بریده‌هایی از کتاب و کسی نماند جز ما

تو شرایط این کارو ساده می‌کنی. با تو بودن راحته. باز می‌تونم شغلی رو که همیشه خواهانش بودم، داشته‌ باشم؛ ولی وقتی تو پشتم هستی، داشتن این شغل صد برابر بهتر می‌شه. با تو که هستم حس می‌کنم می‌شه همه‌چی رو باهم داشت.»

تا حالا شده کارایی رو انجام بدی که می‌دونی اشتباهن؛ ولی یه‌جورایی هم درستن؟

اکثر گیاهان برای زنده‌موندن به کلی مراقبت نیاز دارن؛ ولی بعضی چیزا مثل درختا اون‌قدر قوی هستن که با تکیه به خودشون و نه هیچ‌کی دیگه رشد کنن.»

شاید عشق چیزی نیس که تکرار شه. فقط پیوسته کم‌وزیاد می‌شه، درست مثل آدمای زندگی‌مون.

«لی‌لی؟ شاید تو بهترین اتفاق زندگی من باشی.»

می‌خندم. «تو حافظه‌ی خوبی داری.» یه لبخند ملیح روی لبش نقش می‌بنده. می‌گه: «بله، ولی فراموش‌کردن تو هم سخته.»

پدری از‌دست‌رفته و هم‌اتاقی‌ رو اعصاب و متن‌های قدردانی سؤال‌برانگیز خیلی‌ هم ناخوشایند به‌نظر نمی‌آن، وقتی آسمون شب اون‌قدر صاف باشه که بشه عظمت عالم رو خوب حس کرد. عاشق لحظه‌ای‌م که آسمون بهم حسِ کم‌اهمیتی می‌ده.

پونزده دقیقه‌ی پیش، عشق زندگی‌ش رو از دست داد. همین پونزده دقیقه‌ی پیش، پدر یه دختر زیبا شد. این کاریه که پونزده دقیقه می‌تونه با یه آدم بکنه. می‌تونه یه آدم رو نابود کنه. می‌تونه نجاتش بده.

بعضی وقتا حتا یه زن گنده هم به آرامش آغوش مادرش نیاز داره تا بتونه بین فشارای زندگی به خودش استراحت بده.