بریده‌هایی از کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران

هر احمقی می‌تواند از اشتباهات خود دفاع کند و بیشتر احمق‌ها نیز چینن می‌کنند.‌اما اقرار به خطاهای خود، انسان را برجسته می‌کند و احساسی حاکی از بزرگی و تعالی به آدم می‌بخشد.

ضرب‌المثل قدیمی، که من آن را با حروف زیبا نوشته و بالای آیینه دستشویی چسبانده‌ام که هر روز صبح آن را ببینم، می‌گوید: من از این راه فقط یک بار می‌گذرم. بنابراین هر خوبی که بتوانم در حق همنوعانم انجام دهم و هر مهربانی که بتوانم به آنها نشان دهم، بهتر است همین حالا انجام شود. مرا یاری کن که از آن کوتاهی نکنم چون از این راه دوباره نخواهم گذشت.

«عمیق‌ترین اصل در طبیعت بشر، عطش بی‌پایان او به تقدیر شدن است»

چرا این افراد دیوانه می‌شوند؟ من این سؤال را از یکی از پزشکان یکی از مهم‌ترین بیمارستان‌های روانی کشور پرسیدم. این پزشک که برنده بالاترین درجات و عناوین به خاطر دانشش در این موضوع بود بی‌پرده به من گفت که نمی‌داند چرا بعضی‌ها دیوانه می‌شوند. هیچکس به طور قطع نمی‌داند. ولی او اظهار داشت بسیاری از افرادی که دیوانه می‌شوند، خواهان نوعی حس مهم بودن هستند که در دنیای واقعی نمی‌توانند به آن دست یابند و آن را در عالم دیوانگی می‌جویند

عبارات کوچکی چون «با کمال معذرت از این که زحمت می‌دهم» یا «ممکن است خواهش کنم لطف کنید...» و یا «اگر زحمتی نیست...» ، «ممکن است لطف کنید...» ، «ممنون از اینکه لطف می‌کنید و...» ــ اینها عبارات احترام‌آمیز کوچکی هستند که چرخ‌دنده خشن زندگی روزمره را روغن‌کاری می‌کند

چگونه مردم را با طرز تفکر خود هم‌سو کنیم اصل ۱ تنها راه بهره‌گیری بهینه از یک مجادله این است که از آن اجتناب شود. اصل ۲ برای نقطه نظرات شخص دیگر احترام قائل باشید. هرگز نگویید: «تو اشتباه می‌کنی.» اصل ۳ اگر در اشتباهید، بلافاصله و با تأکید اقرار کنید. اصل ۴ به روشی دوستانه شروع کنید. اصل ۵ طرف مقابل را وادار به گفتن جواب‌های مثبت کنید.

هر احمقی می‌تواند انتقاد کند، محکوم کند، و قُر بزند و ــ البته اکثر احمق‌ها چنین می‌کنند. اما به شخصیت و کنترل فراوان نیاز است تا آدم بتواند درک کند و گذشت داشته باشد.

افرادی هستند که فکر می‌کنند اگر شش روز خانواده و یا زیردستان خود را بدون غذا و گرسنه بگذارند جنایت کرده‌اند ولی آنها شش روز ــ و یا شش هفته و گاه حتی شش سال ــ آنها را بدون تغذیه روحی رها می‌کنند و یک تعریف و تمجید معمولی را نیز از آنها دریغ می‌کنند، در حالی که آنها بیشتر گرسنه تشویق و قدردانی هستند تا گرسنه غذا.

جمله هوشمندانه پروفسور اُوراستریت را تکرار می‌کنم: ابتدا شوق خواستن را در دیگری بیدار کنید. کسی که چنین کند تمام دنیا را با خود دارد و آن کسی که نتواند در جاده تنهایی گام برمی‌دارد.

«قضاوت نکن تا قضاوت نشوی.»

بنیامین فرانکلین، که در جوانی بسیار صریح و بی‌پروا بود، چنان سیاستمدار و ماهر در برخورد با مردم شد که سفیر‌امریکا در فرانسه انتخاب شد. راز موفقیت او چه بود؟ او می‌گوید: «من درباره هیچ کسی ــ و هیچ گاه ــ بد صحبت نمی‌کنم... و هر چه خوبی از کسی بدانم بر زبان می‌آورم.»

