بریده‌هایی از کتاب زندگی مشترک بدون فریاد: حفظ آرامش، رشد کردن و صمیمی‌تر شدن

احساسی بودن بزرگ‌ترین دشمن ما در هنگام ایجاد رابطه‌های مهم است.

این داستان می‌خواهد نشان دهد یک تغییر بزرگ الزاما با یک حرکت غیرقابل تصور آغاز نمی‌شود. قطعا چنین تغییری با تلاش در جهت تغییر رفتار شخص دیگری رخ نمی‌دهد؛ بلکه با حفظ آرامش یکی از دو طرف آغاز می‌شود و دیگری را به پی‌گیری همان روش دعوت می‌کند.

احساسی بودن، هنگامی که می‌خواهیم یک رابطه عالی ایجاد کنیم، بزرگ‌ترین دشمن ماست.

حساس بودن بیش‌ازحد و گرفتن حالت تدافعی نسبت به خانواده (یا هر چیزی در این رابطه) مفید نیست. این کار برایتان سودی ندارد. در حقیقت، این کار تنها شما را گیر می‌اندازد. اگر بتوانید کمی پوست‌کلفت‌تر و کمی شوخ‌طبع باشید، از احساس رهایی‌ای که خواهید داشت، شگفت‌زده خواهید شد؛ حتی وقتی همسرتان به شما حرفهایی می‌زند که شنیدنشان مشکل است.

وقتی ما تسلیم نگرانیهای زندگی مشترک می‌شویم («آیا همیشه این‌طور خواهد بود؟» ، «آیا او دیگر به من اهمیت می‌دهد؟» ، «آیا او فریب‌کاری می‌کند؟»)، به‌طور واضح، عملکرد مغز را مختل می‌کنیم. و وقتی مغزمان دست از کار می‌کشد، ما شروع به شکلی از فریاد زدن می‌کنیم. و می‌دانید چه اتفاقی می‌افتد؟ مسئله به شکلی ظالمانه، اما شاعرانه برعکس می‌شود؛ فریاد زدن ما در واقع باعث می‌شود نگرانیهایمان راحت‌تر تبدیل به واقعیت شود.

تمرکزتان را از اینکه بر همسرتان متمرکز شوید تا شما و تلاشهایتان را تشخیص دهد، برگیرید. در عوض بر رشد خودتان در جهت تبدیل شدن به انسانی سپاسگزار متمرکز شوید که مشتاقانه همسرش را درک و از او برای همه کارهایی که (چه بزرگ و چه کوچک) انجام می‌دهد تا زندگی‌تان پیش برود، تشکر می‌کند.

اگر تنها یک گام کوچک برای اینکه انسانی قوی‌تر شوید و زندگی مشترکتان صمیمی‌تر شود، وجود داشته باشد، آن گام این است: تنها بگویید: «متشکرم» . اولویتتان این باشد که هر کاری را همسرتان در جهت پیشبرد زندگی‌تان انجام می‌دهد، تشخیص دهید، پررنگ و تحسین‌اش کنید.

صمیمی‌تر شدن دلیل ازدواج ماست. صمیمی‌تر شدن حرکتی است که به واضح‌ترین شکل بیانگر واقعی‌ترین و آسیب‌پذیرترین خواسته‌های ارتباطی ماست.

قدرتمندترین نیرویی که می‌توانید وارد زندگی مشترکتان کنید، قدرت آرامش است. با حفظ آرامش و ارتباط، قدرت قطع مسالمت‌آمیز بحث و جدلها، شناخت و تغییر هرگونه الگوی اختلالی و تبدیل هر رابطه‌ای به شکلی که همیشه در آرزویش بوده‌اید، را خواهید داشت. تنها با حفظ آرامش و حضور داشتن در رابطه، می‌توانید به زندگی مشترک و کل خانواده‌تان آرامش دهید.

اتفاق می‌افتد) سعی کنید آن زن را با ناسزا گفتن، سرزنش و تهدید، تخریب کنید. نتیجه منطقی این داستان چیست؟ بله، همسرتان از شما دورتر می‌شود، از دستتان عصبانی است و حال احتمال بیشتری دارد که بیشتر وقتش را در محل کار و با همکار جدیدش صرف کند. در حالت کنش‌پذیری به امید آنکه همسرتان با چنین کاری به سوی شما بازگردد و به شما نزدیک‌تر شود، بدترین وجه‌تان را به او نشان داده‌اید. و البته این کار معکوس عمل می‌کند. و همسرتان، مگر بر اساس دلسوزی یا وظیفه‌ای همراه با رنجش، دیگر نمی‌خواهد به شما نزدیک‌تر شود؛ او برعکس می‌خواهد به او نزدیک‌تر شود. فریاد زدن شما همان نتیجه‌ای را داد که می‌ترسیدید اتفاق بیفتد. این، قدرت اجتناب‌ناپذیر کنش‌پذیری عاطفی است؛ این، قدرت اجتناب‌ناپذیر فریاد زدن است. به همین علت آرام کردن خودتان مهم‌ترین گامی است که می‌توانید بردارید تا تغییرهایی مثبت را وارد زندگی مشترکتان کنید.