بریده‌هایی از کتاب موهبت درمان

روان‌نژندی و رشد انسان اثر کارن هورنای بود.

هنگامی که مسیر پیشرفت را به عنوان دانشجوی جوان رشته روان‌درمانی می‌پیمودم، مفیدترین کتابی که خواندم، روان‌نژندی و رشد انسان اثر کارن هورنای بود.

هرگاه مرتکب اشتباهی می‌شوید، به آن اعتراف کنید. هر تلاشی برای کتمان یا پنهان کردن آن، نتیجه‌ای منفی خواهد داشت و بیمار احساس خواهد کرد که قصد فریب دادن او را دارید. به این ترتیب، به روند درمان، آسیب خواهید رساند. به علاوه اعتراف صریح به اشتباهات می‌تواند سرمشق خوبی برای بیماران و نشانه‌ای از اهمیتی باشد که برای آنها قائل می‌شوید.

تعداد زیادی از درمانگران هرگاه می‌شنوند منتقدان، کارشان را تنها نوعی «خریداری دوستی» می‌نامند، از شدت ناراحتی، خود را جمع می‌کنند، ولی در این عبارت، رگه‌هایی از حقیقت به چشم می‌خورد و نباید ناراحت شد.

چندین سال پیش، زنی نویسنده را تحت درمان قرار دادم که پس از نوشتن دو داستان بلند، از پای درآمده و تصمیم گرفته بود دیگر هرگز به سراغ نوشتن نرود، مگر زمانی که کتاب، زمام او را در دست بگیرد. پنهانی به او خندیدم، ولی در کتابخانه هانینگتون که تفکر نوشتن کتاب، زمام مرا در دست گرفت، به این نتیجه رسیدم که تا آن لحظه، آن زن را به درستی درک نکرده‌ام.

ماهیت نیروهای متضاد درونی چیست؟ نگرش روان‌درمانی اگزیستانسیال، فرض را بر این مبنا قرار می‌دهد که تعارضهای درونی مسحورکننده انسان، هم ناشی از درگیری غرایز سرکوب شده یا افراد مهم درونی‌شده، یا ریزه‌های خاطرات تروماتیک فراموش‌شده است و هم حاصل مواجهه با «مسلّمات» هستی.

آنها به رغم مشکلات اقتصادی، بیماران مشتاقی را می‌یابند که در پی رشد فزاینده و پیرو درمانی باشند که پایانی بر آن متصور نیست. کتاب موهبت درمان را برای چنین درمانگران و چنین بیمارانی نوشته‌ام.

هرچه بیشتر با محدودیتها مواجه شویم، بیشتر ناچار خواهیم بود اسطوره ویژه بودن، استعداد بی‌پایان داشتن، زوال‌ناپذیر بودن و مصونیت خود را در مقابل قوانین محتوم زیستن به کناری نهیم. به همین دلایل، هایدگر مرگ را «ناممکن شدن سایر ممکنها» می‌نامد. پیمودن مسیر منتهی به اتخاذ تصمیم، شاید به این دلیل دشوار باشد که به قلمرو تنهایی، سرزمینی سرشار از اضطراب می‌پیوندد. «هر آنچه وجود دارد، نابود می‌شود» و «هر راهکاری، تو را از راهکارهای دیگر، محروم خواهد ساخت.»

باور دارم که چهار نگرانی غایی در روان‌درمانی نسبت به سایر نگرانیها اهمیت بیشتری دارند. آنها عبارتند از: مرگ، انزوا، مفهوم زندگی و آزادی

هرگاه افرادی با غرور و خودستایی، یا غافل از احساسات و علایق پرشمار ظاهر می‌شوند، رنج حاصل از اسرار نهانی آنها را درک می‌کنم و می‌کوشم به جای قضاوت کردن، با آنها نزدیک، همدل و پیوسته باشم.