بریده‌هایی از کتاب در کتابخانه پیدایش می کنی

حقیقت دیگری که تا وقتی خودم بچه‌دار نشدم به آن پی نبردم این بود که امکان ندارد وقتی کودکتان دوروبرتان هست بتوانید کتاب بخوانید.

اگر ناامید نشوید، درنهایت یاد خواهید گرفت.

هینا با خوشحالی بازویم را گرفت و گفت: «منم همینو می‌خواستم ببینم! اینکه بخوای کاری رو به‌خاطر اینکه هیجان‌زده‌ت می‌کنه انجام بدی، بهترین دلیل ممکنه

تو هیچ‌وقت دست از شگفت‌زده کردن من برنمی‌داری

کارها اون‌جوری پیش رفت دیگه. خودمو به دست جریان سپردم و اون‌موقع از آسون‌ترین راه برای رسیدن به چیزی که می‌خواستم استفاده کردم. شرایط لحظه‌به‌لحظه تغییر می‌کنه... همیشه... هیچ اهمیتی هم نداره ما چی تو سرمون بوده و چه برنامه‌ای واسه آینده‌مون و خودمون ریختیم. به‌عنوان مثال، مسائل خانوادگی، مشکلات سلامتی، یا همین‌طور ناگهانی عاشق شدن.»

شاید بگی فقط کتابه که باعث می‌شه دید آدم نسبت به همه‌چی عوض بشه، ولی مهم‌تر، طریقۀ خوندن هر کتابیه. نباید سهم این بخش رو نادیده بگیریم.»

زندگی یعنی مواجه شدن گاه‌وبی‌گاه با موقعیت‌های گوناگون. تو همچین جایی کی می‌تونه بگه من می‌تونم واسه زندگیم برنامه‌ریزی کنم؟ حالا شرایط هر طوری هم که پیش بره، نمی‌شه با قطعیت زیاد برای چیزی برنامه داشت. ولی همین موضوع می‌تونه خیلی هم جالب باشه؛

«خب، بزرگ کردن بچه خودش یعنی تجربه‌های متفاوت پی‌درپی، نه؟ هیچ‌وقت ازش سر درنمی‌آری، مگه اینکه بهش برسی و خودت تجربه‌ش کنی. تصورت درمورد خیلی چیزا عوض می‌شه، نه؟»

هروقت صحبت از بچه پیش بیاید، شما نمی‌توانید با قاطعیت برای حتی یک دقیقه بعدتان برنامه‌ریزی کنید.

«همه به هم متصل هستن. حالا هر شاخه‌ای از این اتصال‌ها می‌تونه شروع شبکه‌ای باشه که می‌تونه در جهات مختلف منشعب بشه. اگه منتظر زمان مشخصی برای برقراری این اتصال‌ها باشی، شاید هرگز همچین چیزی اتفاق نیفته. ولی اگه خودت رو به بقیه نشون بدی و اون‌قدر با مردم ارتباط بگیری که اعتمادبه‌نفس لازم رو کسب کنی، شاید اون یه روزی تبدیل به همین فردا بشه.»

اکثر اوقات توجه ما انسان‌ها فقط جلب میوه‌ها یا گل‌ها می‌شود، چون خودمان روی خاک زندگی می‌کنیم، و فقط زمانی تمرکزمان را به آنچه زیر خاک نهفته است تغییر می‌دهیم که ریشه‌ها برایمان منفعت داشته باشند، به‌عنوان مثال، وقتی می‌خواهیم سیب‌زمینی یا هویج برداشت کنیم. اما از دید یک گیاه، روی زمین فرقی با زیر زمین ندارد و هردویشان به یک اندازه مهم هستند. انسان‌ها فقط آنچه را برایشان بااهمیت‌تر و مناسب‌تر است می‌بینند و آن را کانون توجه و تمرکزشان قرار می‌دهند، اما برای گیاهان... هر دو طرف اهمیت یکسان دارند.

«شاید بگی فقط کتابه که باعث می‌شه دید آدم نسبت به همه‌چی عوض بشه، ولی مهم‌تر، طریقۀ خوندن هر کتابیه. نباید سهم این بخش رو نادیده بگیریم.

هنوز نمی‌دانستم می‌خواهم چه کاری انجام دهم یا اینکه از پس چه کارهایی برمی‌آیم. تنها چیزی که می‌دانستم این بود که نباید بترسم، و اینکه نباید خودم را با بیشتر از آن چیزی که در توانم بود مشغول کنم. فعلاً باید به زندگی‌ام نظم می‌دادم و از میان مهارت‌هایی که در دسترس داشتم بعضی را برای آموختن انتخاب می‌کردم.

«من که تصمیم گرفته‌م تو دنیایی که آدم نمی‌دونه یه دقیقه بعد چه اتفاقی براش می‌افته، تو لحظه زندگی کنم و غصۀ چیز دیگه‌ای رو نخورم.»

تمام چیزی که می‌خواهم فقط همین است: جایی که بتوانم به آرامش برسم.

در همان حال که پاهایمان روی زمین است و چشم‌هایمان را به آسمان دوخته‌ایم، به جلو حرکت می‌کنیم و در عین حال، تغییر می‌کنیم.

پیوسته دنبال کردن راهی، همیشه هم موجب رستگاری نیست... بهتر نیست گاهی‌اوقات درمورد آنچه واقعاً می‌خواهید، صادق باشید؟

قلب دو چشم دارد تا آنچه را که نمی‌شود با چشم سر دید، به‌وسیلۀ آن‌ها درک کرد.

درواقع، اعتماد است که دنیا را سرپا نگه داشته است.

«داشتم کار می‌کردم که بتونم غذا بخورم، ولی انگار ان‌قدر مشغول کار شده بودم که وقتی واسه غذا خوردن نداشتم... خیلی مسخره‌ست، نه؟»