بریده‌هایی از کتاب بریت ماری اینجا بود

«چون گاهی وقت‌ها فقط عشق کافی نیست.»

آدمی که همیشه به خاطر یک نفر دیگر زندگی کرده وقتی تنها باشد حتی خودش را هم به‌سختی می‌شناسد.

من رو هم مثل بقیۀ آدم‌ها می‌بینی که برحسب تصادف رو ویلچر نشسته نه اینکه من رو یه ویلچر ببینی که توش یه آدم نشسته

آدم‌ها به این نیاز دارن که کسی بهشون نیاز داشته باشه.

آدم شاید شرایطی را که در آن است خودش انتخاب نکند، اما در اینکه در این شرایط چه رفتاری نشان بدهد حق انتخاب دارد

یک نکتۀ جالب دربارۀ روستاهای بین‌راهی این است که آدم همان‌قدر که می‌تواند برای ترک‌شان دلیل پیدا کند می‌تواند برای ماندن هم بهانه پیدا کند.

همه خواهند فهمید که بریت‌ماری اینجا بود.

«دوست‌داشتنِ فوتبال غریزی است. اگر در خیابان توپی جلوی پای شما قِل بخورد، شوتش می‌کنید. به همان دلیلی که آدم‌ها عاشق می‌شوند به همان دلیل هم فوتبال را دوست دارند. چون نمی‌توانی از آن فرار کنی.»

زمستان به آدم‌هایی که گلدان‌ها را آب می‌دهند یاد می‌دهد که امید داشته باشند و به این باور برسند که هر چیزی که به ظاهر پوچ و خالی است استعدادی در خود نهفته دارد.

برای مردی مثل اِسوِن عشق بیشتر از تعصب اهمیت دارد. او آقای پلیسی است که به عدالت بیشتر از قانون اعتقاد دارد.

«مادرِ من کل عمرش توی ادارۀ خدمات اجتماعی کار کرد. همیشه می‌گفت که بین این‌همه گَندوکثافت، درست وقتی همه‌چیز روی سرت خراب شده، یهویی یه ماجرای جالب پیش می‌آد و می‌بینی واقعاً ارزشش رو داره.»‌

«مادرِ من کل عمرش توی ادارۀ خدمات اجتماعی کار کرد. همیشه می‌گفت که بین این‌همه گَندوکثافت، درست وقتی همه‌چیز روی سرت خراب شده، یهویی یه ماجرای جالب پیش می‌آد و می‌بینی واقعاً ارزشش رو داره.»‌

می‌خواهد به او بگوید که مقصر نیست. مقصر خودش است که برای عاشق شدن زیادی پیر است. بریت‌ماری می‌خواهد بگوید که او می‌تواند زنی بهتر پیدا کند. او لایق بهترین‌هاست. اما حرفی نمی‌زند، چون می‌ترسد که اِسوِن بگوید تو بهترینی.

آدم وقتی به سن خاصی می‌رسد تقریباً همۀ سؤال‌هایی که از خودش می‌پرسد به یک چیز ختم می‌شود: چطور باید زندگی کرد؟

آدم شاید شرایطی را که در آن است خودش انتخاب نکند، اما در اینکه در این شرایط چه رفتاری نشان بدهد حق انتخاب دارد.

می‌دونی آدم‌ها به این نیاز دارن که کسی بهشون نیاز داشته باشه.

شور نوعی احساس کودکانه است؛ بکر و دست‌نخورده. اکتسابی نیست؛ غریزی است،‌ برای همین آدم را درگیر می‌کند. منقلب می‌کند. مثل موجی آدم را سوار بر خود می‌کند و به دوردست‌ها می‌برد. بقیۀ احساسات زمینی هستند، اما شورْ آسمانی است.

عشق که نباید برای همه به معنای آتش‌بازی باشد. عشق می‌تواند جواب سؤال جدول باشد: پایتختی با پنج حرف، یا می‌تواند یادآوری زمان تعویض پاشنه‌های کفش باشد.

روش مؤثری بود، برای هر چیزی می‌توانی مردم را مقصر بدانی بدون اینکه فرصت دفاع کردن بدهی.

هیچ‌وقت نمی‌توان فهمید که چون بقیه اینگرید را دوست داشتند مثبت‌اندیش بود یا چون مثبت‌اندیش بود بقیه دوستش داشتند.