بریده‌هایی از کتاب انقلاب مجارستان، مقاومت مردمی علیه توتالیتاریسم

. خروشچف استالینیستی بود که قصد «استالین‌زدایی» داشت، نه «استالینیسم‌زدایی».

شاید بتوان گفت که ناکامی اصلی خروشچف ناشی از این واقعیت بود که اقدامات دموکراتیک و دمکراتیزه کردن به سطح کل جامعه و مردم عادی گسترش نیافت و عمدتاً به اصلاحاتی در محدودهٔ حزب کمونیست و روشن‌فکران ـ آن هم با پی‌گیری کامل ـ باقی ماند. البته این تصور که خروشچف می‌توانست جز آن کند که کرد، نیز توهمی بیش نیست. خروشچف استالینیستی بود که قصد «استالین‌زدایی» داشت، نه «استالینیسم‌زدایی».

بنابراین کلیت انقلاب مجارستان و خواست‌های آن را می‌توان در عبارات زیر خلاصه کرد: «آن‌چه انقلاب را به پیش می‌برد چیزی نبود جز نیروی نابی که از دورن تمامی یک ملت متحد در عمل ناشی می‌شد، ملتی که به طور دقیق می‌دانست چه می‌خواهد و نیازی نداشت که خواست‌اش را به گونه‌ای پیچیده و غامض بیان کند. نیروی نظامی روسی می‌بایستی فوراً از کشور خارج شوند، انتخابات آزاد برگزار شود و دولت جدید شکل گیرد. اکنون دیگر موضوع بحث نه شیوهٔ به کارگیری انواع آزادی از قبیل آزادی عقاید و افکار، آزادی اجتماعات، آزادی عمل و انتخاب، بلکه فقط و فقط تثبیت و یافتن نهادهای سیاسی برای آزادی بود...»