بریده‌هایی از کتاب مادربزرگ سلام می‌رساند و می‌گوید متاسف است

هدیه‌ی واقعی در لذت خواندن نهفته است، نه در خود کتاب.

السا متوجه شده که برای به ‌حرف آوردن مردم، بهتر این است که با آن‌ها راجع به مسائلی حرف بزند که از آن خوش‌شان نمی‌آید، تا راجع به مسائلی که مورد علاقه‌شان است.

«بهترین افسانه‌ها نه صد درصد واقعی‌اند، نه صد درصد تخیلی.»

ملکه فقط تا زمانی قدرتمند است که زیردستانش از کشمکش هراس داشته باشند.

تمام هیولاها از ابتدا هیولا نبوده‌اند و تمام هیولاها هم شکل هیولا نیستند. تعدادی از آن‌ها هیولا را در وجود خودشان دارند.

آدم می‌تواند سال‌ها مادربزرگش را دوست داشته باشد، بدون اینکه واقعاً چیزی درباره‌ی او بداند.

مادربزرگ اصلاً معتقد نیست که آدم باید حتماً کلمه‌ها را درست بنویسد.

«بهتره بعضی چیزها رو اصلاً هم نزد.»

آپارتمان مامان مثل خودش است و آپارتمان مادربزرگ هم مثل خود مادربزرگ. مامان از نظم دقیق خوشش می‌آید، مادربزرگ از بی‌نظمی دقیق.

مادربزرگ معتقد است، افرادی که کندذهن‌تر هستند، همیشه به افرادی که سریع‌الانتقال هستند، تهمت می‌زنند که قدرت تمرکزشان ایراد دارد. «احمق‌ها متوجه نمی‌شن در حالی‌که خودشون هنوز تو یه نقطه گیر کرده‌ند، دانایان از اون مرحله عبور کرده‌ند و دارن به مسائل بعدی فکر می‌کنن. به همین دلیل احمق‌ها همیشه ترسو و هجومی هستن، چون هیچ‌چیز بیشتر از یه دختر زبروزرنگ اون‌ها رو به وحشت نمی‌ندازه.»

تمام هیولاها از همان ابتدا هیولا نبوده‌اند. تعدادی از آن‌ها به خاطر غم و غصه‌هایشان هیولا شده‌اند.

مرگ برای مادربزرگ حکم نمسیس را داشت. به همین دلیل هیچ‌وقت نمی‌خواست درباره‌ی آن حرف بزند. و به همین دلیل جراح شد؛ تا با تمام قوا با مرگ بجنگد.

کمی قبل، مادربزرگ همراه با السا تمام فیلم‌های ارباب حلقه‌ها را دیده بود، به این دلیل که مادر السا مؤکداً دیدن این فیلم‌ها را ممنوع کرده بود.

«فقط آدم‌های متفاوت می‌تونن دنیا رو تغییر بدن. آدم‌های عادی حتی نمی‌تونن یه ذره رو جابه‌جا کنن.»

تو اینترنت موج‌سواری کنم.

السا می‌گوید: «شما محاسبید.» و بعد، با کمی شک و تردید: «و کشیش کلیسا. من شما رو تو مراسم خاکسپاری دیدم، شما لباس کشیش‌ها رو پوشیده بودین!» پزشک، با لحنی چنان دوست‌داشتنی که فقط در حضور مادربزرگ، از آن استفاده می‌شد، می‌گوید: «من خیلی چیزها هستم.» السا می‌پرسد: «یعنی پزشک هم هستین؟»

به همه جای مامان لوله وصل شده است. السا مامان را طوری با دقت در آغوش می‌گیرد و محکم به خودش فشار می‌دهد که ناخواسته لوله‌ها را از جایشان بیرون نکشد. فکر می‌کند، شاید یکی از آن‌ها کابل برق باشد و اگر از جا بیرون کشیده شود، مامان مثل یک لامپ، خاموش شود.

کِنت تقریباً هیچ‌وقت خانه نیست، چون مقاطعه‌کار است، یا آن‌طور که خودش به زبان فرانسوی می‌گوید: «رپرنور.»

کتاب هری پاتر و محفل ققنوس را از روی آیپدش می‌خواند. برای دوازدهمین‌بار. از این کتاب کمتر از سایر کتاب‌های هری پاتر خوشش می‌آید، به همین دلیل است که آن را بیشتر از این نخوانده است.

چون وقتی تعداد کودکان متفاوت به حدنصاب لازم برسد، دیگر لازم نیست هیچ‌کدام از آن‌ها عادی باشند.