بریده‌هایی از کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران

من دریافته‌ام که وقتی به خودم اجازه می‌دهم شخص دیگری را درک کنم. ارزش زیادی برایم دارد. شاید تعجب کنید که چرا عبارتم را بدان گونه بیان کردم. آیا لازم است به خودمان اجازه دهیم کس دیگری را درک کنیم؟ من این طور فکر می‌کنم. اولین واکنش ما نسبت به بیشتر عبارت‌هایی که از دیگران می‌شنویم، ارزیابی یا قضاوت است و نه درک آن. وقتی کسی در مقابل ما احساس، رفتار یا اعتقادی را بروز می‌دهد، تمایل ما تقریبا فورا به سمت این احساس است که «درست می‌گوید» و یا «احمقانه است» یا «عجیب است» و یا «اصلاً قابل قبول نیست» یا «اشتباه است» یا «اصلاً کار خوبی نیست» و غیره. به ندرت به خودمان اجازه می‌دهیم دقیقا درک کنیم که مفهوم آن عبارت برای شخصی که آن را بیان کرده چیست.

در انجام کاری که به طور طبیعی انجام می‌دادید لحظه‌ای درنگ کنید. اقدام به پیروی از احساس و غریزه معمولاً خطا است. در عوض، به صفحات علامت‌گذاری شده کتاب رجوع کنید و بندهای مربوط را بخوانید. سپس آنها را به کار ببندید و ببینید چگونه برای شما جادو می‌کند!

هیچ چیزی به اندازه انتقاد و ایرادگیری سرپرستان موجب کشته شدن انگیزه تلاش در زیردستان نمی‌شود.

«وقتی جلوی درگاهِ درِ خانه خودت تمیز نشده درباره برف روی بام همسایه شکوه نکن.»

برای اینکه مورد توجه دیگران و برای آنها جذاب باشید، به آنها علاقه و توجه نشان دهید. سؤال‌هایی را بپرسید که شخص مقابل از جواب دادن به آن‌ها لذت ببرد. از آنها بخواهید درباره خودشان و دستاوردهایی که داشته‌اند صحبت کنند. توجه داشته باشید که وقتی با کسی صحبت می‌کنید او صدها بار بیشتر به خودش، نیازهایش و احتمالاً مشکلاتش علاقه‌مند است تا به خواسته‌ها و مشکلات شما.

من فقط یک چیز می‌دانم، و آن اینکه هیچ نمی‌دانم.

«قضاوت نکن تا قضاوت نشوی.»

به سگ راه دادن بهتر از آن است که توسط سگ گاز گرفته شوی، چون حتی کشتن سگ هم نمی‌تواند جای گاز سگ را از بین ببرد.

صمیمانه و به طور واقعی به دیگران علاقه‌مند شوید.

شخص می‌تواند توانایی محض در مهندسی، حسابداری، معماری و یا هر حرفه دیگری را با حقوق معمولی استخدام کند. ولی شخصی که علاوه بر دانش فنی، توانایی بیان عقاید خود را داشته باشد و بتواند رهبری و هدایت یک مجموعه را به عهده بگیرد و شوق کار را در اطرافیان برانگیزد، در بازار کار خواهان بیشتری دارد و می‌تواند حقوق‌های بالاتری طلب کند.

دوستی و قدرشناسی می‌تواند خیلی آسان‌تر از خشم و زورگویی باعث تغییر طرز تفکر افراد شود.

آیا دوست ندارید یک عبارت جادویی می‌داشتید که جلوی مجادلات را می‌گرفت، نارضایتی‌ها را از بین می‌برد، محبت به وجود می‌آورد، و باعث می‌شد که طرف مقابل بادقت به حرف شما گوش دهد؟ می‌دانم که دوست دارید! آن جمله این است: «من به شما حق می‌دهم که چنین احساسی دارید. اگر من جای شما بودم بدون شک همین احساس را می‌داشتم.»

۲۵ قرن پیش، لائوتسه عارف چینی، سخنانی را بر زبان آورد که‌امروز نیز خوانندگان این کتاب می‌توانند از آنها بهره ببرند: دلیل این که رودخانه‌ها و دریاها خانه صدها نهر کوهستانی هستند این است که خود را پایین‌تر از آنها نگه داشته‌اند. بنابراین می‌توانند بر تمام نهرهای کوهستان حکومت کنند. به همین ترتیب، عارفی که می‌خواهد بالاتر از دیگر انسان‌ها قرار گیرد، باید خود را پایین‌تر از آنها قرار دهد و برای این که بخواهد قبل از آنها باشد، باید خود را بعد از آنها ببیند. به این ترتیب، با وجودی که جایگاه او بالاتر از انسان‌های دیگر است، آنها هرگز فشار او را حس نخواهند کرد و هر چند جایگاه او قبل از آنهاست، آنها آن را زخمی برای خود نمی‌بینند.

بعدا را یادت می‌آید که وقتی در کتابخانه مشغول مطالعه بودم، چگونه محجوبانه پیشم آمدی در حالی که آزردگی و ناراحتی در چشمانت موج می‌زد؟ وقتی نیم‌نگاهم را از روی روزنامه بلند کردم و با بی‌صبری و ناراحتی از مزاحمتت به تو نگریستم که با تردید در چارچوب در ایستاده بودی و با لحنی خشک گفتم: «چی می‌خواهی؟» تو چیزی نگفتی‌اما با یک حالت پرواز گونه به طرفم دویدی و دستانت را دور گردنم انداختی و مرا بوسیدی و دست‌های کوچکت با چنان محبتی که خداوند در نهاد تو شکفته بود به دور گردنم فشار آوردند که حتی بی‌توجهی و حماقت نیز توان مقاومت در مقابل آن را نداشت. و سپس تو رفتی و صدای پای کودکانه‌ات در پله‌ها پیچید. بله پسرم، لحظه‌ای بعد از آن بود که روزنامه از دستان من سر خورد و به زمین افتاد و ترس وحشتناک و کشنده‌ای بر من مستولی شد. عادت چه بر سر من آورده است؟

این طبیعت انسان و هر خلاف‌کاری است که همه افراد دیگر به جز خود را مقصر می‌داند.

اگر به جانوران، به خاطر رفتار خوبشان پاداش داده شود، خیلی سریع‌تر تعلیم می‌بینند و این آموزش را بهتر حفظ می‌کنند تا اینکه به خاطر رفتار نامناسب تنبیه‌شان کنیم.

مرتب به خود بگویید: «محبوبیت من، شادی من و احساس ارزش داشتن من، تماما بستگی به مهارت من در مراوده با مردم دارد.»

: «توانایی برخورد با مردم کالایی قابل خرید و فروش است مثل شکر و قهوه. من برای این توانایی بیش از هر چیز دیگری در این دنیا حاضرم به فرد بدهم.»

تنها راهی که با آن می‌توان سعی و تلاش دیگران را برانگیخت این است که عمل آنها را قدر بنهیم و آنها را تشویق کنیم.

هر احمقی می‌تواند انتقاد کند، محکوم کند، و قُر بزند و ــ البته اکثر احمق‌ها چنین می‌کنند.