بریده‌هایی از کتاب بینایی

«آیا شما رأی سفید دادید؟» ـ «دارید بازجویی می‌کنید؟» ـ «ابداً، فقط از روی کنجکاوی پرسیدم. اگر مایل نیستید، پاسخ ندهید.» مرد عابر کمی مکث کرد، گویی تردید داشت، امّا بلافاصله با حالتی جدّی پاسخ داد: ـ «بله آقا، رأی سفید دادم. تا آنجایی که من می‌دانم این عمل غیرقانونی نیست.» ـ «درست است، امّا نتیجه‌اش را هم می‌بینید.»

«آقای عزیز، ما که در دوران جنگ داخلی نیستیم! ساده بگویم، ما فقط می‌خواهیم مردم سر عقل بیایند، می‌خواهیم اشتباهی را که مرتکب شدند، نشانشان بدهیم، آنها باید بفهمند که سوءاستفاده‌ی بی‌اندازه از قانون رأی سفید تا چه اندازه حکومت دمکراسی را دچار مشکل می‌کند.»

فردا ساز مخالفت از هر گوشه، شنیده می‌شود، بعدش هم ناهماهنگی، رویارویی و جنگ علنی، بقیّه هم از بیرون گود به ما نگاه خواهند کرد و بر روی زمان مقاومتمان شرط‌بندی می‌کنند. چه کسی فکرش را می‌کرد که این همه آدم بدون هماهنگی بیایند و رأی سفید بدهند، این اوج دیوانگی است! دولت در اولین اقدام خودش را جمع کرد و البته اوّلین پیروزی هم نصیب‌ حالشان شد. به ما پشت کردند و ما را به قول خودشان به جهنّمی که شایسته‌ی آن هستیم، فرستادند. البته فشارهای بین‌المللی را هم نباید فراموش کرد. شرط می‌بندم که در حال حاضر دولت‌های مختلف در گوشه و کنار دنیا به چیز دیگری فکر نمی‌کنند، آنها به خوبی می‌دانند که یک اتفاق مثل جرقّه‌ی فتیله است، اینجا روشن می‌شود و در جای دیگری منفجر می‌شود! تصوّر کنید که حالا تمام جهانیان ما را به عنوان «جهنّمی» نگاه می‌کنند.»

عدّه‌ای پیشنهاد دادند تا گروهی برای مذاکره نزد شهردار بروند و ضمن درخواست همکاری، توضیح بدهند قصد و نیّت افرادی که رأی سفید دادند، براندازی نظام و به دست‌گیری قدرت نبوده است، چون حتّی در این صورت، بعدش نمی‌دانستند که با آن چه بکنند! بلکه هدف آنها تنها ابراز دلسردی و سرخوردگی بوده است. البته می‌توانستند انقلابی به راه اندازند ولی با این عمل، قطعاً عدّه‌ی زیادی کشته می‌شدند و این خواسته‌ی آنها نبوده است.

دادن رأی سفید اگرچه یک حق قانونی مسلّم است، امّا می‌تواند به اندازه‌ی آتش‌بازی کودکان و دست‌کاری دینامیت، خطرناک باشد

سانسور مانند خورشید است که وقتی طلوع می‌کند برای همه است. البته برای دنیای ما این موضوع تازگی ندارد، همیشه حق با آنهاست

چه کسی می‌تواند از طریق این استدلال، فراموش کند که جهان قانون‌های خاصّ خودش را دارد. قانون‌هایی که برای رؤیاها و امیال متناقض انسانی بسیار شگفت‌انگیزند و ما از ساختار فرمولی آنها چیزی جز کلماتی ابتدائی و خشن که به عنوان اسم روی آنها گذاشته‌ایم، نمی‌دانیم. همین‌قدر برایمان کفایت می‌کند که در زمان عملکرد اشیاء و موجودات آنها را به کار ببریم و همیشه هم بالاتر از ظرفیت درک ما هستند.