بریده‌هایی از کتاب خیمه

درون خیمه هستی. فضای بیرون پهناور و سرد است. برهوتی که صدای زوزه در آن می‌پیچد. پوشیده از پاره سنگ، یخ و شن و گودال‌های عمیق پر از حشرات، که می‌توانی به‌راحتی برای همیشه در آنها فرو روی. همین‌طور خرابه‌ها، خرابه‌های فراوانی که اطرافشان پر است از آلت‌های شکسته موسیقی، وان‌های فرسوده، استخوان‌های پستانداران منقرض شده، کفش‌هایی بدون پا، و قطعات اتومبیل... و بوته‌های خاردار، و درختان به هم پیچیده، و بادهای بلند. اما شمع کوچک درون خیمه گرم نگهت می‌دارد.

چرا فکر می‌کنی نوشتنت، این جنون خط‌خطی کردن، درون غاری پوشالی، که کم‌کم شبیه زندانی به‌نظر می‌رسد، از عقب به جلو و از بالا به پایینِ دیوارها، می‌تواند کسی را حفظ کند؟ حتی خودت را؟ اینکه دور خود زره یا طلسمی رسم می‌کنی تا تو را حفظ کند، توهمی بیش نیست.

چرا فکر می‌کنی نوشتنت، این جنون خط‌خطی کردن، درون غاری پوشالی، که کم‌کم شبیه زندانی به‌نظر می‌رسد، از عقب به جلو و از بالا به پایینِ دیوارها، می‌تواند کسی را حفظ کند؟ حتی خودت را؟ اینکه دور خود زره یا طلسمی رسم می‌کنی تا تو را حفظ کند، توهمی بیش نیست. آنها بهتر از تو می‌دانند که این خیمه چه‌قدر شکننده است.

همه آنها نمی‌توانند آن‌طور که تو صدای زوزه‌ها را می‌شنوی آنها را بشنوند. بعضی از عزیزانت فکر می‌کنند صداها شبیه صدای تفریح کردن است، یا موسیقی بلند، یا صدای جشنی کنار دریا. نمی‌خواهند درون خیمه‌ی تنگِ تو، با آن شمع کوچک و ترس‌هایت و وسواس بیمار گونه‌ات به نوشتن، که برایشان بی‌معنی است باقی بمانند و دائم سعی می‌کنند از زیر دیوارهای خیمه به بیرون فرار کنند.

چرا فکر می‌کنی نوشتنت، این جنون خط‌خطی کردن، درون غاری پوشالی، که کم‌کم شبیه زندانی به‌نظر می‌رسد، از عقب به جلو و از بالا به پایینِ دیوارها، می‌تواند کسی را حفظ کند؟ حتی خودت را؟ اینکه دور خود زره یا طلسمی رسم می‌کنی تا تو را حفظ کند، توهمی بیش نیست. آنها بهتر از تو می‌دانند که این خیمه چه‌قدر شکننده است.

آیا می‌توانند تو را بکشند و بعد زوزه‌کشان جشن بگیرند، یا برعکس اول زوزه بکشند و بعد تو را بکشند و بخورند؟

اسامی را عوض می‌کنی. نمی‌خواهی مدرکی باقی بگذاری و توجه بی‌دلیلی را به عزیزانت جلب کنی.

اما خیمه‌ات از کاغذ ساخته شده است و کاغذ نمی‌تواند از ورود چیزی جلوگیری کند. می‌دانی باید روی دیواره‌های خیمه بنویسی. از بالا به پایین و از چپ به راست. باید همه فضای کاغذ را با نوشته بپوشانی.