بریده‌هایی از کتاب جین ایر

"خدایا از من دور مباش چرا که رنج ها نزدیک هستند و من جز تو یاوری ندارم."

برای اولین بار مزه ی انتقام را چشیده بودم؛ مثل یک نوشیدنی معطر وقتی از گلویم پایین می‌رفت، گرم و خوش مزه بود اما بعدا طعم نامطبوع و ناراحت کننده‌ای باقی گذاشت و به من احساسی می‌داد که گویا مسموم شده ام.

به اصولی پایبند خواهم بود که وقتی عاقل بودم و نه دیوانه که الان هستم آن ها را پذیرفتم. قوانین و اصول برای زمانی نیستند که وسوسه‌ای وجود ندارد؛ برای چنین لحظاتی وضع شده اند که جسم و روح در مقابل سختی ان قوانین و اصول سر به شورش برمی‌دارند؛

این دختر ریزه انگلیسی را با تمام بانوان حرم بزرگ سلاطین عثمانی، با ان زنان چشم آهویی، پریوش و از این قبیل عوض نمی کنم.‌“

"خدایا از من دور مباش چرا که رنج ها نزدیک هستند و من جز تو یاوری ندارم." “سیلاب در جانم نفوذ کرده، در باتلاق عمیقی غوطه ور شده ام که در ان نمی‌توان ایستاد. در ژرفای آب ها فرو رفتم و تندبادها مرا به کام خود کشیدند.‌“

"خدایا از من دور مباش چرا که رنج ها نزدیک هستند و من جز تو یاوری ندارم." “سیلاب در جانم نفوذ کرده، در باتلاق عمیقی غوطه ور شده ام که در ان نمی‌توان ایستاد. در ژرفای آب ها فرو رفتم و تندبادها مرا به کام خود کشیدند.‌“

می‌دانیم که خدا همه جا هست اما مسلما حضور او را وقتی بیشتر از همیشه حس می‌کنیم که آثار قدرتش به عالیترین وجهی در برابرمان ظاهر می‌شود؛

لوود چند سالی دنیای من بود؛ تجربه های من به آن جا محدود می‌شد، اما حالا به یاد می‌اوردم که دنیای واقعی وسیع تر از این هاست و فکر می‌کردم گستره پرتنوع بیمها و امیدها، احساسات و هیجان ها در انتظار افراد با شهامتی است که در پهنه ان پیش می‌روند و در میان خطرات ان در جست و جوی شناخت واقعی حیات هستند.

خداوند دوست کودک یتیم بینواست

زنان عموماً آرام اند در حالی که احساس زن با مرد فرقی نمی‌کند؛ زنان هم احتیاج دارند استعدادهای خود را به کار بیندازند، و به اندازه برادران خود برای کوشش هاشان میدان عمل داشته باشند. آن ها هم درست مثل مردان از محدودیت های شدیدی که در برابر خود می بینند و پیامد آن ها رکود مطلق است، رنج می برند و این نشانه کوتاه فکری هم نوعان برخوردار از امتیازات بیشتر آن هاست که می‌گویند زنان باید کارشان منحصر به پختن غذا و شیرینی خانگی، بافتن جوراب، نواختن پیانو و برودری دوزی روی کیسه باشد. این ناشی از بی فکری این گونه مردان است که زنان را به علت راه جویی آن ها برای انجام دادن کار بیشتر یا آموختن چیزهایی بیش از آنچه رسم و سنت برای نوع آن‌ها لازم شمرده، محکوم کنند یا به آن‌ها بخندند.