بریده‌هایی از کتاب زمان اشتباه، مکان اشتباه

در هر صورت جنیفر نمی‌توانست چیزی برایش تعریف کند، چون از اینکه پدرش او را قضاوت کند می‌ترسید، اما به هر حال دلتنگ او است. این همان دلتنگی‌ای است که همهٔ بچه‌ها برای دست هدایتگر پدر و مادرشان حس می‌کنند. اینکه بتوانی برای مدتی هر چند کوتاه مشکلاتت را به دست آن‌ها بسپاری.

و جنیفر فکر می‌کند: هر کاری هم که کرده باشی، هیچ وقت روزی نمی‌رسه که عاشق تو نباشم.

پدر و مادر بودن گاهی این‌جور است. بیشتر از هر چیزی به‌دنبال این هستی که درک شوی، حمایت شوی، نه اینکه از زیر کارها دربروی.

دروغ بنا شده، و حالا همه چیز لبهٔ پرتگاه قرار گرفته.

تازه دو دهه بعد این را می‌فهمد، مثل خیلی چیزهای دیگر، وقتی که خیلی دیر شده.

وقتی دوستی‌ها فقط یک نقطهٔ مشترک داشته باشند، به‌سرعت محو می‌شوند.

جوانی را نمی‌شود با چیزی عوض کرد.

جالب است که به پول داشتن عادت می‌کنی، و وقتی همه چیز راحت می‌شود، به‌کل یادت می‌رود که روزگاری مجبور بودی روی تشک‌های افتضاح بخوابی و حتی برای سفارش دادن غذا از بیرون، پول پس‌انداز کنی.

دلش می‌خواست می‌توانست دستش را به‌سمت جنیفر گذشته دراز کند و او را تکان دهد.

زندگی خیلی کوتاه است و خیلی زود می‌گذرد.

مگر نمی‌گویند ریشهٔ همهٔ رفتارهای ما از زمانی شروع می‌شوند که در آغوش مادرانمان هستیم؟

وقتی می‌دانی حرف‌هایت قرارند آخرین چیزهایی باشند که به کسی می‌زنی، چه می‌گویی؟

مرگ باعث می‌شود دلخوری‌هایی که از اعضای خانواده داریم فراموش شوند. آن زمان‌ها، این‌جور حرف‌های پدرش باعث رنجش جنیفر می‌شدند، اما امروز این‌طور نیست.

هیچ وقت هیچی رو به هیچ کسی نگو.»

اینکه زندگی‌ات را برعکس تجربه کنی خیلی وحشتناک است. چیزهایی می‌بینی که دفعهٔ قبل اصلاً ندیده بودی.

پس بهم بگو ده سال دیگه دوست داری کجا باشی.» جنیفر به کِلی نگاه می‌کند. محو تماشای او شده. با خودش فکر می‌کند: با تو. می‌خوام با تو باشم. همون آدمی که قبلاً بودی.

تمام زندگی‌اش درگیر این بوده که همه چیز چطور به نظر می‌رسد. چطور ظاهرشان را حفظ کنند و همیشه به چشم بقیه شاد و موفق باشند.

مادر و پدر بودن، چه در دوران نوزادی و چه وقتی که بچه‌ها به سن قانونی می‌رسند، با بی‌خوابی همراه است، اما به‌دلایل مختلف.

به این فکر می‌کند که چرا همیشه وانمود کرده چیز خاصی پیش نیامده تا بقیه را نگران نکند. چرا همیشه سعی کرده خوب باشد؟

«زندگی خیلی کوتاه‌تر از اونه که بخوای نگران باشی.»