بریده‌هایی از کتاب شیدا

چه بسیار افراد ساده‌لوح و کم‌ظرفیتی که با چند شب نمازشب خواندن و چند دقیقه سجده و عبادت و گریه و یاد گرفتن الفاظی چند، همراه با تعریف و تمجید اطرافیان، تمام گذشته‌شان را به فراموشی می‌سپارند و خود را در مراتبی از معنویت و عرفان و بلکه در اوج می‌بینند و فکر می‌کنند که به وصال نائل شده و طی طریق کرده‌اند و آن وقت با احساس پیغمبر دیگران بودن، با احساس تافتۀ جدا بافته بودن هم خود دچار توهم می‌شوند و هم دیگران را دچار چنین توهماتی می‌کنند

انسان برای اینکه موقع نماز متوجه باشد و از مشغولیات روزمره دور شود، مستحب است که قبل از نماز کمی بنشیند و فکر کند که در مقابل یک بی‌نهایت، یک کریم، یک عزیز، یک غفور، یک رحیم، یک جواد، یک واحد، یک وتر، یک احد و یک صمد نماز می‌خواند.

مانعی بدتر ز پندار کمال نیست در راه کمال ای ذو دلال

این توهمات ابتدا غیر اختیاری شروع می‌شوند یعنی هم موقعیت معنوی فرد و هم تعریف دیگران این توهم را در او به وجود می‌آورد که او کسی است که می‌تواند به تشرف و ملاقات حضرت برسد. ولی بعد از آن در اثر ادامۀ این احوالات تبدیل به توهمات اختیاری می‌شود.

مقصد و مراد آدمی‌ هر چقدر بزرگ‌تر و بالاتر باشد، انسان باید برای به دست آوردنش بیشتر از خود مایه بگذارد و استقامت به خرج بدهد، حال اگر مقصد و مراد آدمی‌ محبوبی باشد که به او نیازی نداشته و خود فرموده باشد الله الصمد، و اگر مثل او نیز کسی نباشد چنان که فرمود: و لم یکن له کفواً احد، برای به ‌دست آوردن این مطلوب اعلی چقدر باید همت داشت و استقامت ورزید؟!

کافی است روزی یک قدم به طرف خدا برداری و یک قدم از خود دور شوی تا او ده قدم به طرف تو بیاید. و البته هرچقدر شوقت بیشتر باشد اشتیاق خدا و نزدیکی‌اش به تو بیشتر است.

از او می‌پرسند در زمان غیبت کبری آیا امکان تشرف وجود دارد؟! او جواب می‌دهد: «بله، امام‌زمان پاک و طاهر است. باید پاک شوید، طاهر شوید تا سنخیت پیدا شود.»

هرچه در این راه نشانت دهند گر نستانی به از آنت دهند

آن‌ که اهل خدا شد دیگر به رضایت خود نمی‌اندیشد. تنها یک طلب، یک طمع و یک هدف دارد، آن هم جلب رضایت معشوق است اما انسانی که طمع به کرامات و مقامات دارد به دنبال رضایت خود می‌گردد و در واقع اعمال پست و بی‌ارزش دنیایی خود را مخلوط به انواع شرک‌ها تحویل خدا می‌دهد و چیزی بالاتر و بهتر از آن را از خدا طلب می‌کند، عبادتی سودمندانه و تاجرانه!

ما بارها و بارها این را تجربه کرده‌ایم که گناهان در زمانی اتفاق می‌افتند که یاد خدا فراموشمان شده باشد و غفلت به سراغمان آمده باشد.