بریده‌هایی از کتاب بیست کهن الگوی پیرنگ

ارسطو تصور می‌کرد شخصیت‌ها در نتیجه‌ی کنشی که انجام می‌گیرد، شاد یا درمانده می‌شوند. روند شاد شدن یا درمانده شدن، خود پیرنگ است.

ارسطو تصور می‌کرد شخصیت‌ها در نتیجه‌ی کنشی که انجام می‌گیرد، شاد یا درمانده می‌شوند. روند شاد شدن یا درمانده شدن، خود پیرنگ است.

هر قطعه‌ی ادبی و هر فیلمی که تا به حال ساخته شده، یک نظام اخلاقی دارد. صرف نظر از این که اثر مورد نظر، هنری یا زشت و زننده است، یک ساختار اخلاقی دارد و برای ما جهانی را ایجاد کرده و باید و نبایدهای آن‌ را بیان می‌کند. داستان، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، به ما می‌گوید که باید چطور رفتار کنید و چطور رفتار نکنید، چه چیزی درست است و چه چیزی غلط، چه رفتاری مقبول است و چه رفتاری نامقبول. این نظام اخلاقی تنها در جهانِ این داستان اعتبار دارد

قبل از شروع به کار، تکلیف خودتان را مشخص کنید. داستان‌محور یا شخصیت‌محور؟ با توجه به تصمیمی‌ که می‌گیرید، از نوع نیروی مستحکمی که در کتاب‌تان به کار گرفته خواهد شد، آگاه می‌شوید. سرانجام، تعادلی را بین ماجرا و شخصیت شکل خواهید داد، اما تمرکزی وجود خواهد داشت که شما را از تغییر عقیده دادن حفظ می‌کند.

رمان کمدی صحیح، همان‌طور که آنتونی برجس به آن اشاره می‌کند، باید درباره‌ی تصدیق بی‌اهمیت بودن آدم‌ها در جهان باشد.

از خودتان بپرسید کدام‌یک از دو نوع پیرنگ با ایده‌ی شما همخوانی دارد. آیا ایده‌ی شما یک پیرنگ بیرونی است؟ ماجرایی که باید به فعل دربیاید؟ یا این که داستان‌تان درباره‌ی اعمال درونی شخصیت و طبیعت بشر است؟

بنابراین دو نوع پیرنگ داریم: forza، پیرنگ‌های جسمی، و forda، پیرنگ‌های ذهنی.

فدریکو گارسیا لورکا با بیان جمله‌ای این موضوع را تصدیق می‌کند: "زندگی برای آدم‌های احساسی، تراژدی، و برای آدم‌های منطقی، کمدی است.

(هشدار مارک تواین را به یاد دارید که گفته بود کاری به معجزات نداشته باشید؟) خوانندگان‌تان این اجازه را نخواهند داد که چیز‌هایی را سرهم‌بندی کنید و اگر چنین کنید، از آن‌ها به عنوان راه حل‌های مضحک تعبیر خواهند کرد. از راه‌های فرار آسان اجتناب کنید، یعنی از جایی که شخصیت، زمان و مکان به طور کاملاً اتفاقی در جای درست خود قرار می‌گیرند. وقتی کار به این‌جا کشیده می‌شود، کسی که اهل کتاب باشد ناگهان از جا می‌پرد و می‌گوید «ها‌ها! پس شکسپیر چی؟ یا دیکنز؟ تازه این دومی که وضعش از بقیه خیلی بدتره! چه‌جوریه که اون‌ها می‌تونن قِسِر در برن، اما ما نمی‌تونیم؟»

زندگی، هرج‌ومرجی است که دوره‌های کوتاهی از نظم هم دارد