بریده‌هایی از کتاب شرط‌بندی

اعدام را اخلاقی و انسانی‌تر از حبس ابد می‌بینم. اعدام فرد را در جا می‌کشد منتها حبس ابد آهسته آهسته. کدام جلاد انسانی‌تر عمل می‌کند؛ آن‌که در عرض یکی دو دقیقه شما را می‌کشد یا آنکه طی سال‌های متمادی جانتان را می‌گیرد؟»

من در عمل به شما ثابت خواهم کرد که از هر آنچه شما برای آن زندگی می‌کنید بیزارم.

شما سر پولتان شرط می‌بندید و من سر آزادیم!

با خواندن کتاب‌های شما شراب‌هایی ناب نوشیدم، آواز خواندم، در جنگل‌ها گوزن و گراز وحشی شکار کردم، عاشق زنان شدم ـ زیبا به لطافت ابرها و آفریده‌های سحر شاعران و نابغه‌های شماـ؛ زنانی که شب‌ها به سراغم می‌آمدند و در گوش‌هایم قصه‌های دل‌انگیزی زمزمه می‌کردند که مدهوش می‌شدم!

«شراب برانگیزاننده‌ی شهوت است و شهوت هم بدترین دشمن زندانی. به علاوه، هیچ چیز از این افسرده‌کننده‌تر نیست که تنهایی شراب بنوشی و کسی را هم نبینی. سیگار هم هوای اتاق را آلوده می‌کند».

چشم میگون و لب خندان و دل خرم

شما عقلتان را از دست داده‌اید و به بیراهه افتاده‌اید. کذب را به جای حقیقت و زشتی را به جای زیبایی پذیرفته‌اید. همان طور که اگر درختان سیب و پرتقال به ناگهان به جای میوه قورباغه و مارمولک بار بدهند یا گل‌های رز بوی اسب عرق کرده بدهند، شما حیرت خواهید کرد. من نیز متعجبم از اینکه شما بهشت را با دنیا عوض کرده‌اید!... نمی‌خواهم شما را درک کنم!

دولت خدا نیست و حق ندارد چیزی را بگیرد که وقتی آن را بخواهی بازگشتی در آن نیست!

من از کتاب‌های شما بیزارم و از خرد و از موهبت‌های این جهان هم! همه‌ی این‌ها بی‌ارزش، فانی، واهی، فریبنده‌اند؛ مثل سراب. شما ممکن است مغرور و خردمند و خوب باشید، منتها مرگ چنان شما را از صفحه‌ی زمین محو می‌کند که گویی چیزی بیش از موش کور نبوده‌اید.

اکثر مهمان‌ها، که میانشان روزنامه‌نگاران و فرهیختگان بسیاری هم حضور داشتند، اعدام را محکوم کردند. آنان این نوع مجازات را منسوخ و غیراخلاقی و مغایر با دولت‌های مسیحی می‌دانستند. از منظر عده‌ای از آنان، حبس ابد می‌بایست در همه جا جانشین اعدام می‌شد. بانکدار، که میزبان آنان نیز بود، گفت: «من با شما هم‌رأی نیستم. نه اعدام را تجربه کرده‌ام و نه حبس ابد را، اما اگر کسی بخواهد میان آن‌ها اولویت قرار دهد ـ به شخصه ـ اعدام را اخلاقی و انسانی‌تر از حبس ابد می‌بینم. اعدام فرد را در جا می‌کشد منتها حبس ابد آهسته آهسته. کدام جلاد انسانی‌تر عمل می‌کند؛ آن‌که در عرض یکی دو دقیقه شما را می‌کشد یا آنکه طی سال‌های متمادی جانتان را می‌گیرد؟» یکی از مهمان‌ها گفت: «هر دوی این‌ها به یک نسبت غیر اخلاقی‌اند، چون هر دو هدف یکسانی دارند: گرفتن جان. دولت خدا نیست و حق ندارد چیزی را بگیرد که وقتی آن را بخواهی بازگشتی در آن نیست!»

