بریده‌هایی از کتاب کلیدهای پرورش هوش عاطفی در کودکان و نوجوانان

۱.والد متوجه احساس کودک می‌شود. ۲.والد احساس کودک را به عنوان فرصتی برای صمیمیت و آموزش می‌بیند. ۳.والد با احساس همدلی گوش می‌دهد و به احساس‌های کودک اعتبار می‌بخشد. ۴.والد به کودک کمک می‌کند تا کلماتی را پیدا کند و بر احساسش نام بگذارد. ۵.والد ضمن آنکه راههای گوناگونی را برای حل مسئله بررسی می‌کند، حد و مرز تعیین می‌نماید.

، هوشیاری عاطفی شاملِ توان کنترل کردن امیال، به تأخیر انداختن کامجویی، ایجاد شور و شوق در خود، تشخیص حالات اشخاص دیگر و از عهده بالا و پایینهای زندگی برآمدن است.

او نمی‌پرسد: «هِدِر، چه احساسی داری؟ آیا امروز غمگین هستی؟» چرا که او باور دارد تمرکز بر احساس‌های ناراحت‌کننده مانند آبیاری علف هرزه است؛ فقط موجب بزرگترشدن و زیانبارتر شدن آن می‌گردد. او مانند بسیاری از والدین می‌ترسد که احساس خشم یا غم بر زندگی غالب شود و چنین حالتی را برای خود و بی‌تردید، برای دختر بسیار عزیزش نمی‌خواهد.

شما در موقعیتی قرار دارید که زمانی که به سرسختی نیاز است، می‌توانید سرسخت باشید. هنگامی که می‌بینید فرزندانتان اشتباه می‌کنند یا به بیراهه می‌روند، به آنها تذکر می‌دهید و از تعیین حدومرز نمی‌ترسید. هنگامی که می‌دانید کمتر از توانشان عمل و مأیوستان کرده‌اند، از ابراز عقیده‌تان نمی‌ترسید و به علت پیوند عاطفی که با فرزندانتان دارید، کلامتان مؤثر است، زیرا آنها به عقیده شما احترام می‌گذارند و نمی‌خواهند شما را ناراضی کنند. به این ترتیب، راهنمایی عاطفه می‌تواند به شما کمک کند تا فرزندانتان را راهنمایی کنید و به تحرک وادارید. راهنمایی عاطفه به تعهد و صبوری بسیار زیادی نیاز دارد، اما عملکردتان در واقع با راهنماهای دیگر تفاوتی ندارد. ا