بریده‌هایی از کتاب و کسی نماند جز ما

«وقتی ده‌ساله بودم مادرم منو مشترک یه وب‌سایت کرد، به اسم " بذرهای بی‌نام‌ونشان". هر ماه یه بسته بذر بدون اسم واسه من می‌رسید، با دستورالعمل نحوه‌ی کاشتن و مراقبت ازشون. تا زمانی‌که از زمین بیرون می‌اومد، نمی‌دونستم چی کاشتم. هر روز بعد از مدرسه یه راست می‌دوییدم حیاط پشتی تا ببینم تو چه مرحله‌ای هستن. این باعث می‌شد، همیشه مشتاقانه منتظر یه چیزی باشم. پرورش‌دادن گل‌وگیاه مثل یه پاداشه.»

صاف می‌ایسته و یه قدم می‌آد سمتم. «وای، لی‌لی من می‌خوامت! تو این مورد اشتباه نکن. فقط نمی‌خوام بخوامت.»

«حس می‌کنم انگار همه‌ی چیزی رو که واقعاً هستیم، نشون نمی‌دیم. اونم وقتی تک‌تک‌مون به یه اندازه از زندگی خسته‌ایم. بعضیامون فقط توی پنهان‌کردن این موضوع از دیگران ماهرتریم.»

خیلی تلخه که هر وقت کسی در معرض خشونت قرار می‌گیره، اولین فکری که به ذهن‌ها می‌رسه، همینه. بهتر نیس به‌جای این‌که از کسایی که به افراد خشن علاقه دارن منزجر بشیم، نسبت به افراد خشن حس انزجار داشته‌ باشیم؟ به همه‌ی کسایی که قبل از من همچین شرایطی داشتن، فکر می‌کنم. به همه‌ی کسایی که بعد از من این شرایط رو خواهند داشت. یعنی روزها بعد از تجربه‌ی خشونت از جانب کسایی که به ما عشق می‌ورزن. همه همین حرف رو تو ذهن تکرار می‌کنیم؟ "از امروز به بعد، چه در شرایط خوب و چه بد، چه در هنگام غنا و چه در تنگدستی، در هنگام بیماری یا سلامت همواره همراهت خواهم بود، تا مرگ ما را از هم جدا کند." شاید بنا نبوده این سوگندها درست همون چیزی باشن که زن و شوهرها به زبون می‌آرن. چه در شرایط خوب، چه بد؟ بی‌خیالِ این مزخرفات.

خیلی تلخه که هر وقت کسی در معرض خشونت قرار می‌گیره، اولین فکری که به ذهن‌ها می‌رسه، همینه. بهتر نیس به‌جای این‌که از کسایی که به افراد خشن علاقه دارن منزجر بشیم، نسبت به افراد خشن حس انزجار داشته‌ باشیم؟

همه‌ی کسایی رو که تو زندگی‌ت دیدی به‌خاطر بیار. خیلی زیادن. اونا مثل موج می‌آن و با مد دریا همه‌جا نفوذ می‌کنن. بعضی موج‌ها بزرگ‌ترن و نسبت به بقیه تأثیرگذارتر. بعضی وقتا امواج با خودشون چیزایی رو از بطن دریا می‌آرن، می‌ندازن تو ساحل و می‌رن. ردِ رو دونه‌های شن نشون می‌ده یه زمانی موج‌ها اون‌جا بودن، خیلی قبل از این‌که جزر بشه. این چیزی بود که اطلس وقتی گفت: «عاشقتم.» می‌خواست بگه. می‌خواست بدونم بزرگ‌ترین موجی هستم که تا حالا دیده و هر چیزی که همراهم آوردم اون‌قدر زیاده که ردم تا ابد اون‌جا می‌مونه، حتا بعد از عقب‌نشینی موج.

کارتون نمو رو تماشا کردیم و وقتی اون قسمت که مارلین دنبال نمو می‌گرده و واقعاً احساس شکست می‌کنه، رسید، دُری بهش گفت، "وقتی از زندگی دلت می‌گیره، می‌خوای بدونی باید چیکار کنی؟... فقط به شناکردن ادامه بده. فقط به شناکردن ادامه بده. فقط به شناکردن ادامه بده، شنا، شنا.

منو می‌کشه سمت خودش و می‌خندم. با همه‌ی اتفاقایی که از روز دیدنش تو زندگی‌م افتاد، هیچ‌وقت انتظار این پایان رو نداشتم. خیلی بهش امید داشتم؛ ولی تا این لحظه نمی‌دونستم روزی اتفاق می‌افته یا نه. با زمزمه می‌گه: «حالا می‌تونی دست از شنا بکشی، لی‌لی. بالاخره رسیدیم به ساحل.»

همه‌ی انسان‌ها اشتباه می‌کنن. اشتباهات نشون‌دهنده‌ی شخصیت یه نفر نیستن. این‌که چه‌جوری اون اشتباهات رو می‌پذیریم و به‌جای عذر و بهونه ازشون درس می‌گیریم، مهمه.

همه‌ی انسان‌ها اشتباه می‌کنن. اشتباهات نشون‌دهنده‌ی شخصیت یه نفر نیستن. این‌که چه‌جوری اون اشتباهات رو می‌پذیریم و به‌جای عذر و بهونه ازشون درس می‌گیریم، مهمه.