بریده‌هایی از کتاب جین ایر

انسان ها باید تحرک داشته باشند؛ واگر نمی‌توانند به ان دسترسی پیدا کنند باید ان را بیافرینند.

مناطق گسترده واقع در قطب شمال و ان نواحی متروک-که با ان فضای ملال انگیز و مخازن جنگل برف که میراث هزاران زمستان و انباشته شدن لایه لایه برف در بلندی های آلپ بوده و قطب شمال را احاطه نموده اند و به نقطه مرکزی سرما بدل شده اند

من سکوت نور کم و فضای جالب این خلوتگاهها را در روز دوست داشتم اما هرگز طالب استراحت شبانه در هیچ کدام از این تختخواب های وسیع و سنگین نبودم، و نمی‌خواستم در هیچ یک از این اتاق ها خود را محبوس کنم؛ این اتاق های سایه گیر درهاشان از چوب بلوط ساخته شده بود. دیوار بعضی از آن ها را کاغذ دیواریهای قدیمی‌انگلیسی زینت می‌داد و نقوش برجسته روی آن ها حاوی تصاویر گل های عجیب، پرندگان عجیب تر، و عجیب ترین موجودات انسان ی بود که در پرتو نور پریده رنگ مهتاب واقعاً شگفت انگیز و غریب به نظر می‌رسیدند.

“چون به ناحق به من تهمت زده اند. شما و هر کس دیگری حالا مرا یک آدم بد می‌دانید، خانم.‌” “ما تو را کسی می‌دانیم که خودت ثابت کنی ان هستی، به خوب بودنت ادامه بده تا مارا قانع کنی.” “آیا می‌توانم شما را قانع کنم، دوشیزه تمپل؟‌” در حالی که دستش را دور کمرم حلقه کرده بود، گفت”البته که می‌توانی،

این حال وقتی این کتاب باارزش در اختیارم قرار گرفت، وقتی صفحه‌های آن را ورق می‌زدم و میان تصاویر شگفت‌انگیز آن‌ها به جست‌وجوی جاذبه‌هایی می‌پرداختم که تا آن زمان همیشه آن‌ها را یافته بودم - دیدم همه آن‌ها در نظرم موهوم و کسالت بارند؛ غول‌ها، جن‌های لاغر و زشت، کوتوله‌های شرور و بدخواه و شیطانک‌های ترسو. گالیور هم به نظرم مسافر تنهایی می‌آمد که در جاهای بسیار ترسناک و پرخطری سرگردان شده است.

روزی با دست زدن به یک سفر طولانی بتوانم آنچه را که در سفرهای گالیور خوانده‌ام را به عینه ببینم، چیزهایی مثل مزارع، خانه‌ها، درختان و آدم‌های کوچک، گاوها، گوسفندان و چرندگان کوچک همه در یک سرزمین و در سرزمین دیگر مزارع ذرت با محصولی به ارتفاع درختان جنگل، سگ‌های تنومند و عظیم‌الجثه، گربه‌های بزرگ و مردان و زنان با قامت‌هایی به بلندی برج‌ها؛

‌”رؤیاها و تصورات عالی من همه مفیدند اما نباید فراموش کنم که مطلقاً واقعیت ندارند. من یک آسمان گلگون و یک بهشت پر از سبزه و گل در ذهنم دارم اما کاملاً آگاهم که در بیرون از وجود من، در جلوی پایم، راه ناهمواری هست که باید طی کنم و در پیرامونم طوفانهای تیره‌ای هستند که باید با آن ها رو به رو شوم.‌”

"خدایا از من دور مباش چرا که رنج ها نزدیک هستند و من جز تو یاوری ندارم." “سیلاب در جانم نفوذ کرده، در باتلاق عمیقی غوطه ور شده ام که در ان نمی‌توان ایستاد. در ژرفای آب ها فرو رفتم و تندبادها مرا به کام خود کشیدند.‌“

هیچ حماقتی بالاتر از این نیست که انسان تحت تأثیر رقابت های ابلهانه جامعه، افکار شهوانی، بی پروایی و بی بصیرتی جوانی با شتابزدگی تصمیمی بگیرد.

احساسات بدون تعقل در واقع مثل یک داروی آبکی و بی مزه است و از ان سو تعقل عاری از احساس هم مثل لقمه بدمزه و ناگواری است که نمی‌توان ان را بلعید.