بریده‌هایی از کتاب و کسی نماند جز ما

«یه هدف دارم، اونم اینه که پیشرفت کنم.»

«تو همسر منی. من باید اونی باشم که جلو هیولاهای بیرون ازت محافظت کنه، نه که خودم یکی از اونا باشم.»

«لی‌لی، چیزی به ‌نام آدم بد نداریم. همه‌ی ما فقط آدمایی هستیم که بعضی وقتا کارای اشتباه ازمون سر می‌زنه.»

پدری از‌دست‌رفته و هم‌اتاقی‌ رو اعصاب و متن‌های قدردانی سؤال‌برانگیز خیلی‌ هم ناخوشایند به‌نظر نمی‌آن، وقتی آسمون شب اون‌قدر صاف باشه که بشه عظمت عالم رو خوب حس کرد.

بعضی وقتا نمی‌تونی ذهنتو کنترل کنی. فقط باید عادتش بدی که فکرش بعضی جاهای دیگه نره.

نباید وقت‌مون رو برای چیزایی که شاید روزی اتفاق بیفتن یا حتا هرگز اتفاق نیفتن، تلف کنیم.»

دو دقیقه‌ی تمام بدون این‌که یه کلمه‌ی دیگه بگم، اون‌جا ایستادم. حتا یه موضوع فوق‌العاده هم نبود که بخوام راجع‌به اون مرد بگم. واسه همین تو سکوت فقط زل زدم به جمعیت.

محکوم نیستیم همواره همونی که یه زمانی بودیم، بمونیم

«تا حالا شده دلت بخواد مردم یه‌کم روراست‌تر باشن؟»

تو فقط یه انسانی. و به‌عنوان انسان نمی‌شه انتظار داشت، بار تمام غم‌ها رو تنهایی به‌ دوش بکشیم. بعضی وقتا لازمه اونا رو با کسایی که دوست‌مون دارن درمیون بذاریم تا زیر فشار بارشون له نشیم