من نیز متعجبم از اینکه شما بهشت را با دنیا عوض کرده‌اید!... نمی‌خواهم شما را درک کنم!

اگر ناچار بودم میان مجازات اعدام و حبس ابد یکی را انتخاب کنم، قطعاً حبس ابد را برمی‌گزیدم. زندگی‌کردن به هر نحوی بهتر از مرگ است».

«من با شما هم‌رأی نیستم. نه اعدام را تجربه کرده‌ام و نه حبس ابد را، اما اگر کسی بخواهد میان آن‌ها اولویت قرار دهد ـ به شخصه ـ اعدام را اخلاقی و انسانی‌تر از حبس ابد می‌بینم. اعدام فرد را در جا می‌کشد منتها حبس ابد آهسته آهسته. کدام جلاد انسانی‌تر عمل می‌کند؛ آن‌که در عرض یکی دو دقیقه شما را می‌کشد یا آنکه طی سال‌های متمادی جانتان را می‌گیرد؟»

زندگی‌کردن به هر نحوی بهتر از مرگ است

کتاب‌های شما من را خردمند کردند. همه‌ی آنچه در طول عصرها فکر خلاق بشر پدید آورده در محفظه‌ی کوچک جمجمه‌ی من متراکم شده است. می‌دانم که از همه‌ی شما خردمندترم!

مطالعات او آدم را به یاد مردی، در میان تکه‌های کشتی به گل نشسته‌اش، می‌انداخت که در تلاش برای نجات زندگی‌اش مصرانه از تخته پاره‌ای به تخته پاره‌ی دیگر چنگ می‌زد.

شما عقلتان را از دست داده‌اید و به بیراهه افتاده‌اید. کذب را به جای حقیقت و زشتی را به جای زیبایی پذیرفته‌اید. همان طور که اگر درختان سیب و پرتقال به ناگهان به جای میوه قورباغه و مارمولک بار بدهند یا گل‌های رز بوی اسب عرق کرده بدهند، شما حیرت خواهید کرد. من نیز متعجبم از اینکه شما بهشت را با دنیا عوض کرده‌اید!... نمی‌خواهم شما را درک کنم!

از آنجا برق نوری را دیدم که ابرهای سیاه را می‌شکافد. جنگل‌های سبز، مزارع، رودخانه‌ها، دریاچه‌ها، شهرها را دیدم. آواز زنان افسون‌گر و نوای نیِ چوپان‌ها را شنیدم. بر بال‌های شیاطین جذاب، که پروازکنان به سوی من می‌آمدند تا از خدا با من سخن بگویند، دست کشیدم. با خواندن کتاب‌های شما، خود را به میان مغاکی بی‌پایان پرتاب کردم؛

پانزده سال به میل خود زندگی دنیوی را مطالعه کردم. درست است که در طول این زمان نه دنیا را دیدم و نه مردم را، اما با خواندن کتاب‌های شما شراب‌هایی ناب نوشیدم، آواز خواندم، در جنگل‌ها گوزن و گراز وحشی شکار کردم، عاشق زنان شدم ـ زیبا به لطافت ابرها و آفریده‌های سحر شاعران و نابغه‌های شماـ؛ زنانی که شب‌ها به سراغم می‌آمدند و در گوش‌هایم قصه‌های دل‌انگیزی زمزمه می‌کردند که مدهوش می‌شدم! با خواندن کتاب‌های شما، تا قله‌های «البرز» و «مون» بلان صعود کردم و از آنجا طلوع خورشید را دیدم و غروب را، که آسمان و اقیانوس و قله‌ها را با رنگ‌های طلایی و آتشین آغشته می‌کند، تماشا کردم.

اکثر مهمان‌ها، که میانشان روزنامه‌نگاران و فرهیختگان بسیاری هم حضور داشتند، اعدام را محکوم کردند. آنان این نوع مجازات را منسوخ و غیراخلاقی و مغایر با دولت‌های مسیحی می‌دانستند. از منظر عده‌ای از آنان، حبس ابد می‌بایست در همه جا جانشین اعدام می‌شد.