بریده‌هایی از کتاب احساس رضایت: راهی به سوی شادی حقیقی

جایی ساکت را پیدا کنید و چشمهایتان را ببندید. دستتان را روی قلبتان بگذارید و چند نفس عمیق بکشید. اکنون به چیزهایی فکر کنید که طی هفته انرژی‌تان را در آن سرمایه گذاری کرده اید. هر یک از آنها را در نظر بگیرید و ببینید در ایجاد احساس رضایت سهم داشتند یا شما را از رسیدن به آن باز داشتند. اکنون در حالیکه هنوز فهرست این کارها را در ذهنتان دارید، در نظر بگیرید که در مورد این تقسیم انرژی‌تان در کارها چه احساسی پیدا می‌کنید.

وینستون چرچیل گفته است: ‌"من مجبور به خوردن بسیاری از سخنان خود شدم و دیدم که چه رژیم سالمی بود. "‌

شدیدترین نومیدی و رنج‌ها در زندگی، ما را با عمیق ترین رازهای آن رو در رو می‌سازند. رنج ما را از بیهوشی زندگی محتاطانه بیرون می‌کشد، توهمات کنترل گری را از هم فرومی‌پاشد، تمایلات ساده لوحانه و ناپخته‌ی‌مان را کنار می‌نهد و ما را وامی‌دارد رابطه‌های‌مان با سایر مردم و خدا را آگاهانه ملاحظه کنیم.

به دنبال احساس رضایت می‌گردیم و با ذهنیت "بعد از این که... " زندگی می‌کنیم. " بعد از این که کارم را تمام کنم خیالم راحت می‌شود. "‌، " بعد ازاین که ازدواج کنم به احساس رضایت می‌رسم. "، "بعد از این که طلاق بگیرم، راضی خواهم بود. "، "بعد از این که پول کافی بدست آورم می‌توانم با فرزندانم وقت بگذرانم. "، ‌ " بعد از این که رئیس بهتر، کار بهتر، خانه‌ای بزرگ تر و اتومبیلی نو داشته باشم... " و به این ترتیب احساس رضایت درست مثل جیوه از میان انگشتان‌مان می‌لغزد و فرو می‌ریزد

‌"بیش از آن که نشان می‌دهی/کمتر از آنچه میدانی سخن می‌گویی/ کمتر از دارایی ات قرض بده/ بیش از آنچه می‌روی بران/ بیش از آنچه معتقدی بیاموز/ بیش از آنچه پرتاب می‌کنی، کنار بگذار/ بیش از آنچه می‌آشامی و می‌خوری ترک کن/ آنگاه همیشه بیشتر خواهی داشت. " این خرد ابلهانه است. فرمانروا پس از این سخنان می‌گوید: ‌"

چگونه می‌توان از تهاجم مداوم تبلیغات در زندگی امروزی اجتناب کرد؟ اولین گام تشخیص آن است که دنبال چیزهای جدید یا متفاوت رفتن هرگز موجب رضایت نمی‌شود و نارضایتی در چرخهٔ بی نهایت بدست آوردن و خرج کردن، خواستن و پشیمانی غرق میشود.

تبلیغات برای ایجاد احساس میل و خواستن و یا بی میلی در ذهن مخاطب طراحی شده‌اند. میل ما را ترغیب می‌کند چیزی را به تملک درآوریم و دنبال آن برویم در حالی که بی میلی ما را وامی‌دارد چیزی را ترک کنیم و از آن دور شویم.

"به محض آن که چاه رنج خشک می‌شود، نارضایتی دیگری پیش می‌آید. "

وقتی که در هر موقعیت، "آنچه هست"را صمیمانه و صادقانه می‌گویید، اتفاق رازآمیزی روی می‌دهد. "آنچه هست" به بخش آگاه ذهن می‌آید و آنگاه قادر می‌شوید "آنچه هست"بعدی را ببینید. به این ترتیب معلوم می‌شود که چه کاری باید انجام دهید. آن کار را انجام می‌دهید و دوباره از خود می‌پرسید "آنچه هست"چیست؟ سپس کار بعدی را انجام می‌دهید. با این روش گام به گام می‌توانید به تدریج زندگی‌تان را در مسیری مثبت به جریان اندازید. اگر با اتکا به "آنچه هست" به جای زندگی در فرافکنی هایتان عمل کنید، می‌توانید راه خود را در سردرگمی‌ها باز کنید. هنگامی که به واقعیت احترام می‌گذارید، از جایگاهی الهی زندگی می‌کنید.

چگونه می‌توان فرافکنی‌ها را بررسی کرد و دست از شکایت کردن از دنیا به خاطر نارضایتی‌مان برداشت؟ برای شروع می‌توان "آنچه هست"را صادقانه اظهار کرد. کوردیلای درون‌تان رابه یاد آورید تا ارزیابی صادقانه‌ای از واقعیت داشته باشید. بنشینید و یک نامهٔ "آنچه هست" بنویسید. این تمرین به آنچه زمانی وجود داشت یا ممکن است باشد یا آنچه باید باشد مربوط نمی‌شود. نخستین تلاش در چنین نامه‌ای تقریبا همیشه بسیار انتزاعی است. باید روشن و دقیق باشید. نمی‌توانید بگویید: "من ناراضی هستم چون زندگی‌ام آشفته است. " بکوشید که از نظریات، آرمان گرایی و شکایت اجتناب کنید. فقط آنچه را که هست اظهار کنید. واقعیت وضعیت من چیست؟ اکنون و اینجا واقعیت زندگی من چیست؟