بریده‌هایی از کتاب زندگی مشترک بدون فریاد: حفظ آرامش، رشد کردن و صمیمی‌تر شدن

راکی در فیلمش این مسئله را درباره رابطه‌اش با آدریان این‌گونه توصیف می‌کند: «من خلأهایی داشتم. او خلأهایی داشت. ما خلأهای همدیگر را پر می‌کنیم.»

سفری دوازده ساعته با یک اتوبوس بدون کولر در یک جنگل می‌تواند منجر به یک جنگ شود.

به جای توجه به رفتار همسرشان که خوشبختانه قابل کنترل نیست، به رفتار خود که برایشان قابل کنترل است، توجه می‌کنند.

یک فرد، تنها با چنین نگرشی می‌تواند آنچه را همه ما مشتاق آن هستیم، تجربه کند؛ یعنی صمیمیت واقعی با یک روح مستقل و اسرارآمیز دیگر، کسی که آگاهانه تصمیم می‌گیرد زندگی، انتخابها، امیدها و رؤیاهایش را با ما سهیم شود.

فریاد زدن شما همان نتیجه‌ای را داد که می‌ترسیدید اتفاق بیفتد.

و دیده‌ام که این مسئله بسیار اتفاق می‌افتد) سعی کنید آن زن را با ناسزا گفتن، سرزنش و تهدید، تخریب کنید. نتیجه منطقی این داستان چیست؟ بله، همسرتان از شما دورتر می‌شود، از دستتان عصبانی است و حال احتمال بیشتری دارد که بیشتر وقتش را در محل کار و با همکار جدیدش صرف کند. در حالت کنش‌پذیری به امید آنکه همسرتان با چنین کاری به سوی شما بازگردد و به شما نزدیک‌تر شود، بدترین وجه‌تان را به او نشان داده‌اید.

مثلاً شوهرتان می‌گوید با همکار خانم جدیدش خیلی خوب کنار می‌آید. آنها مکمل مهارتهای یکدیگرند و به‌تازگی با هم برای کار روی یک پروژه بزرگ انتخاب شده‌اند. این امر مستلزم صرف وقت بسیار و تماس نزدیک بین این دو نفر است و باعث می‌شود شما کم‌کم نگران شوید. حال یک حرکت بدون فریاد اصولی و جوابگو می‌تواند این باشد که به محض آنکه نگران می‌شوید، با آرامش و مستقیم این احساسهایتان را با همسرتان در میان بگذارید

فریاد زدن ما در واقع باعث می‌شود نگرانیهایمان راحت‌تر تبدیل به واقعیت شود.

خانه جایی است که با هم در آن سکونت داریم. خانواده دودمانی نیست که از آن آمده‌ایم؛ خانواده اولین و مهم‌ترین آفرینش جدیدی است که با هم شکل می‌دهیم. ما باید به این شکل فکر کنیم تا برای خودمان و فرزندانمان انسانهایی کامل و مستقل باشیم.

کمتر تجربه‌ای در زندگی از نظر توانایی پیشرفت چالش و رشد، شبیه زندگی مشترک است.