بریده‌هایی از کتاب جوینده

برای عزیزترین‌هایی که داری، باید عزیزترین چیزی که داری را فدا کنی.

درسته که دنیا نابود شده ولی احمق‌هاش نابود نشدن.»

من هیچی بلد نیستم، ولی آدم‌های بزدل رو خوب می‌شناسم.

من هیچی بلد نیستم، ولی آدم‌های بزدل رو خوب می‌شناسم.

«ذات یه ترسو، ترسه.»

من هیچی بلد نیستم، ولی آدم‌های بزدل رو خوب می‌شناسم.

من هیچی بلد نیستم، ولی آدم‌های بزدل رو خوب می‌شناسم.

من هیچی بلد نیستم، ولی آدم‌های بزدل رو خوب می‌شناسم.

من هیچی بلد نیستم، ولی آدم‌های بزدل رو خوب می‌شناسم.

این آدم‌های ترسو رو می‌بینی، همه توی یک لحظه می‌فروشنت.

«این که به هر قیمتی زنده بمونی مهم نیست، این که با چه کیفیتی زندگی کنی مهمه.»

این دنیا برای کسی دل‌سوزی نمی‌کنه

با توام بی‌وجود. چیه مثل بزدل‌ها دنبال من میایی. جرات داری خودت رو نشون بده. بیا جلو ببینم از من چی می‌خواهی! زود باش با توام.» محکم روی سینه‌ام کوبیدم و گفتم: «من آماده‌ام. می‌خواهی بکشی، بیا. من خیلی وقته که قید همه چیز رو زدم.»

اون‌قدر رفتار انسانی از جهش‌یافته‌ها دیدم که هنوز از آدم‌های به اصطلاح انسان ندیدم.

دنیا در دیدم همانند دریای طوفان زده‌ای شده بود.

همه از او می‌ترسند ولی میزان احترامشان از ترسشان بیشتر است.

«توی این دنیا کسی بهت اهمیت نمیده. باید خودت از پس خودت بربیایی. ضعیف باشی، می‌میری. به خودت ارزش قائل شو و نزار هر کسی خرابت کنه. اگه قرار بُکشی هم بُکش ولی نزار بازیچه دست بقیه بشی. محبت کسی رو رام نکرده که هیچ، بلکه وحشی هم کرده و توقع به وجود آورده که اگه کمش کنی، همه طلب‌کار می‌شن. وحشی باش تا همه ازت بترسن، اون موقع احترام خودت رو داری.»