بریده‌هایی از کتاب آیین دوستیابی و چگونگی نفوذ در دیگران

هری اِی. اُوراستریت در کتاب خود، "تأثیر بر رفتار انسان‌ها"، می‌نویسد: «عمل ناشی از آن چیزی است که اساسا می‌خواهیم... و بهترین نصیحتی که به هر کسی، چه در تجارت و چه در خانه، چه در مدرسه و چه در سیاست، می‌شود کرد این است که: ابتدا، باید خواستنش را در دیگران به وجود آوری تا بتوانی او را به انجام خواسته‌ات وادار کنی.

والدین ناراضی و رؤسای غرغرو و شوهرها و زن‌های ناراحت باید درک کنند که هیچ کس دلش نمی‌خواهد طرز فکرش را عوض کند. هیچ کس را نمی‌توان مجبور کرد با من یا شما هم‌عقیده باشد.‌اما می‌توان با دوستی و محبت، آنها را به توافق با خود هدایت نمود.

آیا دوست ندارید یک عبارت جادویی می‌داشتید که جلوی مجادلات را می‌گرفت، نارضایتی‌ها را از بین می‌برد، محبت به وجود می‌آورد، و باعث می‌شد که طرف مقابل بادقت به حرف شما گوش دهد؟ می‌دانم که دوست دارید! آن جمله این است: «من به شما حق می‌دهم که چنین احساسی دارید. اگر من جای شما بودم بدون شک همین احساس را می‌داشتم.»

یک بار بد کردم و همواره شنیدم، دو بار خوب کردم و هرگز نشنیدم

کارلایل می‌گوید: «یک مرد، بزرگی خود را با شیوه برخوردش با مردان کوچک بروز می‌دهد.»

جناب، خداوند نیز قصد ندارد انسان را مورد قضاوت قرار دهد تا اینکه روزگارش به سر آید.

دکتر جان. جی هپبون، رییس سابق دانشگاه پرینستون، می‌گوید: «تعلیم و تربیت چیزی جز توانایی به رویارویی با موقعیت‌های مختلف زندگی نیست.» هنگامی که خواندن سه فصل اول این کتاب را تمام کردید، اگر کمی مجهزتر برای رویارویی با موقعیت‌های زندگی نبودید، به نظر من این کتاب در رابطه با شما موفق نبوده است؛ زیرا بنا به گفته هربرت اسپینلر: «هدف بزرگ تعلیم و تربیت، معلومات نیست، بلکه عمل است.» و این کتاب، یک کتابِ عمل است.

"عمل" بلندتر از حرف سخن می‌گوید و یک لبخند به ما می‌گوید: «من تو را دوست دارم. از دیدنت خوشحالم. تو مرا سرشار از شادی کرده‌ای.»

فرمولی که برایتان اعجازها می‌کند به یاد داشته باشید که دیگران ممکن است کاملاً در اشتباه باشند.‌اما خودشان این طور فکر نمی‌کنند. آنها را محکوم نکنید. هر احمقی می‌تواند چنین کند. سعی کنید آنها را درک کنید. فقط انسان‌های عاقل، بردبار و استثنایی می‌توانند این کار را بکنند.

بقیه آنها سعی کرده بودند به زور خدمات خود را به من بفروشند، ولی این یکی به من اجازه داد خودم، به خودم بفروشم و به همین دلیل، برنده شد.

بنابراین، اگر بعضی مردم آن قدر تشنه مهم بودن هستند که واقعا دیوانه می‌شوند تا این احساس را به دست آورند، فکرش را بکنید که چه معجزه‌ای رخ خواهد داد اگر من و شما بتوانیم با تقدیر صادقانه از کارهایی که دیگران انجام می‌دهند همین حس را در آنها به وجود آوریم.

آیا خود شما به موضوعاتی که خود کشف کرده‌اید بیشتر ایمان ندارید تا ایده‌هایی که دو دستی به شما تقدیم شده‌اند؟ در این صورت، آیا کار درستی است که سعی کنیم نظرات خودمان را با پتک در مغز دیگران فرو کنیم؟ آیا عاقلانه‌تر نیست که فقط پیشنهاد بدهیم و آنها را مختار بگذاریم تا خودشان به نتیجه مطلوب برسند؟

سال‌ها طول کشید و بیشمار دلارهایی از جیبم رفت تا این که دریافتم بحث کردن با دیگران فایده‌ای ندارد. خیلی مقرون به صرفه‌تر و جالب‌تر است که مسائل را از دیدگاه طرف مقابل ببینیم و سعی کنیم او را به گفتن جواب‌های مثبت وا داریم.

شش راه برای جلب علاقه دیگران به خودتان اصل ۱ صمیمانه و به طور واقعی به دیگران علاقه‌مند شوید. اصل ۲ لبخند بزنید. اصل ۳ به یاد داشته باشید که اسم هر شخص زیباترین و مهم‌ترین صدا در گوش اوست. اصل ۴ شنونده خوبی باشید و دیگران را تشویق کنید درباره خودشان حرف بزنند. اصل ۵ درباره چیزهایی حرف بزنید که طرف دیگر به آن علاقه دارد. اصل ۶ کاری کنید که طرف شما احساس‌امنیت کند... و این کار را صادقانه انجام دهید

ممکن است تمام منطق افلاطون یا ایمانوئل کانت را برایشان بیاورید، ولی تغییری در نقطه نظرات آنها به وجود نخواهید آورد، زیرا احساسات آنها را جریحه‌دار کرده‌اید.

انتقاد دشمن‌آفرین است، زیرا فرد را در موضع دفاعی قرار می‌دهد و غالبا باعث می‌شود که او سعی در توجیه خود کند. انتقاد خطرناک است زیرا غرور باارزش شخص را جریحه‌دار می‌کند و احساس مهم بودن او را خدشه‌دار می‌سازد و در نتیجه، باعث دلخوری می‌شود.

«هدف بزرگ تعلیم و تربیت، معلومات نیست، بلکه عمل است.»

من فقط یک چیز می‌دانم، و آن اینکه هیچ نمی‌دانم.

«نفرت هیچ گاه با نفرت به پایان نمی‌رسد بلکه با عشق از بین می‌رود.»

«بیشتر آدم‌هایی که در اطراف ما وجود دارند تقریبا به همان اندازه‌ای شادند که ذهنشان اجازه می‌دهد.»