود داشتم. دلم می‌خواد یه نفر باشه که بدونه من اینجا بودم.»

«ما می‌خواهیم دوست داشته شویم؛ اگرنه، مورد تحسین قرار بگیریم؛ اگرنه، ازمان بترسند؛ اگرنه، مورد نفرت و تحقیر واقع شویم. ما به هر قیمتی می‌خواهیم حسی را در دیگران برانگیزیم. روح ما از تهی بودن گریزان است؛ و به هر بهایی طالب ارتباط با دیگران است.»

«آدم‌بزرگ بودن گاهی وقت‌ها خیلی سخته، السا.» السا با لحن ستیزه‌جویانه می‌گوید: «بچه بودن هم همچین کار ساده‌ای نیست.»

نجات جان آدم‌ها و عاصی کردنشان دو توانایی خارق‌العادۀ مامان‌بزرگ است، که البته همین باعث می‌شود مامان‌بزرگ بگویی‌نگویی یک ابرقهرمان دارای سوءعملکرد باشد.

امکان دارد مادربزرگتان را برای سالیان سال دوست داشته باشید بدون اینکه واقعاً او را بشناسید.

خاص بودن بهترین راه متفاوت بودن است.

خانۀ یک مامان‌بزرگ حس عجیبی دارد. حتی اگر ده یا بیست یا سی سال بگذرد، باز هم بویش را فراموش نمی‌کنی.

السا هیچ دوستی ندارد جز مامان‌بزرگ، چون بقیۀ هفت ساله‌های مدرسه دقیقاً مطابق با هفت سالگی‌شان کودن هستند. اما السا با همه فرق دارد.

«ما می‌خواهیم دوست داشته شویم؛ اگرنه، مورد تحسین قرار بگیریم؛ اگرنه، ازمان بترسند؛ اگرنه، مورد نفرت و تحقیر واقع شویم. ما به هر قیمتی می‌خواهیم حسی را در دیگران برانگیزیم. روح ما از تهی بودن گریزان است؛ و به هر بهایی طالب ارتباط با دیگران است

«با هیولاها درگیر نشو، وگرنه خودت تبدیل به یکی از اون‌ها می‌شی. اگر برای مدت طولانی به یه گودال نگاه کنی، گودال هم به تو نگاه می‌کنه.»

«کمک کردن به کسی که خودش نمی‌خواد به خودش کمک کنه کار سختیه.»

اگر نتونی از شر خاطره‌های بد خلاص بشی، مجبوری اون‌ها را با چیزهای شیرینی‌تر بپوشونی.

میاماس سرزمین محبوب مامان‌بزرگ و السا است، چون آنجا قصه‌گویی مهم‌ترین حرفۀ ساکنانش است. واحد پول میاماس تخیل است؛ به‌جای اینکه برای خرید چیزها سکه بدهید، می‌توانید با یک قصۀ خوب هر چه خواستید بخرید. کتابخانه‌ها همان بانک‌ها هستند، و هر قصه ارزش پول را دارد. مامان‌بزرگ هر شب چندین میلیون خرج می‌کند

چون همۀ هفت ساله‌ها باید یک ابرقهرمان داشته باشند. و هر کس این را قبول ندارد باید خودش را به دکتر نشان دهد.

دلیل آوردن برای مرگ کار سختی است. و از دست دادن کسی که دوستش داری از آن هم سخت‌تر.

مامان‌بزرگ عین فنر از صندلی‌اش بالا پرید و پرسید: «بابت کدوم جرم لعنتی السا باید عذرخواهی کنه؟» مدیر گفت السا باید سهم خودش را از ماجرا بپذیرد چون او بوده که پسر را «تحریک» کرده و همه باید متوجه باشند که پسر در زمینۀ کنترل خودش مشکلاتی دارد. و همان موقع بود که مامان‌بزرگ خواست کره را به سمت مدیر پرت کند اما مامان سریع جنبید و دستش را در لحظۀ آخر گرفت. برای همین، کره در عوض خورد به کامپیوتر مدیر و صفحه‌نمایشش را خرد کرد. مامان‌بزرگ در حالی که مامان سعی می‌کرد او را به داخل راهرو بکشاند سر مدیر فریاد می‌زد: «من تحریک شده بودم! نتونستم خودم رو کنترل کنم!»

مامان‌بزرگ همیشه می‌گوید آدم باید دشمنانش را بهتر از خودش بشناسد.

چون اصولاً از چیزی که بر اساس واقعیت نباشد سر درنمی‌آورد.

قول می‌دم اوضاع بهتر شه. قول می‌دم همه‌چیز درست بشه.»

لسا لباس را با شدت بیشتری تو دست‌های آلف فشار می‌دهد. آلف غرغرکنان می‌گوید: «مادربزرگت می‌گفت تو حتی به بابانوئل لعنتی اعتقاد نداری.» السا چشم‌هایش را می‌چرخاند. «نه، اما مگه توی دنیا فقط نظر من مهمه؟»