بریده‌هایی از کتاب بریت ماری اینجا بود

‫سال‌ها طول می‌کشد تا کسی را بشناسی. یک عمر طول می‌کشد. و همین است که خانه را خانه می‌سازد.

اگر می‌توانست به عقب برگردد «همه‌چیز» را به زبان می‌آورد.

از مالیات جرمه. اما خیلی ناامید بود. بحران اقتصادی همه رو ناامید می‌کنه و ناامیدی هم آدم‌ها رو احمق می‌کنه...

آدم نمی‌فهمد عشق چه موقعی شکوفه می‌دهد؛ یک روز صبح از خواب بیدار می‌شوی و می‌بینی که گل داده است. موقع پلاسیدن هم همین‌طور است، یک روزبیدار می‌شوی و می‌بینی که دیگر خیلی دیر شده، اصلاً گلی نمانده است.

چقدر وقت داریم، چند نفس، تا پا روی چارچوب‌های سفت‌وسخت خودمان بگذاریم؟ چندبار از سر احساسات خالصانه به وجد می‌آییم و از خوشی فریاد می‌کشیم، آن هم بدون احساس شرمندگی؟ چندبار شانس درِ خانه‌مان را می‌زند تا فراموشی بگیریم و بی‌خیال بشویم؟ شور نوعی احساس کودکانه است؛ بکر و دست‌نخورده. اکتسابی نیست؛ غریزی است،‌ برای همین آدم را درگیر می‌کند. منقلب می‌کند. مثل موجی آدم را سوار بر خود می‌کند و به دوردست‌ها می‌برد. بقیۀ احساسات زمینی هستند، اما شورْ آسمانی است.

می‌خواند: «عشق رحم ندارد.»

خیلی از آدم‌ها در شهرها دوست ندارند شب‌ها را تنهایی در خانه سر کنند؛ به همین بهانه مرکز و کلوب‌های تفریحی تأسیس کردند که فقط شب‌ها کار می‌کنند

هر زندگی مشترکی بدی‌های خودش را دارد، چون همۀ آدم‌ها نقطه‌ضعف‌های خودشان را دارند. اگر با آدم دیگری زندگی می‌کنی، باید یاد بگیری که با این نقطه‌ضعف‌ها کنار بیایی.

بعضی‌وقت‌ها واقعاً از ته دلش می‌خواست برای خودش آرزویی داشته باشد، طوری که واقعاً نمی‌توانست آن را نادیده بگیرد. ظاهراً آرزو داشتن یکی از ضروریات زندگی آدم است. اما حس زودگذری بود، می‌آمد و می‌رفت.

مادرش متوجه نشد، چون لازم نبود کسی به بریت‌ماری توجه کند. دلیل ساده‌ای دارد، چون همیشه کارهایش را بدون اینکه کسی به او بگوید انجام می‌داد.

شور نوعی احساس کودکانه است؛ بکر و دست‌نخورده. اکتسابی نیست؛ غریزی است،‌ برای همین آدم را درگیر می‌کند. منقلب می‌کند. مثل موجی آدم را سوار بر خود می‌کند و به دوردست‌ها می‌برد. بقیۀ احساسات زمینی هستند، اما شورْ آسمانی است.

آدم وقتی به سن خاصی می‌رسد تقریباً همۀ سؤال‌هایی که از خودش می‌پرسد به یک چیز ختم می‌شود: چطور باید زندگی کرد؟

عشق که نباید برای همه به معنای آتش‌بازی باشد. عشق می‌تواند جواب سؤال جدول باشد: پایتختی با پنج حرف، یا می‌تواند یادآوری زمان تعویض پاشنه‌های کفش باشد.

یک سال شد چند سال، و چند سال شد یک عمر. یک روز صبح از خواب بیدار می‌شوی و می‌بینی روزهایی که پشت‌سر گذاشته‌ای بیشتر از روزهای جلوِ رویت است، و نمی‌فهمی چطور این‌قدر زود گذشت.

آدم‌ها دلشان می‌خواهد کارهایی را انجام بدهند که خوب از پسشان برمی‌آیند. آدم‌ها می‌خواهند کسی آن‌ها را ببیند.

خیابان توپی جلوی پای شما قِل بخورد، شوتش می‌کنید. به همان دلیلی که آدم‌ها عاشق می‌شوند به همان دلیل هم فوتبال را دوست دارند. چون نمی‌توانی از آن فرار کنی.»

بعضی از کارکنان شهرداری معتقدند که کِنت و بریت‌ماری دیر یا زود منصرف می‌شوند، اما این آدم‌ها هنوز نمی‌دانند لیستی که با خودکار نوشته شده باشد یعنی چه.

یک روز صبح از خواب بیدار می‌شوی و می‌بینی روزهایی که پشت‌سر گذاشته‌ای بیشتر از روزهای جلوِ رویت است، و نمی‌فهمی چطور این‌قدر زود

گاهی وقت‌ها فقط عشق کافی نیست.

هر زندگی مشترکی بدی‌های خودش را دارد، چون همۀ آدم‌ها نقطه‌ضعف‌های خودشان را دارند. اگر با آدم دیگری زندگی می‌کنی، باید یاد بگیری که با این نقطه‌ضعف‌ها کنار بیایی.