بریده‌هایی از کتاب از کوتهی توست که دیوار بلند است

گوش خود را به شنیدن سخنان خوب عادت بده و به آن سخن گوش دار که در شایستگی و اصلاح نفست تو را کمک می‌کند و گوش خود را از شنیدن سخنان زشت و نادرست باز نگه دار که سخن نادرست آیینه‌ی دل را به زنگار گیرد و سبب نکوهش گردد. امام علی‌(ع)

شاگرد سقراط از او پرسید: «حکمت من چه وقت به کمال می‌رسد؟» گفت: «آن وقت که به ستایش خوشحال نشوی و به مذمت غمگین نگردی.» شاگرد گفت: «این حال مرا کی میسر گردد؟» گفت: «هرگاه که چهار چیز حاصل آید، دو گوش که حکمت بشنود و دو گوش که کر باشد و سخنان بیهوده‌ی جاهلان را نشنود.»

یک گوینده می‌تواند در دقیقه به‌طور متوسط ۱۲۵ کلمه بگوید، اما شنونده می‌تواند ۴۰۰ تا ۶۰۰ کلمه را در دقیقه بشنود و بفهمد. «لئو بوسکالیا»

شجاعت در خود، نبوغ، توانمندی، شکست‌ناپذیری و معجزه را به همراه دارد!

«سعید نفیسی» می‌گوید: هیچ چیز مانند دامنه‌ی حرص انسان لایتناهی نیست.

طمع، همچون آب شوری است که هر چه بیشتر خورده شود، تشنگی را افزون‌تر می‌کند.

عشق به دنیای مادی همیشه انسان را ضعیف می‌کند و مانع رسیدن به اهداف واقعی زندگی می‌شود.

خدمتی که به دیگران می‌کنیم، بهای اجازه‌ای است که به‌خاطر اقامتمان روی زمین می‌پردازیم. «ویلفرد نفیل»

درسی که بزهای کوهی باید می‌آموختند روشن است؛ اگر به جهت غرش دویده بودند در امان بودند، اما آن‌ها به‌شدت از صدا ترسیده بودند و درواقع با فرار از صدای خطر به دام خود خطر افتاده بودند. این داستان نشان‌دهنده‌ی مشکل جدی اکثر افراد است. آن‌ها از صدای غرش می‌گریزند. انسان‌های مضطرب از ترس گریزان هستند و تلاش می‌کنند تا نقطه‌ی امن و آرامی پیدا کنند و در آن مخفی شوند. اگر از پرواز بترسند سوار هواپیما نمی‌شوند، اگر از جمعیت بترسند، خود را در خانه حبس می‌کنند. ترس آن‌ها هیچ وقت کاهش نمی‌یابد، بلکه همواره افزایش می‌یابد. هر چه بیشتر بگریزید، بیشتر می‌ترسید.

شیرها برخلاف سایر گونه‌ها با اعضای پیر گله‌شان، به گونه‌ای متفاوت رفتار می‌کنند. درحالی‌که سایر حیوانات سالخوردگانی را که از عهده‌ی زندگی‌شان برنمی‌آیند به حال خود رها می‌کنند تا بمیرند، شیرها به این شکل عمل نکرده و از مسن‌ها برای شکار استفاده می‌کنند. دسته‌ی شیرها بزکوهی را در دره‌ای تنگ و باریک به دام می‌اندازند، شیرهای جوان در یک سمت و شیرهای پیر و بدون چنگال و دندان در انتهای دیگر دره جمع می‌شوند. شیرهای پیر با آخرین توان، با صدای بلند غرش می‌کنند. حیوانات درون مسیر با شنیدن صدای غرش به جهت مخالف می‌دوند و یکراست به دام شیرهای جوان منتظر می‌افتند.

فرصت‌ها با مُهری روی آن‌ها که بیانگر ارزششان باشد، نمی‌آیند!

منطق شما را از «الف» به «ب» می‌برد، در حالی که تخیل، شما را به همه جا می‌برد. «اینشتین»

اشتباه کردن یک کار انسانی است، ولی تکرار آن یک کار حیوانی است «لوییز هی»

خواجه‌ی شیراز نیز می‌سراید: ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال مرغ زیرک چون به دام افتاد تحمل بایدش

تن به محنت ده اگر خواهی بگردی سربلند گر نیفتادی به آتش اوج نگرفتی سپند «واعظ قزوینی»

گر نشان زندگی جنبندگی است خار در صحرا سراسر زندگی است هم جُعَل زنده است و هم پروانه لیک فرق‌هاست از زندگی تا زندگی «پژمان بختیاری»

بیگانگی از آنجا آغاز می‌شود که یگانگی پایان می‌پذیرد!

اعتراف به ایمان یک انسان در کردارش است، نه گفته‌هایش.

وقتی «منِ» شما می‌خواهد به دیگران خدمت کند؛ هدف، ارضای «من» است، نه خدمت!

هر کاری که انجام می‌دهی، ممکن است آخرین عمل تو باشد، بنابراین آن را درست انجام بده.