ما با انتقاد کردن از دیگران تغییرات پایداری در آنها به وجود نمی‌آوریم، بلکه غالبا دلخوری و ناراحتی آنها را باعث می‌شویم.

اُون دی. یانگ حقوقدان برجسته و یکی از نخبگان دنیای تجارت در‌امریکا در جایی می‌گوید: «افرادی که می‌توانند خود را جای دیگران قرار دهند و می‌توانند طرز تفکر آنها را درک کنند هرگز نباید نگران آینده خود باشند.» اگر با خواندن این کتاب فقط یک چیز یاد بگیرید و آن هم، افزایش توانِ همواره فکر کردن از نقطه نظر افراد دیگر و مشاهده‌امور از زاویه دید آنها باشد، قول می‌دهم این کتاب یکی از سنگ‌بناهای آینده شغلی باشد

«آنچه فرد روی صورت خود به نمایش می‌گذارد خیلی مهم‌تر از لباس‌ها و جواهراتی است که تنش را می‌پوشاند.»

"عمل" بلندتر از حرف سخن می‌گوید

پسرم،‌امشب هیچ چیز دیگر اهمیت ندارد. در این تاریکی شب به کنار بسترت آمده‌ام و شرمنده از عملکرد خود در کنارت زانو زده‌ام. کفاره کوچکی است، و می‌دانم که اگر این چیزها را در بیداری برایت بگویم، نخواهی توانست درکشان کنی.‌اما فردا، من یک پدر واقعی خواهم بود. با تو می‌خندم، با درد تو درد می‌کشم، و با خنده تو قهقهه سر می‌دهم. وقتی کلمات حاکی از بی‌صبری و عصبانیت به مغزم هجوم آوردند زبانم را گاز خواهم گرفت و مرتب به خودم خواهم گفت: «او چیزی نیست جز یک پسربچه کوچک!»

شش راه برای جلب علاقه دیگران به خودتان اصل ۱ صمیمانه و به طور واقعی به دیگران علاقه‌مند شوید. اصل ۲ لبخند بزنید. اصل ۳ به یاد داشته باشید که اسم هر شخص زیباترین و مهم‌ترین صدا در گوش اوست. اصل ۴ شنونده خوبی باشید و دیگران را تشویق کنید درباره خودشان حرف بزنند. اصل ۵ درباره چیزهایی حرف بزنید که طرف دیگر به آن علاقه دارد. اصل ۶ کاری کنید که طرف شما احساس‌امنیت کند... و این کار را صادقانه انجام دهید.

تفاوت بین تمجید و چاپلوسی چیست؟ خیلی ساده است: تمجید، صادقانه و چاپلوسی، غیرصادقانه است. یکی از دل برمی‌خیزد و دیگری از زبان. یکی غیرخودخواهانه است و دیگری خودخواهانه. یکی را همه دنیا می‌پسندد و دیگری را همه جهانیان مذموم می‌دانند و محکوم می‌کنند.

ما جسم کودکان و دوستان و کارمندان خود را سیر می‌کنیم ولی به ندرت به فکر تغذیه اعتماد به نفس آنها برمی‌آییم.

وقتی نیم‌نگاهم را از روی روزنامه بلند کردم و با بی‌صبری و ناراحتی از مزاحمتت به تو نگریستم که با تردید در چارچوب در ایستاده بودی و با لحنی خشک گفتم: «چی می‌خواهی؟» تو چیزی نگفتی‌اما با یک حالت پرواز گونه به طرفم دویدی و دستانت را دور گردنم انداختی و مرا بوسیدی و دست‌های کوچکت با چنان محبتی که خداوند در نهاد تو شکفته بود به دور گردنم فشار آوردند که حتی بی‌توجهی و حماقت نیز توان مقاومت در مقابل آن را نداشت. و سپس تو رفتی و صدای پای کودکانه‌ات در پله‌ها پیچید. بله پسرم، لحظه‌ای بعد از آن بود که روزنامه از دستان من سر خورد و به زمین افتاد و ترس وحشتناک و کشنده‌ای بر من مستولی شد. عادت چه بر سر من آورده است؟ این عادت عیب‌جویی و سرزنش کردن ــ که تمام پاداش من به تو برای بچه پسر بودنت بود؟ نه این بوده است که تو را دوست نداشته‌ام بلکه به خاطر اینکه من بیش از حد از یک نوجوان توقع داشته‌ام. من تو را با خط‌کش سال‌های عمر خودم می‌سنجیدم.